Ademhalingsfalen - oorzaken, symptomen en behandeling

Ademhalingsfalen kan acuut of chronisch zijn. De eerste verschijnt plotseling - binnen minuten of uren - en de effecten kunnen worden teruggedraaid. De prognose van patiënten met chronische ademhalingsinsufficiëntie, die wordt gekenmerkt door een geleidelijke en progressieve verslechtering van de ademhalingsfunctie gedurende een lange periode, is veel slechter omdat de effecten ervan onomkeerbaar zijn. Wat zijn de oorzaken en symptomen van ademhalingsfalen? Wat is de behandeling?

Ademhalingsfalen is een aandoening waarbij het ademhalingssysteem wordt verstoord, wat leidt tot hypoxie in het lichaam.

Inhoudsopgave

1. Acuut respiratoir falen
2. Acuut respiratoir falen - oorzaken
3. Acuut respiratoir falen - symptomen
4. Acuut respiratoir falen - diagnose
5. Acuut respiratoir falen - behandeling
6. Chronisch ademhalingsfalen
7. Chronisch ademhalingsfalen - oorzaken
8. Chronisch ademhalingsfalen - symptomen
9. Chronisch ademhalingsfalen - diagnose
10. Chronisch respiratoir falen - behandeling
11. Chronisch ademhalingsfalen - complicaties

Ademhalingsfalen kan op basis van de duur van de aandoening worden onderverdeeld in acuut en chronisch. Vanwege de veranderingen die plaatsvinden in het bloed, onderscheiden we hypoxemisch (gedeeltelijk) falen met een afname van de partiële zuurstofdruk in het bloed onder 60 mm Hg en hypoxemisch-hypercapnisch (totaal) falen gekenmerkt door zowel een afname van de partiële zuurstofdruk als een toename van koolstofdioxide boven 45 mm Hg.

Luister naar de oorzaken en symptomen van ademhalingsfalen. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Acuut respiratoir falen

Acuut respiratoir falen ontwikkelt zich binnen een week na het ziek worden, of verergering van eerdere symptomen. Deze aandoening is meestal omkeerbaar, maar in sommige gevallen kan meervoudig orgaanfalen, leidend tot de dood, ontstaan ​​als gevolg van weefselhypoxie.

Acuut respiratoir falen - oorzaken

De oorzaken van acuut falen zijn onder meer:

• longoedeem - kan worden veroorzaakt door linkerventrikelhartfalen, hyperhydratie, fusie, toestand na longtransplantatie of na verwijdering van een arteriële embolie
• bloeding in de longblaasjes - dit komt voor bij vasculitis, bindweefselaandoeningen en in de loop van hemorragische diathese
• ernstige longontsteking
• atelectase - veroorzaakt door obstructie van de luchtwegen door een vreemd lichaam of een tumor
• longtrauma
• afname van de bloedstroom door de longvaten - kan het gevolg zijn van longembolie of shock
• pleurale ziekte
• sepsis
• aspiratie van maaginhoud
• inademing van gifstoffen of rook
• bestraling van de borst
• massale transfusie van bloedproducten - er kan acuut longletsel na de transfusie zijn
• zwangerschapscomplicaties - eclampsie, embolie door vruchtwater
• acute pancreatitis - kan leiden tot vetembolie
• medicijnreacties en medicijnvergiftiging

Acuut respiratoir falen - symptomen

Het meest kenmerkende symptoom van ademhalingsfalen is kortademigheid. Het kan worden onderverdeeld in rust en lichaamsbeweging.

Andere symptomen zijn afhankelijk van de onderliggende ziekte. Ze kunnen zijn:

• hoest met sputumproductie - komt vaak voor in de loop van longontsteking
• bloedspuwing - gekenmerkt door systemische vasculitis
• koorts
• pijn op de borst - een symptoom dat kenmerkend is voor longembolie, pneumothorax, angina pectoris en een hartaanval
• cyanose
• tachycardie of verhoogde hartslag
• snel ademhalen

Acuut respiratoir falen - diagnose

Bij de diagnose van ademhalingsfalen is het essentieel om andere oorzaken van kortademigheid uit te sluiten, zoals: koolmonoxide- of cyanidevergiftiging, hyperthyreoïdie, pijn, angst en zware inspanning bij gezonde mensen.

Studies zoals:

• pulsoximetrie - het is een niet-invasieve test die de percutane beoordeling van de partiële zuurstofdruk in het bloed mogelijk maakt, die wordt verminderd in het geval van ademhalingsfalen
• bloedgas - vertoont hypoxemie, of in sommige gevallen ook hypercapnie en acidose
• microbiologische tests - vanwege het feit dat infecties een veelvoorkomende oorzaak zijn, is het de moeite waard om de etiologische factor te identificeren door bijvoorbeeld bloedkweek
• Röntgenfoto van de borst - kan atelectase, pneumothorax, vocht in de pleuraholte of de aanwezigheid van inflammatoire infiltraten in de longen laten zien
• ECG - maakt detectie van tekenen van myocardischemie mogelijk.

Acuut respiratoir falen - behandeling

Behandeling van acuut respiratoir falen omvat het openen van de luchtweg, wat op verschillende manieren kan worden gedaan, afhankelijk van het probleem van de patiënt.

• instrumentloze luchtwegopening - bestaat uit het plaatsen van de patiënt op de rug, het hoofd achterover kantelen en het verwijderen van vreemde voorwerpen uit de mond, en vervolgens het optillen of strekken van de kaak.
• endotracheale intubatie - tijdens deze procedure is de patiënt onder invloed van kalmerende middelen, slaappillen en pijnstillers. De tracheale tube wordt via de mond of neus door de glottis en in de luchtpijp ingebracht en vervolgens verbonden met de ventilatieset. Deze techniek wordt gebruikt bij bewustzijnsverlies en verdedigingsreflexen bij een patiënt en onder algemene anesthesie.
• cricothyreoïdie - omvat het doorboren van het cricothyroid-ligament van het strottenhoofd met een naald die op de spuit is aangesloten en vervolgens de katheter langs de naald schuiven en de naald verwijderen. Cricothyrotomie is geïndiceerd in het geval van larynxoedeem, obstructie van de luchtwegen door een vreemd lichaam of een craniofaciaal trauma.
• tracheotomie - het is een otolaryngologische procedure die bestaat uit het openen van de voorwand van de luchtpijp en het plaatsen van een buis in de luchtwegen waardoor de longen kunnen worden geventileerd. Deze methode wordt meestal gebruikt in het geval van massaal larynxoedeem en langdurige mechanische beademing.

Om hypoxemie te bestrijden, wordt zuurstoftherapie met een hoog zuurstofgehalte in het ademhalingsmengsel gebruikt. Als dit niet lukt, kan extracorporale ademhalingsondersteuning worden geboden.

Afhankelijk van de oorzaak van de ziekte kunnen medicamenteuze therapie en behandelingen zoals pneumothorax of het verwijderen van vloeistof uit de pleuraholte ook nuttig zijn. In sommige gevallen is ook een anti-deficiëntie en koolhydraatarm dieet belangrijk, waardoor de productie van kooldioxide afneemt.

Chronisch ademhalingsfalen

Chronisch ademhalingsfalen ontwikkelt zich geleidelijk en kan niet volledig worden teruggedraaid.

Chronisch ademhalingsfalen - oorzaken

De oorzaken van chronische ademhalingsinsufficiëntie zijn onder meer:

• ziekten met bronchiale obstructie zoals: chronische obstructieve longziekte, bronchiëctasie of cystische fibrose
• chronische interstitiële longziekten, bijvoorbeeld: sarcoïdose, post-inflammatoire fibrose en cirrose van de longen, pneumoconiose, idiopathische longfibrose
• kankers van het ademhalingssysteem
• misvormingen op de borst
• ernstige zwaarlijvigheid
• spierziekten en ziekten van het zenuwstelsel bijv. myopathieën, syndroom van Guillain-Barré, amyotrofische laterale sclerose, multiple sclerose, ziekte van Parkinson, polyneuropathieën, blijvend traumatisch zenuwletsel
• hart- en vaatziekten: chronisch hartfalen, cyanose, hartafwijkingen, chronische longembolie

Chronisch ademhalingsfalen - symptomen

Symptomen bij chronische respiratoire insufficiëntie zijn doorgaans minder ernstig dan bij acuut respiratoir falen. De dyspneu die optreedt, kan zowel in rust als tijdens inspanning zijn. Er zijn veel schalen voor de beoordeling van kortademigheid, een daarvan is de mMRC-schaal (gemodificeerde Medical Research Council), die wordt gebruikt om de ernst ervan te beoordelen.

0 - dit is kortademigheid die alleen optreedt tijdens aanzienlijke fysieke inspanning
1 - kortademigheid treedt op bij stevig wandelen op vlakke grond of bij het beklimmen van een lichte heuvel
2 - vanwege kortademigheid loopt de patiënt langzamer dan gezonde mensen van zijn leeftijd, of hij / zij loopt in zijn eigen tempo op vlak terrein, hij moet stoppen om op adem te komen
3 - na ~ 100 m klimmen of na een paar minuten lopen op vlakke grond, moet de patiënt stoppen om adem te halen
4 - kortademigheid voorkomt dat de patiënt het huis verlaat, het treedt op bij eenvoudige alledaagse activiteiten zoals uitkleden of aankleden

Het optreden van andere symptomen hangt vaak af van de onderliggende ziekte. Zij kunnen zijn:

• slaperigheid
• Hoofdpijn
• verstrengeling
• cyanose
• bloedspuwing - gebruikelijk in het geval van een longtumor en chronische bronchitis
• spierzwakte, neurologische symptomen - kenmerkend voor myasthenia gravis, amyotrofische laterale sclerose en Guillan-Barre-syndroom
• versnelde hartslag
• snel ademhalen
• hypertrofie van bijkomende ademhalingsspieren en inspiratoire borstpositie
• rood worden van de huid en het bindvlies als gevolg van verwijding van bloedvaten

Chronisch ademhalingsfalen - diagnose

De diagnose chronisch respiratoir falen wordt voornamelijk gesteld op basis van een interview dat aangeeft dat een lange cursus is gecombineerd met gasometrische criteria. Tests die worden uitgevoerd om de oorzaak van de ziekte te vinden, zijn onder meer een röntgenfoto van de borst, spirometrie en een bloedgasmeter.

Chronisch respiratoir falen - behandeling

De behandeling van chronisch ademhalingsfalen is voornamelijk gebaseerd op zuurstoftherapie. Het kan meestal thuis worden gebruikt, maar moet in het geval van exacerbaties in ziekenhuizen worden toegediend.

In sommige gevallen wordt ook chronische mechanische ventilatie toegepast. Behandeling van de onderliggende ziekte is erg belangrijk. Een dieet dat tekorten voorkomt en koolhydraten vermindert, revalidatie en educatie van de patiënt en naasten zijn ook belangrijk.

Chronisch ademhalingsfalen - complicaties

Chronisch respiratoir falen heeft een veel slechtere prognose dan acuut respiratoir falen vanwege de onomkeerbaarheid van de veranderingen.Het leidt tot veel nadelige veranderingen in het functioneren van het lichaam, zoals:

• pulmonale hypertensie
• rechterventrikelfalen
• secundaire polycytemie en hyperviscositeitssyndroom
• veneuze trombo-embolie
• ondervoeding en cachexie

Tests die worden uitgevoerd om complicaties van chronische ademhalingsinsufficiëntie te beoordelen, omvatten ECG, echocardiografie en perifere bloedtellingen.

Student geneeskunde. Hij is gepassioneerd door gezondheid en alles wat daarmee samenhangt, inclusief gezond eten. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met het lezen van misdaadromans en krachttraining.

Bibliografie:

1. Interna Szczeklik 2019 bewerkt door Dr. med. Piotr Gajewski, XI Edition, Krakow, Practical Medicine, 2019, ISBN 978-83-7430-569-3