De overlevingsketen verwijst naar bepaalde activiteiten die moeten worden uitgevoerd bij het verlenen van eerste hulp aan een persoon met een hartstilstand. Als u deze stappen onthoudt en ze een voor een uitvoert, vergroot u uw kansen om uw leven te redden.
Inhoudsopgave
- De ketting van overleven: stap 1
- De overlevingsketen - stap 2
- De overlevingsketen - stap 3
- Overlevingsketen - stap 4
De keten van overleving is een term in de spoedeisende geneeskunde die een stroomschema biedt voor het omgaan met een persoon met een plotselinge hartstilstand. Het is heel eenvoudig, en het allerbelangrijkste: iedereen kan het.
Zoals paramedici benadrukken, laten we niet bang zijn om te helpen, want het volgen van deze stappen verhoogt de overlevingskansen van de gewonde met wel 50-70 procent.
Zoals bij elke eerstehulpmaatregel, is tijd van essentieel belang: idealiter moeten noodmaatregelen worden genomen binnen enkele minuten na bewusteloosheid.
De overlevingsketen bestaat uit de volgende stappen:
- vroege diagnose van een hartstilstand en het bellen van hulpdiensten
- vroege start van cardiopulmonale reanimatie
- vroege defibrillatie
- ondersteuning in het vroege gevorderde leven en adequate zorg na reanimatie
De eerste drie stappen kunnen worden uitgevoerd door toevallige getuigen, het laatste punt behoort toe aan paramedici of spoedartsen die beschikken over professionele apparatuur.
De ketting van overleven: stap 1
Een vroege diagnose van een hartstilstand en het bellen van hulpdiensten is bedoeld om een plotselinge hartstilstand te voorkomen.
Nadat we hebben gekeken of we veilig hulp kunnen bieden (bijvoorbeeld bij een auto-ongeluk), moeten we eerst de toestand van het slachtoffer beoordelen en onmiddellijk de hulpdiensten bellen.
We beginnen met een zachte schudding van de schouders van het slachtoffer, we vragen wat er is gebeurd, we beoordelen of hij bij bewustzijn is, zo ja, dan zou onze angst ook veroorzaakt moeten worden door symptomen zoals bijv.
- pijn op de borst
- dyspneu
- overmatig zweten
wat een hartstilstand kan inluiden.
Als de persoon bewusteloos is, moet de luchtwegen worden gedeblokkeerd, d.w.z. de gewonde moet op de rug worden gelegd, één hand op het voorhoofd en met de vingertoppen van de andere hand de kin optillen en het hoofd naar achteren kantelen.
Daarna controleren we of de ademhaling regelmatig is.
We brengen de wang dicht bij de mond van het slachtoffer en kijken tegelijkertijd naar de borstbewegingen.
Als de ademhaling zwak of zwaar is, of er zijn slechts enkele hijgende reflexen of er zijn helemaal geen hijgende reflexen, dan vragen we iemand om de hulpdiensten te bellen (tel. 112 of 999) en gaan we door naar de volgende stap in de keten van overleven.
De overlevingsketen - stap 2
Vroege cardiopulmonale reanimatie wordt uitgevoerd om de overlevingskans van de gewonde te vergroten.
Je moet er vanuit gaan dat als je niet ademt, je te maken hebt met een hartstilstand. We leggen de gewonde op zijn rug, op een harde ondergrond en leggen de borst bloot.
We knielen opzij, plaatsen de pols van de ene hand in het midden van de borst, plaatsen de andere hand erop, grijpen onze vingers in elkaar en beginnen er ritmisch op te drukken met onze handen (handen moeten loodrecht op de borst van de patiënt staan, de druk moet enkele centimeters diep zijn).
Na 30 compressies geven we twee beademingen volgens de mond-op-mond-methode. Om dit te doen, gebruikt u de vingers van een hand om de vleugels van de neus van het slachtoffer te knijpen, zijn lippen om zijn mond te leggen en ongeveer een seconde te blazen (de borst moet omhoog komen).
Herhaal een tweede keer en ga dan terug naar borstcompressies, ongeveer 100 compressies per minuut.
We gaan door met de vroege cardiopulmonale reanimatie totdat de ambulance arriveert of totdat het slachtoffer begint te ademen.
De overlevingsketen - stap 3
Vroegtijdige defibrillatie is bedoeld om het hart weer normaal te maken.
Statistieken tonen aan dat het uitvoeren van vroege reanimatie binnen 3-5 minuten na bewusteloosheid in combinatie met het gebruik van een defibrillator de overlevingskans tot 75% verhoogt.
Elke minuut vertraging vermindert de overlevingskans met 10-12%.
Dus als er een automatische externe defibrillator (AED) is in de buurt van de plaats waar het slachtoffer ligt, wees dan niet bang om deze te gebruiken.
De defibrillator is het vaakst verkrijgbaar bij bijvoorbeeld treinstations, metrostations, luchthavens, kantoren en winkelcentra.
Elektrische defibrillatie is een procedure die tijdens reanimatie wordt uitgevoerd en waarbij een elektrische puls met gelijkstroom door het hart wordt afgegeven.
Het doel van defibrillatorontlading is om het hartritme te herstellen.
Automatische externe defibrillator is een apparaat dat gemakkelijk te gebruiken is.
Na het inschakelen en het plaatsen van de elektroden op de juiste plaats, moet u de spraakcommando's volgen die u hoort na het starten van de apparatuur.
Overlevingsketen - stap 4
Vroegtijdige start van geavanceerde levensondersteuning en adequate zorg na reanimatie is de laatste stap in de overlevingsketen.
Het bestaat uit professionele activiteiten die ter plaatse plaatsvinden en vervolgens de patiënt naar het ziekenhuis vervoeren en specialistische behandeling uitvoeren.
Aangezien de ambulance de locatie binnen 10 minuten na ontvangst van de melding kan bereiken, kunnen alle acties van omstanders van de gebeurtenis een beslissende impact hebben op het redden van het leven van het slachtoffer.
