Ureterale strictuur: oorzaken, symptomen en behandeling

Door de vernauwing van de urineleider blijft urine in de nier en een deel van de urineleider achter. Het is een zeer gevaarlijke aandoening die kan leiden tot talrijke urineweginfecties, de vorming van nierstenen en, in het ergste geval, tot nierfalen. Wat zijn de oorzaken en symptomen van uretervernauwing? Hoe wordt deze aandoening behandeld?

Ureterale strictuur (stenose van de pyeloureterale uitlaat) is een defect in de urineleider dat leidt tot stagnatie van urine boven de strictuur. De nier produceert de juiste hoeveelheid urine, maar er is een obstructie in de uitstroombaan die de urinestroom door de urineleider in de blaas verhindert. Urine blijft in de nier achter, wat leidt tot een toename van de intrarenale druk en bijgevolg tot een geleidelijke vernietiging van het nierparenchym en hun falen. Professioneel wordt dit proces hydronefrose genoemd. Een complicatie van urineretentie kan niet alleen nierfalen zijn, maar ook de vorming van nierstenen, die het proces van niervernietiging versterken, en talrijke urineweginfecties.

Hoor over uretervernauwing. Lees meer over de oorzaken, symptomen en behandelingen. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Ureterale strictuur - oorzaken

Uretervernauwing kan een geboorteafwijking zijn in de gladde spier van de ureterwand. Het kan ook worden veroorzaakt door abnormale vascularisatie (extra bloedvaten passeren de urineleider), verklevingen van bindweefsel die de urineleider samendrukken en verklevingen van de urineleider met het bekken of de onderste pool van de nier. Overmatige mobiliteit van de nieren kan ook de oorzaak zijn van de ziekte, omdat het naarmate het verlaagt, ervoor zorgt dat de urineleider buigt.

De oorzaak van de belemmerde uitstroom van urine uit de nier kan ook prostaathyperplasie zijn, een tumor (prostaatkanker, baarmoederkanker, eierstokkanker, darmkanker), urinesteen, poliep of massa die van buitenaf op de urinewegen drukt, evenals vesicoureterale reflux.

Ureterale strictuur kan ook een complicatie zijn van cystectomie (Bricker-operatie om de blaas te verwijderen) of na niertransplantatie.

Ureterale schade, resulterend in strictuur, kan ook per ongeluk optreden tijdens urinewegoperaties of -procedures. Dan is er sprake van iatrogene schade aan de urineleider.

Ureterale vernauwing - symptomen

Wanneer hydronefrose in slechts één nier voorkomt, verschijnen het volgende:

• pijn in de lumbale regio - het kan periodiek zijn en beschreven als saai, of het kan verschijnen als acute pijnaanvallen die uitstralen in de lies;
• verhoging van de epigastrische integumenten (u kunt in dit gebied ook een zachte, pijnloze tumor voelen);
• misselijkheid en overgeven;
• positief Goldflam-symptoom - wanneer de arts het lumbale gebied van de rug van de patiënt raakt, ervaart de patiënt ernstige pijn, wat duidt op een acuut ontstekingsproces van de nier aan de onderzochte zijde;

Wanneer hydronefrose in beide nieren optreedt, kan de patiënt klagen over:

• gebrek aan eetlust;
• gewichtstoename;
• zwelling van beide onderste ledematen;
• zwakte en misselijkheid;

Hematurie en hypertensie kunnen ook optreden.

Ureterale strictuur - wanneer onmiddellijk een arts raadplegen?

Zoek zo snel mogelijk medische hulp wanneer een patiënt een acute pijnaanval ontwikkelt (d.w.z. een die snel optreedt), die gepaard gaat met koude rillingen en koorts. Dit komt omdat urosepsis (ureterale sepsis) - de meest ernstige vorm van urineweginfectie - kan optreden.

Ureterale strictuur - diagnose

Als uretervernauwing wordt vermoed, is intraveneuze urografie het primaire onderzoek. Het is een contraströntgenonderzoek dat wordt uitgevoerd om de functie van de nieren en de locatie en structuur van de urinebanen te beoordelen. U kunt ook diuretische renoscintigrafie uitvoeren. Deze test is vergelijkbaar met urogpharia, behalve dat een isotoop intraveneus wordt toegediend in plaats van een contrastmiddel. Bovendien wordt er een echografisch onderzoek uitgevoerd, waarmee u de vorm en grootte van de nieren kunt beoordelen. Tijdens het echo-onderzoek, het zogenaamde diuretische test. Het omvat de intraveneuze toediening van furosemide, gevolgd door de observatie van de mate van dilatatie van de urinewegen en het meten van de tijd om terug te keren naar de normale grootte. Bovendien kunnen computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming worden uitgevoerd.

Wanneer een arts op basis van het bovenstaande geen definitieve diagnose kan stellen onderzoek, kan besluiten om tal van radiologische onderzoeken uit te voeren met behulp van contrast: vervangende pyografie, oplopende pyriografie en mictie-cystourethrografie. Een andere test, maar zelden gedaan, is de Whitaker-test, waarbij druksensoren in het bekken en de blaas worden ingebracht en het drukverschil wordt gemeten.

Ureterale strictuur - behandeling

Gewoonlijk is een operatie nodig om de obstructie in de uitstroom van urine te verwijderen. Een alternatief is percutane nefrostomie, waarbij de drain in het bekken-bekkensysteem van de nier wordt gebracht. Deze procedure verwijdert de obstructie niet, maar voert de urine op een andere manier af. Het laatste redmiddel is nefrectomie, d.w.z. verwijdering van de nier.