Hoe nierstenen te behandelen

Nierstenen ontstaan ​​als gevolg van de afzetting van schadelijke stoffen. Ze zijn de oorzaak van onder meer lastige nierkoliek. Ontdek waarom ze ontstaan ​​en wat zijn de behandelingen voor nierstenen?

De nieren zijn een chemische fabriek die de klok rond op volle snelheid werkt. Ze filteren het bloed en scheiden er schadelijke stoffen uit die tijdens de stofwisseling ontstaan. Deze stoffen worden met de urine buiten het lichaam uitgescheiden. Helaas komt het ook voor dat sommigen van hen op de bodem van de nierkelk blijven en daar een sedimentplaat vormen. Als het zichzelf niet verplettert en niet met urine wegvloeit, hechten zich meer sedimentlagen eraan en beginnen zich nierstenen te vormen. In de meeste gevallen worden nieren gevormd in de kelken. Vanaf hier kunnen ze naar het nierbekken, de urineleiders en de blaas reizen.

Lees ook: Dieet bij nieraandoeningen (nier) - regels Nefroloog of nieren om te controleren - storende symptomen van nieraandoeningen

De oorzaken van nierstenen

Nierstenen worden gevormd wanneer de concentratie van verbindingen waaruit afzettingen kunnen ontstaan ​​hoger is dan de zogenaamde de drempel van oplosbaarheid in het lichaam. Het wordt begunstigd door erfelijke neigingen, defecten in de structuur van het urinewegstelsel en de terugkerende infecties.
Het gebruik van bepaalde medicijnen (bijv. Corticosteroïden), hyperparathyreoïdie, osteoporose, langdurige behandeling van maagzweren met alkaliserende preparaten, overmatige concentratie van urine (bijv. Als we weinig drinken), overdosering van vitamine D en een onjuist dieet dragen ook bij aan urolithiasis.
Afhankelijk van de chemische samenstelling van de resulterende afzettingen, praten specialisten over oxalaat-, fosfaat-, uraat- en cystinestenen. De behandeling is afhankelijk van het type, de grootte en de locatie van de steen.

Het wordt meestal gebruikt wanneer de steen zich in de onderste kelk van de nier bevindt en er geen manier is om via de urinewegen te ontsnappen. De procedure wordt uitgevoerd in een ziekenhuis onder narcose. De patiënt ligt op zijn buik. De arts steekt onder echografisch toezicht een speciale, lange naald in de nier. Als hij de steen raakt, zet hij er nog een naald op, een beetje dikker en nog dikker, enz. Die laatste heeft de diameter van de wijsvinger. Door deze naald kan de dokter een steentje uit de nier trekken. Als het groter is, worden ESWL- en PCNL-methoden gecombineerd. Eerst wordt de steen verpletterd met een geluidsgolf en vervolgens "opgezogen". Om te voorkomen dat de kruimels in de urineleider vallen, wordt deze vastgezet met een kleine ballonstopper. U moet na de ingreep 3-5 dagen in het ziekenhuis blijven. Gewoonlijk is één percutane procedure voldoende om stenen kwijt te raken. In sommige gevallen wordt niet de nier doorboord, maar de blaas en worden kleine stenen of fragmenten van een gebroken grote steen eruit getrokken.

Bij deze methode worden meestal kleine stenen (of fragmenten van eerder gebroken grote stenen) uit de urineleider of blaas verwijderd. URSL wordt uitgevoerd in een ziekenhuis onder lokale anesthesie. De patiënt ligt op de operatietafel, de arts brengt microtools via de urethra in de blaas of urineleider, waardoor hij de steen met een pincet kan vastgrijpen en eruit kan trekken. Als de steen die in de urineleider is geblokkeerd niet kan worden uitgetrokken, duwt de arts hem soms terug in de nier en gebruikt hij ESWL of PCNL. Na ureterorenoscopie moet u meestal 2-3 dagen in het ziekenhuis blijven.

Het wordt poliklinisch uitgevoerd, onder plaatselijke verdoving. Het bestaat uit het breken van stenen met een geluidsgolf. Deze methode is voornamelijk bedoeld voor het verwijderen van stenen in de bovenste kelk van de nier. Vóór de procedure moeten echografie, urografie, algemene urinetests en kweek, stollingsfactoren worden uitgevoerd. Contra-indicatie voor lithotripsie is onder meerelk obstakel dat verhindert dat de stukjes van de steenslag eruit komen (bijv. vernauwing van de urethra bij mannen als gevolg van prostaatvergroting), bloedstollingsstoornissen, evenals aanzienlijke obesitas. De patiënt wordt op een speciale tafel geplaatst en de arts manoeuvreert hem zodanig dat de geluidsgolf die uit de kop van het apparaat komt, precies op de steen is gericht. De procedure duurt ongeveer 40-50 minuten. Een lithotripsie is niet altijd voldoende om een ​​grotere steen te verpletteren, daarna wordt de procedure na enkele weken herhaald. Daarvoor wordt echter (na 7-10 dagen) een controlebeeld van de buikholte gemaakt om te zien of de steen is verkruimeld of niet.

Pijnlijke aanvallen van nierkoliek

Als de stenen klein zijn, bewegen ze niet en blokkeren ze de uitstroom van urine niet - je weet misschien niet eens dat je ze hebt, omdat ze meestal geen ongemak veroorzaken. Maar soms is er sprake van nierkoliek? Dit gebeurt wanneer de steen beweegt en de urinewegen blokkeert. Dan is er een zeer sterke pijn in de lumbale regio, die uitstraalt naar de lies en geslachtsdelen. Het gaat gepaard met misselijkheid, braken, opgezette buik en druk op de blaas. Soms, na een aanval, stijgt de hoeveelheid witte bloedcellen in het bloed en bevat de urine meer rode bloedcellen en leukocyten.
Tijdens een koliekaanval is het goed om pijnstillers en krampstillers (bijv. Pyralgin, No-Spa, Galospa) in te nemen, een warm bad te nemen, te gaan liggen en veel water te drinken. Als de koliek niet weggaat, de temperatuur stijgt en u niet kunt plassen, is het beter om het bezoek aan de dokter niet uit te stellen, omdat nierfalen kan optreden.

Dieet helpt ook

• In oxalaatstenen - vermijd zuring, spinazie, rabarber, tomaten, chocolade, melk.
• Bij fosfaaturolithiasis - beperk het dieet van melk en zijn producten (behalve boter), vermijd peulvruchten.
• Bij urolithiasis - vermijd slachtafval, vleesbouillon, sardines, haring, peulvruchten.
• Bij cystine-urolithiasis - beperk eieren en melk.

Tests: echografie en urografie

Elk type niersteen kan door middel van echografie worden opgespoord. Soms bestelt de arts echter extra zogenaamde urografie, d.w.z. 3-4 röntgenfoto's van de buikholte na intraveneuze toediening van contrastmateriaal. Waarvoor? Nou, om te zien of het te maken heeft met de zogenaamde urolithiasis (u kunt de stenen op de foto zien) of niet-schaduw. Verdere therapie hangt af van het resultaat van urografie.
In het geval van urolithiasis (de zogenaamde jicht) is het meestal voldoende om een ​​speciaal dieet en medicijnen (bijv. Allopurinol) te gebruiken die behoorlijk grote stenen kunnen oplossen. De behandeling van dergelijke urolithiasis duurt gewoonlijk ongeveer 6 tot 8 weken.
In het geval van schaduwstenen is de zaak echter veel gecompliceerder. De stenen kunnen niet worden opgelost en behandeling moet worden toegepast. Gelukkig is dat vandaag meer dan 85 procent. In gevallen worden minimaal invasieve technieken gebruikt: lithotripsie (ESWL), percutane chirurgie (PCNL) en ureterorenoscopie (URSL). Een klassieke operatie, zoals het doorsnijden van een nier of urineleider en het verwijderen van een steen, wordt zeer zelden uitgevoerd. Het wordt voornamelijk uitgevoerd wanneer de stenen erg groot zijn, de bovenste en onderste kelk van de nier hebben gevuld en niet kunnen worden gebroken, of wanneer de steen in de urineleider is gevallen en de uitstroom van urine uit de nier heeft geblokkeerd. Artsen gebruiken echter vaker laparoscopie - een apparaat met een klein mandje wordt door kleine incisies in de buik ingebracht, waarin stenen worden verzameld en uitgetrokken.
Onthouden! Het verwijderen van stenen betekent echter niet dat ze niet meer verschijnen. Dus om dit gevaar zelfs maar een beetje te verminderen, moet u een goed dieet volgen en gedurende de dag proberen minstens 2 liter vocht te drinken.