Er zijn veel mythes ontstaan rond teken. Zijn teken alleen in bossen en alleen actief in de zomer? Is erytheem altijd een teken van een Lyme-infectie? Moet de teek met de vingers of een pincet worden uitgewrongen, of komt hij er vanzelf uit als hij is ingevet? We ontmaskeren 12 van de meest populaire mythen over teken.
Teken (Ixodida) zijn spinachtigen uit de mijtensubgroep. We kennen ongeveer 900 soorten, die voorkomen in 3 families: zachte teken of bandtik, en twee families harde teken: teken en Nuttalliellidae. Alle teken zijn uitwendige parasieten van gewervelde dieren en brengen tijdens het voeden gevaarlijke door teken overgedragen ziekten over.
Teken hebben geen natuurlijke vijanden, dus er zijn er steeds meer. We zijn bang voor infectie met gevaarlijke ziekten die door teken worden overgedragen, maar weten we echt hoe we ze kunnen vermijden?
MYTHE: Teken hebben menselijk bloed nodig om te leven
NIET NODIG. Teken hebben eigenlijk bloed nodig om van een larve in een nimf en van daaruit in een volwassene te veranderen. Ze hebben haar ook nodig zodat het vrouwtje eieren kan leggen.
Deze parasieten voeden zich met het bloed van gewervelde dieren, maar geven de voorkeur aan bosdieren, knaagdieren, vogels en eekhoorns, en ze voeden zich alleen met menselijk bloed vanwege het gebrek aan betere voedselbronnen. Interessant is dat één voeding in elke fase meestal voldoende is (tenzij deze is onderbroken, en dan willen ze het op dezelfde gastheer afmaken).
MYTHE: Teken lijden aan de ziekte van Lyme
NEE. Teken worden zelf niet ziek, ze brengen alleen infecties over als ze zelf besmet zijn. De bekendste door teken overgedragen ziekten veroorzaakt door microben zijn:
- Ziekte van Lyme - veroorzaakt door spirocheten van het geslacht Borrelia burgdorferi, afzelii en garinii overgedragen door teken Ixodes
- bartonellose - veroorzaakt door Bartonella henselae en Bartonella quintanaovergedragen door teken van het geslacht Ixodes
- granulocytische anaplasmose - veroorzaakt door Anaplasma hagocytophilum, meestal overgedragen door teken van het geslacht Amblyomma en Ixodes
- babesiose (piroplasmose) - veroorzaakt door protozoa Babesia divergeert en Babesia microtovergedragen door teken van de familie Ixodes
- door teken overgedragen encefalitis (door teken overgedragen encefalitis) - veroorzaakt flavivirus, het Europese subtype van het virus wordt voornamelijk overgedragen door gewone teken Ixodes ricinus, terwijl het Siberische en het Verre Oosten subtype door teken Ixodes persulcatus
- tularemie - veroorzaakt door een bacterie Francisella tularensis, en in Centraal-Europa zijn de dragers van deze bacterie teken van het geslacht Dermacentor reticulatus en Ixodes ricinus
- neoerlichiose - veroorzaakt door een bacterie Candidatus Neoehrlichia mikurensis gedragen door Ixodes ricinus
- Q-koorts - veroorzaakt door een bacterie Coxiella burnetti
- Rocky Mountain spotted fever - bacteriën zijn de oorzaak Rickettsia ricketsii, overgedragen door hout, honden en andere teken, komt voornamelijk voor in de VS.
- terugval - de ziekte wordt veroorzaakt door een bacterie Borrelia recurrentisdie wordt overgedragen door teken en kledingluizen
- Colorado-tekenkoorts is een ziekte die voornamelijk in de Verenigde Staten voorkomt en wordt veroorzaakt door Colitvirusen overgedragen door een houttik
Er zijn twee pieken van jaarlijkse tekenactiviteit: mei-juni en september-oktober. Overdag is het hoogtepunt van de ochtendactiviteit van de eerste dauw tot de middag, en 's avonds vanaf 16 tot zonsondergang.
MYTHE: Teken komen alleen in bossen voor
NIET ALLEEN. Hoewel teken houden van vochtige bossen, vooral gemengde en loofbossen, zijn ze praktisch overal, ook in parken en stadsgazons.
Vroeger waren ze vooral in de laaglanden te vinden, nu zijn ze zelfs te vinden in gebieden op 1500 m boven zeeniveau. Ze houden het meest van overgangsgebieden - tussen verschillende soorten vegetatie, bijvoorbeeld de rand van een bos en weilanden, open plekken of randen van paden. Veel van hen in varens, zwarte vlierbes en hazelaar.
Ze houden niet van de zon, ze houden van warmte, maar niet van hete (boven 25 ° C) en vochtigheid.
MYTHE: Teken zijn alleen actief in de zomer
NEE. Door klimaatopwarming, vooral milde winters, begint het tekenseizoen in maart en duurt het tot november, met een korte pauze voor de hete zomermaanden.
Er zijn twee pieken van jaarlijkse activiteit: mei-juni en september-oktober. Overdag is het hoogtepunt van de ochtendactiviteit van de eerste dauw tot de middag, en 's avonds van 16.00 uur tot de schemering. Als de temperatuur onder de 4 ° C daalt, worden ze lusteloos: ze verstoppen zich in het nest en slapen onder ongunstige omstandigheden.
MYTHE: Teken liggen op de loer in bomen
NEE. Teken klimmen maximaal 120-150 cm (de hoogte van de ruggengraat van een potentiële gastheer). Ze jagen actief (vooral larven) of wachten op bladeren, grassprieten en vangen wanneer een gewervelde doelwit voorbij komt. In een fractie van een seconde kan hij zijn klauwen op de huid, het haar of kleding vangen.
Ze hebben een betrouwbare "radar" op hun voorpoten (een orgaan dat geuren, feromonen, hitte, koolstofdioxideconcentratie detecteert), zodat ze het slachtoffer van een afstand kunnen waarnemen. Teken herkennen 40-50 geuren, waaronder ammoniak en boterzuur in zweet en kooldioxide in de lucht die wordt uitgeademd door een mogelijk slachtoffer. Ze reageren op temperatuurveranderingen (wanneer het slachtoffer een schaduw werpt) en trillingen.
MYTHE: Als een teek een slachtoffer vindt, blijft hij onmiddellijk plakken
NIET NODIG. Het vinkje zoekt eerst naar een geschikte plek. Het geeft er de voorkeur aan om onder de knieën, onder de borsten, in de holte van de elleboog, tussen de billen, achter het oor, in de lies te voeden - waar de huid dun is, waar het stil en warm is.
Daarom moet u na een wandeling in het bos onmiddellijk het hele lichaam zeer zorgvuldig inspecteren, het is de moeite waard om te douchen (maar de waterstraal zal de teek niet verwijderen!), En ook kleding controleren en uitschudden (natuurlijk buiten het huis!) Waarin de teek zich zou kunnen verstoppen. Het belangrijkste is om het lichaam en de kleding te herzien, omdat de klauwen de stof of het haar stevig vasthouden.
MYTHE: Donkere kleding voorkomt tekenbeten
De kleur van de kleding is voor de teken niet van belang omdat ze blind zijn. Ze identificeren het slachtoffer met hun reukvermogen. Teken worden vooral tot ons aangetrokken door de geur van ons zweet.
Aanbevolen artikel:
Huismiddeltjes voor tekenMYTHE: Een teek is gemakkelijk te herkennen op de huid
NEE. Je zou een arendsogen moeten hebben. De larvale stadiumtik is 0,5 mm in doorsnee en lichtbruin, bijna de huidschaduw, terwijl hij in het nimfstadium de grootte heeft van een zandkorrel (1,5 mm), dus je kunt hem goed zien, maar alleen onder een vergrootglas.
Bovendien is de beet volledig pijnloos, omdat de teek tijdens het bijten met het speeksel een stof introduceert met verdovende eigenschappen. Het zuigt het bloed op en injecteert om beurten speeksel, dat voorkomt dat het bloed stolt en mogelijk pathogene bacteriën en virussen bevat.
De larve drinkt ongeveer 3 dagen bloed, de nimf 5 dagen en het volwassen vrouwtje zelfs 11 dagen. Pas als het verzadigd raakt, valt het eraf.
MYTHE: De teek draait met de vingers
NEE. Je hebt een goed pincet nodig of een speciaal apparaat (verkrijgbaar bij de apotheek). Voor de veiligheid is het de moeite waard om wegwerphandschoenen te dragen. Je moet het zo dicht mogelijk bij de huid pakken en met een stevige, licht gebogen beweging eruit trekken (let op, het is niet gerechtvaardigd om naar rechts of links te draaien).
Lezen: stap voor stap een vinkje verwijderen
MYTHE: De teek komt er gemakkelijk uit als hij wordt gesmeerd
NEE. Leg voor het verwijderen van de teek niets op het gebied rond de teek (ook niet met een ontsmettingsmiddel, om nog maar te zwijgen van het vet), want dan verslikt en braakt de parasiet, wat het risico op infectie vergroot. De stuit hoeft alleen te worden gedesinfecteerd en gecontroleerd of de teek helemaal uit is.
MYTHE: Er is geen risico op infectie binnen 24 uur na de tekenbeet
NEE. Er is geen garantie dat het verwijderen van een teek kort na een tekenbeet infectie voorkomt. Bovendien weet je nooit zeker hoelang een teek heeft gegeten. Als een teek TBE-virussen in de speekselklieren heeft, worden deze onmiddellijk overgedragen, direct nadat de huid is gebroken.
Lymebacteriën leven meestal in de darmen, maar als de teek in een bepaald stadium al aan het eten is en gewoon de maaltijd wil afmaken, zitten ze ook in de speekselklieren.
MYTHE: U kunt zich laten vaccineren tegen de ziekte van Lyme
NEE. Er is nog geen dergelijk vaccin (het was, maar het is ingetrokken), en wat erger is, zelfs een ziekte met de ziekte van Lyme geeft geen levenslange immuniteit. Er is echter een vaccin tegen TBE - immuniteit wordt geleverd door twee doses die binnen 3 maanden worden toegediend, dan is een boosterdosis nodig: de eerste na 5-12 maanden na de tweede dosis, de volgende na 3 jaar, de volgende elke 3-5 jaar.
De serie dient in de winter of het vroege voorjaar te worden gestart (de eerste twee doses geven al weerstand voor het hele seizoen). Als we in het voorjaar met vaccinatie beginnen, kunt u zich laten vaccineren volgens het versnelde schema - de tweede dosis 14 dagen na het eerste en vervolgens op het basisschema.
MYTHE: U kunt de ziekte van Lyme krijgen van een hond / kat of een ander mens
U kunt de ziekte van Lyme alleen krijgen als gevolg van de beet van een geïnfecteerde teek. Er is geen andere manier van infectie.
MYTHE: Erytheem is altijd een teken van een Lyme-infectie
NEE. In de meeste gevallen verschijnt erytheem helemaal niet (of wordt het over het hoofd gezien) en ontwikkelt zich de ziekte van Lyme. De kenmerkende roodheid, warm en soms pijnlijk, die op de plaats van de beet verschijnt en verwijdt, is een onbetwistbaar teken dat er een infectie is opgetreden. De behandeling moet onmiddellijk worden gestart.
Lees: Erytheem na een tekenbeet. Hoe gevaarlijk migrerend erytheem te herkennen en te behandelen?
