Onderwijsproblemen bij de 19-jarige zoon

Ik heb een probleem met mijn 19-jarige zoon. Tot zijn zestiende was hij een vrij rustige tiener. Ja, er waren enkele misverstanden, rebellie, etc. Mijn man en ik hebben er alles aan gedaan om onze kinderen gelukkig te maken (we hebben nog steeds een 15-jarige dochter). Onze zoon zit nu in de 4e klas van de technische middelbare school, dwz hij is met het schooljaar begonnen omdat hij niet naar school gaat. Hij weet heel goed dat ik wil dat hij deze school afmaakt. Hij is al een tijdje erg agressief. De zogenoemde aanvallen van domheid. Ik heb al verschillende methoden geprobeerd. De smeekbeden hielpen niet, de vertalingen hielpen niet, het geschreeuw hielp niet, de verboden hielpen niet. Onwetendheid van mijn kant had aanvankelijk enig effect, maar niet lang. Het grootste probleem met hem is geld, want hij krijgt het niet van mij. Vereist dat god weet wat en denkt dat chantage iets zal doen. Op dit moment weet ik niet wat ik moet doen, ik zit in het stadium "doe wat je wilt, het is je leven", maar ik kan er niet meer tegen, ik heb een sterke neurose. Tegelijkertijd kan ik zien dat hij ook slecht is, maar trots weerhoudt hem ervan te breken. Ik heb vaak geprobeerd een compromis te sluiten, ik dacht dat hij al begreep dat hij volwassen was, omdat hij beloofde dat het goed zou komen, maar het bleek dat het een kennismaking was met iets dat in zijn belang was. Hoe ga je verder met deze situatie om? Wat te doen?

Mevrouw Kingo, ik moedig u oprecht aan om naar bijeenkomsten met een psycholoog te komen om steun voor uzelf te vinden. Ik vermoed dat het volgende advies misschien niet voldoende voor u is. Niettemin moedig ik u aan om uw zoon te confronteren in het bijzijn van uw echtgenoot.

Voordat dat gebeurt, moet u zich echter goed voorbereiden, en voor dit doel raad ik u aan om een ​​psycholoog te ontmoeten:

1. Maak een lijst met do's en don'ts.

2. Maak een lijst met gevolgen (bijv. Geen geld, geen genegenheid, hechte gesprekken, etc.)

3. Een familievergadering moet gezamenlijk zijn. De echtgenoot moet ondersteunend zijn en actief deelnemen aan het uitoefenen van consequenties. Geef uw kind een lijst met duidelijke verwachtingen en consequenties.

4. Geef alsjeblieft korte berichten, vermijd koste wat het kost verzoeken, schrik zonder dekking, lange gesprekken, vermijd het behagen van kinderen, onderwerping.

5. U en uw man moeten een consistente houding aan de dag leggen.

Van wat je beschrijft, is je zoon erg agressief en valt hij je vaak lastig. Nogmaals, ik moedig u aan om het probleem dieper te behandelen.

Onthoud dat het antwoord van onze expert informatief is en geen vervanging is voor een bezoek aan de dokter.

Hoofd van de kliniek voor psychotherapie en persoonlijke ontwikkeling "Empathy", psycholoog, gecertificeerd en gecertificeerd psychotherapeut http://poradnia-empatia.pl