Panleukopenie - tyfus van de kat: oorzaken, symptomen, behandeling

Panleukopenie bij katten, ook bekend als "feline tyfus" of "feline distemper", is een zeer besmettelijke virale ziekte met acute enteritis. Het gaat gepaard met een aanzienlijke verlaging van het aantal witte bloedcellen - leukocyten. Dit is waar de naam vandaan komt.

Panleukopenie wordt veroorzaakt door FPV-virus (feline parvovirus) dat tot de parvovirusgroep behoort. Daarom kan panleukopenie de tegenhanger van parvovirose bij honden worden genoemd. Het virus bestaat als een enkel serotype. Het is zeer goed bestand tegen omgevingsfactoren en is moeilijk te bestrijden. Het is bestand tegen hoge temperaturen, bevriezing, drogen en de werking van vele ontsmettingsmiddelen. In een omgeving zonder gastheer kan hij wel een jaar leven.

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Panleukopenie: infectieroutes

Het virus dat panleukopenie (tyfus bij katten) veroorzaakt, wordt door zieke of asymptomatische dieren uitgescheiden, voornamelijk met ontlasting, maar ook via andere afscheidingen: braaksel, urine, speeksel.

Infectie vindt voornamelijk plaats door inname en kan ook tijdens de zwangerschap van moeder op foetus worden overgedragen.

Kittens zijn het meest kwetsbaar voor panleukopenie

Panleukopenie treft meestal niet-gevaccineerde kittens, jong - van 6 weken tot 4 maanden oud. Jongere dieren zijn resistent omdat ze nog steeds immuniteit van de moeder hebben. Boven de 6 weken begint de immuniteit van de moeder af te nemen en dan is de blootstelling aan infectie het grootst.

Oudere of volwassen dieren hebben een milde of zelfs asymptomatische ziekte. Maar ze kunnen een bron van infectie zijn voor jongere personen.

Het virus repliceert (vermenigvuldigt zich) in cellen die zich snel delen. Het zijn: epitheelcellen van de dunne darm, cellen van lymfeweefsel en beenmerg. Daarom beïnvloedt de ziekte het spijsverterings- en hematopoëtische systeem. Bij foetussen en pasgeborenen delen de cellen van het cerebellum en het netvlies zich het snelst, dus de symptomen betreffen deze organen.

Panleukopenie: symptomen

De ziekte begint plotseling. Aanvankelijk worden ernstige apathie, onwil om te bewegen en gebrek aan eetlust waargenomen. De kat ligt op het borstbeen met zijn benen opgerold, beweegt met tegenzin en neemt een voorovergebogen houding aan. Hij heeft stekelig en dof haar. Braken treedt snel op. Zolang er tegen die tijd geen dood is, komt er stinkende diarree bij, mogelijk met wat bloed. De symptomen gaan aanvankelijk gepaard met hoge koorts, later, als gevolg van ernstige zwakte, kan de lichaamstemperatuur aanzienlijk onder normaal dalen, wat een prognostisch slecht symptoom is. Kittens hebben een sterftecijfer van 25-75%.

Intra-uteriene infectie treedt op wanneer de moeder niet in contact was met het parvovirus voordat ze zwanger werd. Als de infectie optreedt in het eerste trimester, treden foetale dood en resorptie op. Infecties in de latere stadia van de zwangerschap leiden tot een miskraam.

Als de infectie optreedt vóór het einde van de zwangerschap, kunnen baby's onderontwikkeling van het cerebellum en defecten in de structuur van de oogbol ontwikkelen. Dergelijke kittens hebben vanaf de geboorte neurologische aandoeningen - ataxie en spiertrillingen.

Panleukopenie: diagnose

De bevestiging van de diagnose panleukopenie (gesteld op basis van het klinische verloop van de ziekte en de leeftijd van de kat) is het resultaat van een morfologisch onderzoek. Er is een zeer ernstige daling van het aantal leukocyten (witte bloedcellen) - gewoonlijk tot 2000-4000 cellen / dL. Met een daling tot onder 2000 is de prognose slecht.

Snelle diagnose van tyfus bij katten is mogelijk door middel van plaquetesten. Dergelijke tests zijn gebaseerd op de immunologische methode voor het detecteren van het virale antigeen in de uitwerpselen van katten.

Panleukopenie: behandeling en thuisbehandeling

Vanwege de virale etiologie van de ziekte is de behandeling alleen symptomatisch. Vanwege braken en diarree worden alle geneesmiddelen toegediend zonder het maagdarmkanaal, in de vorm van injecties en druppels.

1. De sleutel tot het herstelproces is een goede hydratatie en versterking van ons huisdier. Vloeistoffen die elektrolyten en glucose aanvullen, moeten intraveneus worden toegediend. Als het vasten langer duurt, is intraveneuze glucosevoeding alleen niet voldoende, aminozuurinfusies moeten worden gegeven.

2. Het is ook belangrijk om anti-emetica toe te dienen, die indirect uitdroging en verlies van elektrolyten zullen verminderen door het braken te stoppen.

3. Antibiotische therapie wordt gebruikt om bacteriële complicaties te voorkomen.

4. Om de regeneratie van het darmepitheel te ondersteunen, moet de kat vitamines krijgen, vooral uit groep B.

5. Als de kat langer dan 3-5 dagen niet eet, neemt het risico op leververvetting toe. Daarom moet, met zo'n lange onwil om te eten, dwangvoeding worden ingevoerd. U kunt uw kat voeren met een injectiespuit op halfvaste diëten (bij voorkeur voorverpakte energierijke diëten voor ondervoede en verzwakte dieren) of via een nasogastrische sonde die door uw dierenarts wordt verstrekt.

6.In het verleden was er een preparaat met een immuunserum beschikbaar dat kant-en-klare antilichamen bevatte en die hielp bij het bestrijden van de ziekte. Helaas is het momenteel niet op de markt verkrijgbaar. We kunnen een kitten redden door serum toe te dienen van een andere kat die panleukopenie heeft ontwikkeld en hersteld is. Zo voorzien we het kleine organisme van de nodige antistoffen. Het is soms nodig om volbloed van een volwassen gezonde kat te transfuseren.

Panleukopenie: hoe kattentyfus voorkomen?

Er is een vaccin tegen panleukopenie op de markt, dat in combinatie met kattenloopneusvirussen een van de belangrijkste immunisaties bij katten is. Vaccinatie van jonge kittens wordt gestart met de eerste dosis op een leeftijd van 8-9 weken en opnieuw op een leeftijd van 11-12 weken. Als we een kat ouder dan 12 weken vaccineren, is één vaccinatie voldoende.

Bij profylaxe is het ook erg belangrijk om risicofactoren te verminderen, d.w.z. het vermijden van stressfactoren die een afname van de immuniteit en blootstelling aan infectie kunnen veroorzaken, naleving van hygiënevoorschriften, regelmatig schoonmaken van kattenbakken, geen kommen met water en voedsel in de buurt van de kattenbakken plaatsen.

Als er thuis een ziekte is, verwijder dan de bakjes, kattenbakken en schuilplaatsen die de zieke kat heeft achtergelaten. De omgeving moet grondig worden gedesinfecteerd. Natriumhypochlorietoplossing, gevonden in algemeen verkrijgbare toiletreinigers, kan worden gebruikt. Hieraan moet worden toegevoegd dat het virus zo resistent is dat het bovengenoemde middel het pas na één uur werking vernietigt.

Omdat het virus tot een jaar kan overleven in een onherbergzame omgeving, is het het veiligst om deze periode te wachten voordat je een nieuwe kat in huis brengt. Als een nieuwe kat thuiskomt, is het essentieel dat hij wordt ingeënt met een volledige set panleukopenie-vaccinaties en dat min. 2 weken na de laatste vaccinatie.

Afgestudeerd aan de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit voor Levenswetenschappen in Lublin. Hij heeft ervaring in de behandeling van gezelschapsdieren, met bijzondere nadruk op dermatologie, cytologie en infectieziekten. Ze deed professionele ervaring op in klinieken in Lublin en Łódź. Hij werkt momenteel in een dierenkliniek in Pabianice. Hij verdiept zijn vaardigheden voortdurend door deel te nemen aan cursussen en conferenties.

Particulier, een kattenliefhebber en eigenaar van een mooie, gember Maine Coon genaamd Felin.

Bibliografie:

1. T. Frymus, Katachtige virale, bacteriële, schimmel- en prionziekten, Warschau 2005.

2. Z. Gliński, K. Kostro, Infectieziekten bij dieren met elementen van epidemiologie en zoönosen, Warschau 2011.

Lees meer op Se.pl/dolinazwierzat