Insulineresistentie (verminderde insulinegevoeligheid) - oorzaken, symptomen en behandeling

Insulineresistentie betekent een verminderde gevoeligheid van het lichaam voor de werking van insuline - een hormoon dat voornamelijk verantwoordelijk is voor het reguleren van de bloedsuikerspiegel, maar ook voor het beheer van vet. Insulineresistentie is erg gevaarlijk omdat het kan leiden tot de ontwikkeling van diabetes type 2 of andere ziekten. Dit geldt vooral voor mensen met overgewicht en obesitas, die het grootste risico lopen om insulineresistentie te ontwikkelen. Insulineresistentie kan ook voorkomen bij magere mensen met andere ziekten, zoals de lever. Wat zijn de oorzaken en symptomen van insulineresistentie? Is het mogelijk om het te genezen?

Insulineresistentie is een toestand van verminderde gevoeligheid van het lichaam voor de werking van insuline, met als gevolg een aantal stofwisselingsstoornissen, d.w.z. overmatige glucoseproductie door de lever, verzwakking van de suikeropname door perifere weefsels, bijv. Skeletspieren of verstoring van het vetmetabolisme (toename van circulerende vrije vetzuren). De afname van de insulinegevoeligheid wordt gecompenseerd door een verhoogde insulineproductie, d.w.z. hyperinsulinemie. In de beginfase van insulineresistentie is de geproduceerde hoeveelheid hormoon voldoende om in de behoeften van het lichaam te voorzien. Met de duur van de aandoening ontwikkelt zich echter een zichzelf versterkende lus, waarbij hyperinsulinemie de insulineresistentie en insulineresistentie verhoogt - hyperinsulinemie. Wanneer de regulerende mechanismen uitgeput zijn, ontwikkelen zich koolhydraatstoornissen en de ontwikkeling van pre-diabetes, diabetes type 2 en hart- en vaatziekten.

Insulineresistentie is geen individuele ziekte, maar een onderdeel van de zogenaamde metabool syndroom, groepen aandoeningen die vaak samen bij één persoon voorkomen en nauw verwant zijn. Dit zijn obesitas, arteriële hypertensie (onderzoek toont aan dat alle obese patiënten met arteriële hypertensie en 40% van de magere patiënten met essentiële hypertensie verhoogde bloedinsulinespiegels vertonen), verstoringen in het triglyceriden- en cholesterolmetabolisme en glucosespiegels nuchtere bloed gelijk aan of groter dan 100 mg / dL.

Inhoudsopgave

1. Insulineresistentie: oorzaken en risicofactoren
2. Insulineresistentie: tot welke ziekten kan het leiden?
3. Insulineresistentie: symptomen
4. Insulineresistentie: diagnose
5. Insulineresistentie: behandeling

Insuline-resistentie. Hoor wat insulinegevoeligheid is. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Insulineresistentie: oorzaken en risicofactoren

Insulineresistentie kan genetisch zijn, bijvoorbeeld wanneer het lichaam een ​​hormoon aanmaakt dat abnormaal gestructureerd is (het zogenaamde mutant insulinesyndroom).

Vermindering van de insulinegevoeligheid treedt op bij veel ziekten, zoals:

• overactieve schildklier
• Hypothyreoïdie
• overactieve bijnierschors
• acromegalie
• feochromocytoom
• kankers
• ontsteking - acuut en chronisch
• leveraandoeningen, bijv. cirrose van de lever
• hemochromatose
• gevorderd nierfalen
• chronisch hartfalen
• hypertensie

Het risico op het ontwikkelen van insulineresistentie doet zich voor bij mensen met overgewicht en obesitas, omdat vetweefsel hun lichaam het meest resistent maakt tegen insuline.

Vetweefsel, voornamelijk buikvet, draagt ​​bij aan de ontwikkeling van insulineresistentie door hormonale stoffen te produceren die een tegengesteld effect hebben aan insuline of de effecten ervan remmen, en door directe afscheiding in het bloed van de zogenaamde vrije vetzuren (PUFA).

Wanneer ze teveel zijn, begint het lichaam ze te gebruiken als energiebron in plaats van glucose. Als gevolg hiervan wordt glucose niet in de weefsels verbrand en stijgt het niveau in het bloed. Vervolgens verhoogt het lichaam, om het juiste suikergehalte in het bloed te behouden, de afscheiding van insuline.

Andere risicofactoren zijn onder meer:

• leeftijd (het risico op het ontwikkelen van de ziekte neemt toe met de leeftijd) - insulineresistentie is een natuurlijk proces van het verouderende organisme, dus u moet zich ervan bewust zijn dat met de leeftijd de verminderde weefselgevoeligheid voor insuline toeneemt.
• geslacht (mannen hebben meer kans op de diagnose abdominale obesitas, wat een hoge risicofactor is voor de ontwikkeling van verminderde insulinegevoeligheid)
• lage fysieke activiteit
• calorierijk dieet
• gebruik van diabetogene geneesmiddelen (glucocorticosteroïden, thiazidediuretica, hiv-proteaseremmers, anticonceptiepillen, lisdiuretica, calciumkanaalblokkers)
• alcohol
• het roken van tabak
• zwangerschap

Insulineresistentie: tot welke ziekten kan het leiden?

• ziekten van het cardiovasculaire systeem - voornamelijk atherosclerose
• niet-alcoholische leververvetting - beide insulineresistentie verhoogt de incidentie van niet-alcoholische leververvetting en deze ziekte verhoogt de weefselresistentie tegen insuline
• polycysteus ovariumsyndroom - sommige mensen vermoeden dat een teveel aan insuline sommige ovariumcellen kan stimuleren om mannelijke geslachtshormonen te produceren; ze kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van polycysteus ovariumsyndroom bij vrouwen met een genetische aanleg voor deze aandoening
• Type 2 diabetes - omdat het op een abnormaal hoog niveau houden van insuline de alvleesklier overbelast. Als gevolg hiervan neemt na verloop van tijd de efficiëntie af, en dus - neemt de hoeveelheid afgescheiden insuline af, wat vroeg of laat leidt tot het optreden van diabetessymptomen.

Wij raden aan

Auteur: Time S.A

Bent u op zoek naar een idee voor gerechten met een lage glycemische index? Profiteer van JeszCoLubisz - een innovatief voedingssysteem van de gezondheidsgids. Geniet van een individueel aangepast plan, de constante zorg van een diëtist en tal van kant-en-klare recepten voor gezonde en smakelijke maaltijden. Ondersteun het lichaam bij ziekte, en zie er tegelijkertijd beter uit en voel je beter!

Meer te weten komen

Insulineresistentie: symptomen

Insulineresistentie kan op verschillende manieren latent of manifest zijn, bijvoorbeeld door:

• koolhydraatstoornissen
• verhoging van het cholesterolgehalte in het bloed
• stijging van de triglyceridenwaarden in het bloed boven normaal
• Android-type zwaarlijvigheid
• hypertensie
• verhoogd urinezuur in het bloed

Insulineresistentie: diagnose

Isulineresistentie kan op verschillende manieren worden vastgesteld:

• orale glucoseoplaadtest

De test bestaat uit het toedienen van glucose aan de patiënt en het observeren van de reactie van zijn lichaam erop: insulinesecretie, de snelheid van de bloedsuikerspiegel, de snelheid waarmee glucose in de weefsels wordt opgenomen.

• HOMA-methode (Homeostatic Model Assessment)

Bij de patiënt wordt nuchter bloed afgenomen en wordt de concentratie glucose en insuline bepaald. Vervolgens, op basis hiervan, met behulp van de juiste formule, de zogenaamde insulineresistentie-index (HOMA-IR).

• de metabole klemmethode - het bepalen van de GIR-parameter, d.w.z. de snelheid van glucose-infusie - wordt alleen gebruikt in klinische onderzoeken

De metabole klemmethode is gebaseerd op de gelijktijdige toediening van glucose en insuline in een infuus aan de patiënt - de hoeveelheid insuline blijft gelijk en de hoeveelheid glucose wordt aangepast. Deze methode is de beste omdat deze bewezen effectief is bij het bepalen van de werkelijke mate van insulineresistentie, in tegenstelling tot de HOMA-methode, die in sommige situaties onduidelijke resultaten kan geven. Helaas wordt deze vanwege het gecompliceerde verloop en de hoge kosten van de test zelden uitgevoerd.

Insulineresistentie: behandeling

Om het insulinegehalte te verlagen, moeten mensen met overgewicht zo snel mogelijk afvallen.

Als uw medicijnen insulineresistentie veroorzaken, zal uw arts beslissen of u op andere medicijnen overgaat.

Als insulinegevoeligheid wordt veroorzaakt door een teveel aan hormonen die insuline tegengaan, moet een behandeling worden gestart om deze te verlagen.

partner materiaal

In de strijd tegen insulineresistentie is het de moeite waard om een ​​bondgenoot te vinden, die ... een goed probioticum zal zijn. Onderzoek stimuleert de betrokkenheid van probiotica bij de regulering van het koolhydraatmetabolisme. Ze hebben betrekking op de samenstelling van de negen soorten:Bifidobacterium bifidum W23,Bifidobacterium lactis W51,Bifidobacterium lactis W52,Lactobacillus acidophilus W37,Lactobacillus brevis W63,Lactobacillus caseiW56,Lactobacillus salivarius W24,Lactococcus lactis W19 enLactococcus lactis W58 (opgenomen in Sanprobi® Barrier).

En dus, in 2018 wetenschappers van medische universiteiten in Poznań en Szczecin onder toezicht van Dr. Monika Szulińska en prof. Paweł Bogdański heeft dat laten zien met behulp van het bovengenoemde stammen kunnen de intestinale microbiota ondersteunen, wat zich vertaalt in een verlaging van de glucose- en insulinespiegels, evenals HOMA-IR - een index van insulineresistentie bij postmenopauzale vrouwen. Omdat dit vrouwen waren die kampten met overgewicht, was het ook belangrijk dat hun middelomtrek en de hoeveelheid onderhuids weefsel afnamen.

Brits-Saudi wetenschappers die in 2017 onder leiding van S.Sabico onderzoek hebben uitgevoerd. Dit keer waren de deelnemers aan het onderzoek patiënten met diabetes type 2 die geen antidiabetica en insuline gebruikten. In dit geval kan een verhoogde insulinegevoeligheid de noodzaak om met medicatie te beginnen vertragen of bestaat de kans om de dosis te verlagen.

Meer te weten komen

Lees ook:

• Insuline-analogen verbeteren de kwaliteit van leven van diabetespatiënten
• Zwangerschap en diabetes plannen. Begeleiden van een diabetespatiënt tijdens de voorbereiding en tijdens de zwangerschap

Aanbevolen artikel:

Diabetes mellitus - een stille epidemie. Waarom lijden steeds meer mensen aan diabetes?

Bibliografie:

1. Szulińska M., Łoniewski I., van Hemert S., Sobieska M., Bogdański P. Dosisafhankelijke effecten van multispecies probiotische suppletie op het lipopolysaccharide (LPS) -niveau en cardiometabool profiel bij obese postmenopauzale vrouwen: een 12 weken durende gerandomiseerde klinische studie, "Nutrients", 10, nee. 6 (15 juni). pii: E773. doi: 10.3390 / nu10060773.
2. Sabico S. et al. Effecten van een multistam probiotisch supplement gedurende 12 weken op circulerende endotoxineniveaus en cardiometabole profielen van medicatie-naïeve T2DM-patiënten: een gerandomiseerde klinische studie, "Journal of Translational Medicine", 15, nr. 1 (11 december 2017), blz. 249. doi: 10.1186 / s12967-017-1354-x.