Cardioversie en defibrillatie - wat is het? Verschillen tussen cardioversie en defibrillatie

Cardioversie en defibrillatie zijn procedures gericht op het herstellen van de normale hartfunctie. Zowel defibrillatie als cardioversie zijn afhankelijk van een korte elektrische stroom naar het hart van de patiënt. Beide procedures worden echter uitgevoerd voor andere soorten aritmie. Er zijn nog andere verschillen tussen defibrillatie en cardioversie.

Defibrillatie en cardioversie zijn procedures gericht op het herstellen van een normaal hartritme. Zowel defibrillatie als cardioversie zijn afhankelijk van een korte elektrische stroom naar het hart van de patiënt. Beide procedures worden echter uitgevoerd voor andere soorten hartritmestoornissen. Zijn er nog andere verschillen tussen defibrillatie en cardioversie?

Defibrillatie - indicaties

Defibrillatie is een noodprocedure die wordt uitgevoerd in levensbedreigende omstandigheden die onmiddellijke behandeling vereisen, d.w.z. in het geval van:

• ventriculaire fibrillatie
• Pulsvrije ventriculaire tachycardie

Defibrillatie is de meest effectieve methode om de hartslag te herstellen bij ventrikelfibrilleren.

Hoe werkt een defibrillator? Bij ventrikelfibrilleren trekken de afzonderlijke cellen van de hartspier onafhankelijk van elkaar op ongecoördineerde wijze samen. Als gevolg hiervan trekt het hele hart (hoewel de individuele cellen functioneren) niet samen en kan het geen bloed rondpompen. Als gevolg van de werking van de defibrillator stoppen alle myocardcellen tegelijkertijd en beginnen ze tegelijkertijd synchrone contracties te starten, waardoor het hele hart samentrekt.

Hoe defibrillatie uitvoeren? Leg de patiënt op zijn rug op een stevige ondergrond. Zorg ervoor dat geen enkel deel van het lichaam in contact komt met water (het slachtoffer mag niet in een plas liggen, enz.) Of met metalen delen (de patiënt mag het bedframe niet aanraken, enz.). Vervolgens wordt de borst van de patiënt blootgelegd en worden er twee elektroden op geplaatst of gelijmd (afhankelijk van het type defibrillator). BELANGRIJK! De elektroden moeten direct op de huid hechten - deze mogen niet harig zijn. Het apparaat stuurt vervolgens elektrische impulsen naar het hart.

Er zijn verschillende soorten defibrillatoren:

Externe defibrillatoren nemen het toezicht op de reddingsoperatie over en geven gesproken instructies (in het Pools), daarom moeten ze worden gebruikt door iedereen die getuige is van een ongeval waarbij onmiddellijke assistentie vereist is.

• stationair - met metalen "lepels" op de borst van de patiënt en een monitor die het type aritmie aangeeft. Dit soort defibrillatoren wordt gebruikt in ziekenhuizen en ambulances
• automatisch extern (AED) - met wegwerpelektroden op de borst geplakt en apparaat om het ritme van het hart te beoordelen. Dit soort defibrators analyseren zelf het hartritme van de patiënt en beslissen of defibrillatie nodig is, of dat reanimatie moet worden gestart of voortgezet. Wanneer het apparaat een schokbare toestand detecteert, waarschuwt het zijn omgeving en geeft het vervolgens een schok. Defibrillatie wordt afgegeven totdat het hartritme weer normaal is. Automatische defibrillatieapparatuur is algemeen verkrijgbaar op openbare plaatsen (luchthavens, stations, musea, benzinestations, winkelcentra, enz.)

Ariel Szczotok, paramedicus, laat zien hoe je een automatische defibrillator gebruikt

Bron: x.news.pl/Dzień Dobry TVN

Cardioversie - indicaties voor prestaties

Cardioversie kan worden uitgevoerd in levensbedreigende situaties, evenals electieve chirurgie in de volgende gevallen:

• boezemfibrilleren
• ventriculaire en supraventriculaire tachycardie

Vóór de procedure wordt een ECG van het hart uitgevoerd. De schok tijdens cardioversie moet worden gesynchroniseerd met de ECG-trace. Waarom? Omdat de ontlading plaatsvindt aan de top van de R-golf tijdens cardioversie. Als de energie niet wordt gesynchroniseerd met de elektrische activiteit van het hart, bestaat er een risico op ventrikelfibrilleren, vooral wanneer de ontlading plaatsvindt tijdens de relatieve refractaire periode van hartspiercellen (T-golf op het ECG).

Patiënten met atriumfibrilleren en flutter moeten gedurende 4 weken met anticoagulantia worden behandeld om mogelijke vaatembolie te voorkomen. Voorafgaand aan de procedure kan de patiënt gedurende ten minste 6 uur niet eten.

Wat is de procedure? De patiënt krijgt kortdurende algehele anesthesie. Wanneer hij in slaap valt, brengt de arts elektroden aan op de borst en activeert hij een elektrische impuls (soms bestaande uit meerdere impulsen) om het normale hartritme te herstellen.

Cardioversie en defibrillatie - het verschil

Cardioversie verschilt van defibrillatie doordat:

• het hartritme wordt geregistreerd op een ECG
• de schok wordt gesynchroniseerd met de elektrische activiteit van het hart om VF te vermijden tijdens de ontlading in de periode van reactieve refractie
• de energie die wordt gebruikt om de hartslag te reguleren, is lager dan bij defibrillatie