Rode roos: oorzaken, symptomen, behandeling

Rode roos (volledige naam rode follikelroos) verwijst naar de mond van de haarzakjes. Tot dusverre is er geen oorzaak van deze ziekte bekend, dus wordt het idiopathisch genoemd. Wat zijn de symptomen van rode roos en hoe wordt deze behandeld?

Iedereen kan rode follikelroos ontwikkelen, maar het treft meestal twee leeftijdsgroepen: jonge kinderen en volwassenen.

Soms is de ziekte een familietype. Meestal gebeurt dit als het op jonge leeftijd uitkomt. Vanwege de alomtegenwoordige aard van de ziekte wordt aangenomen dat rode follikelroos ontstaat wanneer keratose wordt verstoord.

Soorten rode roos

Bij volwassenen komt meer dan de helft van de gevallen van rode folliculaire roos voor als de klassieke vorm. Het duurt meestal maximaal vijf jaar en het verschijnt plotseling als typische folliculaire veranderingen van erythemateuze en exfoliërende aard, vergezeld van fragmenten van een volledig gezonde huid.

Roos is een ziekte die voornamelijk de hoofdhuid treft. Het bestaat uit afschilfering van de eeltlaag van de epidermis en kan gepaard gaan met seborroe.

Naast de klassieke vorm lijdt een klein percentage volwassen patiënten aan atypische rode roos. Dan is de huidziekte chronisch, met een mild en langzaam begin, en kan ook gepaard gaan met alopecia areata.

Bij kinderen daarentegen is er naast de klassieke en atypische varianten ook de beperkte vorm, die waarschijnlijk het meest voorkomt in deze leeftijdsgroep. De beperkte vorm van rode folliculaire roos bevindt zich nabij de gewrichten (ellebogen en knieën) en heeft een chronisch beloop. De klassieke vorm lijkt op dezelfde vorm bij volwassenen, en de atypische vorm is beperkt tot de handen en voetzolen en is de zeldzaamste.

Lees ook: Droge en vette roos - hoe kun je effectief hoofdhuidroos verwijderen? Huidziekten (dermatosen) - soorten witte roos: oorzaken, symptomen, behandeling

Rode roos: kenmerken en lokalisatie

Typisch verschijnt rode folliculaire roos als talrijke folliculaire papels en erythemateuze vlekken. Deze laesies zijn geschaald en omgeven door ten minste een paar kleine eilandjes met een gezonde, gladde huid. Rode roos kan in veel delen van het lichaam worden aangetroffen.Het begint vaak op de hoofdhuid, nasolabiale plooien en wenkbrauwbeenderen. Het wordt gekenmerkt door een intens rode kleur en is bedekt met verdikte korsten. Door zijn uiterlijk en locatie kan het soms lijken op de veranderingen die optreden bij seborrheic dermatitis.

In andere delen van het lichaam presenteert rode follikelroos zich aanvankelijk als roze zalmvlekken, die zich vervolgens ontwikkelen tot brokken en korsten.

Rode follikelroos tast heel vaak ook de oppervlakken van de handpalmen en voetzolen aan en verschijnt dan als hyperkeratotische uitbarstingen van zalmkleur.

De bijbehorende pruritus is ook kenmerkend voor rode roos.

Deze ziekte kan ook het gebied van de nagels aantasten, waardoor verschillende verkleuring en verdikking van de nagelplaat ontstaat.

In extreme gevallen kan rode follikelroos veranderen in erythrodermie, dat wil zeggen in een gegeneraliseerd ziekteproces dat het hele gebied van de huid beslaat, waar roodheid en peeling op meer dan 90% van het lichaamsoppervlak verschijnen.

Diagnose van rode roos

Het belangrijkste element bij de diagnose van rode roos is het klinische beeld en de juiste interpretatie ervan. De veranderingen in rode roos kunnen vaak lijken op seborrheic dermatitis, psoriasis en lichen planus, terwijl het bij kinderen verkeerd kan worden gediagnosticeerd als atopische dermatitis. De meest voorkomende sleutelelementen bij de diagnose van rode roos zijn eilandjes met een gezonde huid, zalmkleurige laesies, betrokkenheid van de handen en voetzolen en de oorspronkelijke aard van de laesies die verschijnen in de vorm van exfoliërende papels. Bij diagnostische problemen kan een histopathologisch onderzoek van het pathologisch veranderde huidgedeelte nuttig zijn. Dit maakt het mogelijk om rode follikelroos te onderscheiden van psoriasis, wat erg belangrijk is omdat de behandeling en het verloop van de twee ziekten sterk verschillen.

Behandeling van rode follikelroos

Rode follikelroos maakt de huid erg gevoelig voor externe factoren en kan sneller geïrriteerd raken, dus het moet goed worden beschermd. Het belangrijkste aspect bij de behandeling van rode follikelroos lijkt een goede smering en hydratatie van de huid te zijn, omdat het dan zijn juiste beschermende barrière terugkrijgt, waardoor het minder vatbaar is voor schade.

Behandeling van rode roos kan plaatselijk en systemisch zijn.

Lokale therapie is voornamelijk gebaseerd op het gebruik van zalven die glucocorticosteroïden bevatten en verschillende soorten verband. Orale acitretine blijft echter de voorkeursbehandeling. Het is een medicijn dat de vernieuwing, differentiatie en keratinisatie van de epidermis reguleert. Het werkt samen met veel stoffen en kan verschillende bijwerkingen veroorzaken, daarom moet een dergelijke therapie altijd individueel worden geselecteerd op basis van de behoeften van de patiënt en voortdurend worden gecontroleerd door een arts. Dit medicijn is absoluut gecontra-indiceerd bij zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven, omdat het de placenta passeert en in de moedermelk terechtkomt.

Bij patiënten die met acitretine worden behandeld, moeten het lipiden- en koolhydraatmetabolisme en de leverfunctie regelmatig worden gecontroleerd. Bij kinderen is het noodzakelijk om de groei- en ossificatieparameters te volgen, aangezien acitretine deze processen kan verstoren. Andere systemische geneesmiddelen die kunnen worden gebruikt bij patiënten met rode follikelroos zijn methotrexaat en cyclosporine.

Het beloop en de prognose van rode follikelroos

Houd er rekening mee dat de behandeling van rode follikelroos een langdurig proces is en dat het lang duurt voordat de effecten van de therapie bevredigend zijn. De klassieke vorm wordt bij kinderen meestal na ongeveer een jaar behandeld, terwijl bij volwassenen verbetering meestal na een paar jaar wordt opgemerkt. De overige vormen van rode follikelroos zijn beter bestand tegen behandeling en door hun chronische aard wordt vrijwel nooit een volledige genezing bereikt.

Aanbevolen artikel:

Hoe ziet een bezoek aan een tricholoog eruit? Diagnose en behandeling van de hoofdhuid en het haar