Kaakbreuk - symptomen, behandeling, complicaties

Kaakfracturen zijn, net als andere craniofaciale fracturen, meestal het gevolg van een verkeersongeval, vechtpartijen of sport. Hoe worden onderkaakfracturen behandeld? Hoe lang duurt deze behandeling? Welke complicaties kunnen optreden?

Kaakfracturen vereisen, net als alle fracturen, een passende behandeling. De oorzaken van fracturen kunnen verschillen. Verschillende situaties veroorzaken letsel bij kinderen dan bij volwassenen.

Een fractuur is een pathologische aandoening die bestaat uit het verbreken van de continuïteit van botweefsel als gevolg van een kracht die zijn kracht overschrijdt.

In de groep volwassen Polen zijn mishandeling de meest voorkomende oorzaak van verwondingen aan de schedel in het gezicht, gevolgd door verkeersongevallen. Bij de groep kinderen is, zoals je gemakkelijk kunt raden, de belangrijkste oorzaak van blessures vallen van grote hoogte en vallen tijdens het spelen. Er zijn veel divisies van fracturen, maar ze hebben allemaal vergelijkbare behandelingsprincipes. Het is verplicht om de botfragmenten goed af te stellen en te immobiliseren, zodat het genezingsproces goed kan verlopen. De basis voor de diagnose van botbreuken is een grondig onderzoek van de patiënt en het maken van een reeks geschikte röntgenfoto's, het kan nodig zijn om computertomografie uit te voeren en een aantal andere specialistische onderzoeken. Patiënten met craniofaciale verwondingen worden vaak in een ernstige toestand in het ziekenhuis opgenomen en het uiteindelijke doel is hun leven te redden. Aangenomen wordt dat de laatste behandeling van een kaakfractuur tot 10 dagen na het letsel kan worden uitgesteld.

Onderkaakfracturen: behandeling

Behandeling van mandibulaire fracturen bestaat uit het herstellen van de botintegriteit en het immobiliseren ervan, zodat de fragmenten zo snel mogelijk genezen en de verloren functies worden hersteld. De behandelingsmethoden van kaakfracturen kunnen worden onderverdeeld in: conservatieve methoden, ook wel orthopedische methoden genoemd, chirurgische methoden en gemengde conservatief-chirurgische behandeling.
Op basis van de algemene en lokale toestand van de patiënt, het aantal tanden, het type breuk en verschillende andere factoren, selecteert de arts de geschikte behandelmethode voor de patiënt.

Bij de conservatieve behandeling van mandibulaire fracturen worden de volgende gebruikt:

• metalen spalken aan de tanden bevestigd met draadligaturen;
• speciale acryl rails met metalen elementen;
• het eigen kunstgebit van de patiënt of het zogenaamdeGunning's apparaat in combinatie met een kinband, deze apparaten worden gebruikt in het geval van tandeloze mondholte.

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Speciale metalen spalken worden gebruikt bij een kaakfractuur met volle bogen of licht ontbrekende tanden. De metalen rail is afzonderlijk gebogen, afzonderlijk voor de boven- en onderbocht.

Behandeling van kaakfracturen is moeilijk en belastend voor de patiënt.

De voorbereide rails zijn bevestigd met dunne draden, de bovenste aan de boventanden, de onderste aan de ondertanden. Beide rails zijn voorzien van speciale haken, waarop de rubberen ringen in eerste instantie worden losgemaakt en zo de bovenste en onderste rails met elkaar verbinden. Vervolgens worden de elastische ringen vervangen door een draadligatuur die de breuk verstevigt. De tijd die nodig is om de botten te laten samensmelten, is ongeveer 6-8 weken. Na deze tijd, als er geen complicaties zijn, worden de spalken verwijderd. Tijdens conservatieve behandeling is het mogelijk om alleen vloeibare en halfvloeibare voedingsmiddelen te consumeren - de zogenaamde "stro dieet". Dan is ook een zorgvuldige mondhygiëne vereist. Vaak wordt conservatieve behandeling gebruikt als aanvulling op een operatie.

Momenteel is de meest populaire methode voor de behandeling van kaakfracturen een chirurgische behandeling met behulp van metalen microplaten - het is de zogenaamde osteosynthese. De in de fabriek gemaakte metalen platen zijn er in verschillende vormen, ze kunnen ook goed worden gesneden en gebogen om in de vorm van het bot te passen. Ze zijn gemaakt van biologisch inert metaal. De platen houden de botfragmenten bij elkaar en worden er met schroeven aan vastgemaakt. Nadat de botfragmenten zijn aangepast en de platen in het bot zijn aangepast, worden gaten geboord die passen bij de plaats waar de schroeven worden ingebracht. De diameter van de gaten is kleiner dan de diameter van de bouten, wat resulteert in een betere stabilisatie. De snijwond voor een operatie kan extra-oraal, intra-oraal zijn of de operatie wordt uitgevoerd via een wond in de integumenten van het lichaam, zonder extra toegang. Na botreconstructie wordt de wond gehecht en worden de hechtingen na ongeveer 10-14 dagen verwijderd. De procedure wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie.

Lees ook: Vetembolie: oorzaken, symptomen, behandeling Ribfractuur - hoe herken je de symptomen? Eerste hulp en behandeling Niet-herkende botbreuken aan de pols kunnen leiden tot de vorming van een artral ...

Onderkaakfracturen: complicaties

Complicaties kunnen optreden bij elke ziekte en behandeling. In het geval van kaakfracturen zijn de meest voorkomende complicaties na een operatie dehiscentie van de wondranden en de bacteriële infectie. Naarmate de infectie zich uitbreidt naar aangrenzende weefsels, kan een inflammatoir infiltraat, abces of phlegmon ontstaan. In sommige gevallen wordt botfusie vertraagd. Deze situatie doet zich voor wanneer de vereniging van botfragmenten langer dan 8 weken duurt, dan moet de juiste immobilisatie worden gehandhaafd en moet antibacteriële therapie worden toegediend. Als de botfragmenten niet goed worden geïmmobiliseerd, kan er een vals gewricht ontstaan. Deze toestand wordt bevestigd door de mobiliteit van de fracturen (gedurende 3 maanden) en het radiologische beeld van de fractuuropening. Andere complicaties die kunnen optreden zijn: stoornissen van de groei en ontwikkeling van gezichtsbeenderen, problemen bij het uitbreken van tanden, verstijving van het temporomandibulair gewricht, malocclusie, gefuseerde fracturen in een verkeerde positie. Al deze aandoeningen vereisen een passende behandeling om hun negatieve effecten zoveel mogelijk te elimineren of te verminderen.

De arts heeft een breed scala aan behandelingsmogelijkheden. De keuze van de geschikte methode voor de toestand van de patiënt maakt de behandeling mogelijk.