Het alcoholontwenningssyndroom ontstaat wanneer een persoon die regelmatig en in grote hoeveelheden alcohol heeft gedronken, plotseling stopt met het consumeren ervan of de ingenomen hoeveelheid drastisch vermindert. Alcoholontwenningssyndroom kan storend en onschadelijk zijn, maar kan zelfs levensbedreigend zijn. Dus wanneer is het alcoholonthoudingssyndroom het gevaarlijkst? Welke behandeling wordt gebruikt bij mensen die het alcoholonthoudingssyndroom ontwikkelen?
Alcoholontwenningssyndroom (kortweg AZA of alcoholontwenningssyndroom) is een van de mogelijke gevolgen van alcoholmisbruik, met name chronisch alcoholgebruik. Dit probleem houdt verband met een plotselinge volledige stopzetting van alcoholgebruik of een aanzienlijke vermindering van de hoeveelheid alcoholgebruik. Het alcoholontwenningssyndroom kan zich bij verschillende mensen op verschillende tijdstippen ontwikkelen - het treedt meestal op binnen 24-48 uur na het stoppen met alcoholgebruik, maar het is mogelijk om het alcoholontwenningssyndroom binnen een paar (zelfs twee) uur na het drinken van de laatste drank te ontwikkelen .
In theorie kan het alcoholonthoudingssyndroom optreden bij iedereen die alcohol misbruikt. Hoe langer iemand echter buitensporige hoeveelheden alcohol consumeert en hoe meer van deze vloeistof hij binnenkrijgt, hoe groter het risico op alcoholonthoudingssyndroom.
Luister naar de symptomen en behandeling van alcoholonthoudingssyndroom. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt
De oorzaken van het alcoholonthoudingssyndroom
Waarschijnlijk weet iedereen wat er gebeurt met mensen die alcohol consumeren. Een matige hoeveelheid alcohol kan leiden tot een staat van gelukzaligheid en ontspanning bij de drinker, evenals de drinker speels maken en de stemming verbeteren. Alcohol heeft deze effecten omdat het de hersenfunctie direct beïnvloedt. Het menselijk lichaam, dat regelmatig (en in grote hoeveelheden) alcohol drinkt, ontwikkelt een tolerantie voor deze verbinding, waardoor de eerder waargenomen effecten van alcoholgebruik optreden, zo iemand moet gewoon steeds meer alcohol consumeren.
Alcohol is een psychoactieve stof die ook de neurotransmittersystemen in het zenuwstelsel aantast. Het wordt regelmatig in het lichaam geïntroduceerd en veroorzaakt een verminderde synthese van veel neurotransmitters, waaronder dopamine. Het is om deze reden dat er, na een scherpe stopzetting van alcoholisch drinken, het aantal neurotransmitters in het zenuwstelsel plotseling toeneemt, waardoor patiënten verschillende ontwenningsverschijnselen ontwikkelen.
Lees ook: Stadia van alcoholisme: symptomen van de verschillende stadia van verslaving ALCOHOLISME Screeningtest. Controleer of u verslaafd kunt zijn aan alcohol.In de cirkel van VERSLAVINGEN - waaraan kunt u verslaafd raken en hoe u de ziekte kunt bestrijdenAlcoholontwenningssyndroom: symptomen
Vanwege de kwalen die patiënten ervaren, worden twee vormen van alcoholonthouding onderscheiden. De mildere staat bekend als het ongecompliceerde alcoholonthoudingssyndroom. Het gecompliceerde alcoholonthoudingssyndroom wordt gediagnosticeerd wanneer een patiënt een aanval ontwikkelt die verband houdt met alcoholontwenning, of wanneer een verslaafde een delirium tremens ontwikkelt (witte alcoholische koorts).
Symptomen van het alcoholonthoudingssyndroom - vooral een ongecompliceerde vorm van dit probleem - kunnen symptomen van verschillende ernst zijn. Patiënten die plotseling stoppen met het drinken van alcohol of hun vochtinname aanzienlijk verminderen, kunnen het volgende krijgen:
Het alcoholonthoudingssyndroom duurt van enkele uren (vaker) tot meerdere dagen (minder vaak).
- trillen (meestal van de handen, maar patiënten kunnen ook beven, bijvoorbeeld hun tong of oogleden)
- prikkelbaarheid;
- zich onwel voelen, een algemeen gevoel van instorting;
- slaapstoornissen (voornamelijk in de vorm van slapeloosheid);
- symptomen die verband houden met de stimulatie van het autonome systeem (zoals verhoogde bloeddruk, tachycardie of een aanzienlijke toename van zweten);
- misselijkheid en overgeven;
- hoofdpijn.
De bovengenoemde symptomen van AZA kunnen zeker onaangenaam en hinderlijk zijn voor patiënten, maar hun optreden is eerder niet levensbedreigend, en wat meer is, deze symptomen verdwijnen spontaan binnen een tiental uren, tot een paar dagen (dit gebeurt natuurlijk op voorwaarde dat de patiënt blijft onthouding van alcohol).
Er kan echter een veel breder scala aan aandoeningen worden waargenomen bij mensen die gecompliceerde syndromen van alcoholonthouding ontwikkelen. Er bestaat een risico op verwonding door aanvallen veroorzaakt door terugtrekking uit alcohol - een patiënt met een aanval kan bijvoorbeeld tijdens een dergelijke aanval zijn hoofd breken. Aan de andere kant kunnen patiënten in het geval van een nog ernstiger probleem dat verband houdt met het ontwenningssyndroom, d.w.z. tijdens tremuleus delier, de bovengenoemde symptomen van het ongecompliceerde ontwenningssyndroom ervaren - deze symptomen worden echter meestal veel intenser tijdens delirium tremens. Kenmerkend voor deze unit is echter ook het feit dat het ook gepaard gaat met andere ernstige problemen, zoals bijvoorbeeld significante psychomotorische agitatie, veranderd circadiaans ritme (de patiënt is 's nachts overactief en rust overdag), evenals verwarring en het optreden van productieve symptomen (zoals wanen of hallucinaties).
Andere aandoeningen kunnen ook in verband worden gebracht met ontwenningssyndromen van alcohol. In de periode direct na het stoppen met alcohol kunnen patiënten de effecten van chronisch alcoholmisbruik ervaren in de vorm van de zogenaamde alcoholische psychosen, waaronder bijvoorbeeld alcoholhallucinose en de psychose van Korsakoff.
Aanbevolen artikel:
Alcohol verlangen - symptomen. Hoe ga je ermee om?Behandeling van alcoholonthoudingssyndroom
In het geval van het ongecompliceerde alcoholonthoudingssyndroom is het over het algemeen helemaal niet nodig om de aandoening te behandelen. Als uw symptomen niet ernstig zijn, kan het voldoende zijn om uw lichaam te rehydrateren en te wachten tot de ontwenningsverschijnselen verdwijnen.
Benadrukt moet echter worden dat een ongecompliceerd alcoholontwenningssyndroom zeker kan uitgroeien tot een gecompliceerd syndroom, en dan wordt het noodzakelijk om medische hulp in te roepen. Dramatisch delier vereist ziekenhuisopname, aangezien deze aandoening tot veel ernstige risico's kan leiden, waaronder ernstige aritmieën of ademhalingsdepressie.Patiënten die delirium tremens ontwikkelen, worden nauwlettend gevolgd. De keuze van de medicijnen die aan dergelijke patiënten worden toegediend, hangt af van de omstandigheden die bij hen heersen. Geneesmiddelen uit de benzodiazepinegroep worden standaard gebruikt bij patiënten met tremor-delier. Het is ook gunstig om suppletiedoses vitamine B1 aan patiënten toe te dienen, en als de productieve symptomen bij patiënten duidelijk worden beschreven, kunnen antipsychotica worden gebruikt.
Nuttig om te wetenMoet het risico op het ontwikkelen van alcoholonttrekkingssyndroom het stoppen met alcohol ontmoedigen?
Er is maar één antwoord op de bovenstaande vraag - zeker niet. De gevaarlijkste vorm van AZA, of trillende delirium, is ook de zeldzaamste. Bovendien is het altijd de moeite waard om met alcoholverslaving te vechten, de effecten van chronisch misbruik kunnen immers van toepassing zijn op vrijwel elk orgaan van het lichaam en kunnen verschrikkelijk zijn.
Mensen die de strijd tegen alcoholisme aangaan, kunnen profiteren van bijeenkomsten voor Anonieme Alcoholisten, en zij kunnen worden behandeld in instellingen die gespecialiseerd zijn in de behandeling van alcoholisme. De laatste optie wordt vooral aanbevolen voor mensen die al jarenlang alcohol gebruiken en die waarschijnlijk moeilijkheden zullen ondervinden bij het bestrijden van verslaving. Behandeling in gespecialiseerde instellingen kan echter ook ten goede komen aan mensen die bang zijn voor het alcoholonthoudingssyndroom - op dergelijke plaatsen zou het mogelijk zijn om hem snel de nodige hulp te bieden, zelfs als het probleem zich voordeed voor de patiënt.
Over de auteur
