Nosocomiale infecties - materiële aansprakelijkheid van het ziekenhuis en de arts in geval van infecties

Medische instellingen (ziekenhuizen) zijn burgerrechtelijk aansprakelijk voor schade toegebracht aan de patiënt, en in geval van overlijden aan zijn familieleden op grond van schuld. Deze aansprakelijkheid kan een onrechtmatige daad zijn (burgerlijke aansprakelijkheid in verband met het plegen van een onrechtmatige daad, die leidt tot het ontstaan ​​van een burgerlijke verbintenisrelatie) of contractueel (burgerlijke aansprakelijkheid als gevolg van niet-nakoming of onjuiste uitvoering van de verplichting) in het geval van het sluiten van een contract met een patiënt.

Letsel voor de patiënt (infecties, lichamelijk letsel, gezondheidsschade, lichamelijk lijden en moreel letsel), dat een niet-nakoming of onjuiste uitvoering van een verplichting is, is altijd een onrechtmatige daad en contractuele aansprakelijkheid.

Infectie in een ziekenhuis - wie is verantwoordelijk?

Artsen die hun eigen geneeskundige praktijk uitoefenen, of opereren in de vorm van een geregistreerd partnerschap, vennootschap onder firma of maatschap, als een collectieve geneeskundige praktijk, zijn aansprakelijk voor schade toegebracht aan patiënten in overeenstemming met de bepalingen van het Burgerlijk Wetboek. Als ze echter op basis van een arbeidsovereenkomst in een medische instelling (ziekenhuis) werken, worden ze als ondergeschikten beschermd door de arbeidswet.In het geval van schade aan patiënten, dragen ze alleen de aansprakelijkheid van de werknemer, beperkt tot het bedrag van drie maanden loon voor het werk, tenzij ze de schade opzettelijk hebben veroorzaakt, dan is hun aansprakelijkheid voor de schade volledig. Anderzijds is de medische instelling aansprakelijk voor burgerlijke aansprakelijkheid.

Als een arts daarentegen op basis van een contract voor het verlenen van diensten in een medische entiteit (ziekenhuis) werkzaam is, en hij deze als ondernemer uitvoert, dan wordt de burgerlijke aansprakelijkheid voor schade veroorzaakt tijdens het verlenen van diensten hoofdelijk gedragen door de medische entiteit (ziekenhuis) en degene die de opdracht ontvangt (arts). Als een arts zijn "privé" patiënten in een openbare medische instelling opneemt, wordt de instelling niet passief gelegitimeerd in een schadeloosstellingsprocedure. Medische instellingen en artsen kunnen ook verantwoordelijk zijn voor de schending van de rechten van de patiënt (bijv. Voor handelen zonder de "geïnformeerde" toestemming van de patiënt, openbaarmaking van medische vertrouwelijkheid of gegevens in medische documentatie). Een verwijtbare schending van de rechten van de patiënt vereist geen bewijs van schade, en geldelijke compensatie overeenkomstig art. 4 van de Wet op de rechten van patiënten in verband met met kunst. 448 van het burgerlijk wetboek kan worden toegekend voor het enkele feit van een inbreuk, ongeacht of er sprake is van gevolgschade.

Vergoeding bij een ziekenhuisinfectie

Overeenkomstig de wet van 28 april 2011 tot wijziging van de wet inzake de rechten van patiënten en de Ombudsman van de rechten van de patiënt en de wet inzake verplichte verzekering, verzekeringsgarantiefonds en het Poolse bureau voor transportverzekeraars, infectie van een patiënt met een biologische ziekteverwekker, lichamelijk letsel of gezondheidsstoornis van een patiënt of overlijden van een patiënt die is als gevolg van inconsistentie met de huidige medische kennis:

1) diagnose, als deze een onjuiste behandeling veroorzaakte of een juiste behandeling vertraagde, wat bijdraagt ​​aan de ontwikkeling van de ziekte,
2) behandeling, inclusief chirurgie,
3) toepassing van een geneesmiddel of medisch hulpmiddel.

Vergoeding in geval van infectie, lichamelijk letsel of stoornis van de gezondheid van de patiënt voor een bedrag van maximaal PLN 100.000, en in geval van overlijden van de patiënt aan de erfgenamen voor een bedrag van maximaal PLN 300.000 wordt toegekend door de provinciale commissie voor de beoordeling van medische gebeurtenissen, en wordt betaald door de verzekeraar of de medische entiteit die het ziekenhuis leidt in geval van het garantiebedrag is uitgeput of het verzekeringscontract is niet afgesloten. De entiteit die het compensatievoorstel aanvaardt, dient een verklaring van afstand in van alle claims in het kader van de schade die bekend zijn geworden tot de datum van indiening van de claim.
Bovengenoemd vergoedingssysteem is niet van toepassing op schade die verband houdt met de handelingen van een arts zonder de toestemming van de patiënt, die de reikwijdte van de toestemming of tegen de wil van de patiënt overschrijdt, en wanneer de arts handelt in overeenstemming met de techniek wat betreft diagnose, therapie of gebruik van een medisch product of hulpmiddel. Vergoeding van dit soort schade kan de patiënt alleen voor de rechter vervolgen.
Het is ook vermeldenswaard dat de wettelijke vertegenwoordigers van een minderjarige geen afstand mogen doen van de aanspraken van het kind, die niet van henzelf zijn, met betrekking tot het pensioen, dat niet is voorzien in dit compensatiesysteem. Een dergelijke verklaring van afstand moet als nietig worden beschouwd. Na het bereiken van de meerderjarige leeftijd kan de minderjarige bij de rechtbank een vordering tot schadevergoeding indienen.

Legale basis:
Civil Code Act (Journal of Laws van 1964 nr. 16, item 93, zoals gewijzigd)
Regeling van de minister van Volksgezondheid van 10 februari 2012 betreffende de gedetailleerde reikwijdte en voorwaarden voor het bepalen van de hoogte van de uitkering in geval van een medische gebeurtenis, Journal of Laws nr. van 2012, item 207)
Wet van 28 april 2011 tot wijziging van de wet op de rechten van de patiënt en de ombudsman voor de rechten van de patiënt en de wet op de verplichte verzekering, het verzekeringsgarantiefonds en het Poolse bureau van autoverzekeraars (Journal of Laws nr. 113, item 660).