Verschillende spraakstoornissen kunnen het leven van patiënten beslist compliceren. Deze omvatten problemen die verband houden met het spraakapparaat zelf (bv. Met de werking van de spieren rond de mond en keel) en spraakstoornissen die verband houden met neurologische of psychiatrische aandoeningen.
Spraakstoornissen kunnen het dagelijks functioneren aanzienlijk belemmeren. Ja, je kunt leven zonder te spreken - als voorbeeld volstaat het om mensen te geven die gebarentaal gebruiken. De barrières die dergelijke mensen tegenkomen, moeten hier echter worden genoemd - dit woord wordt tenslotte gesproken tot degenen die door de overgrote meerderheid van de samenleving worden gebruikt.
Statistieken over de frequentie van spraakstoornissen kunnen verbazingwekkend zijn. Namelijk, als de strengste criteria worden gehanteerd, alleen volgens statistieken ... 5 tot 10% van de mensen spreekt correct. Het blijkt dat de overgebleven mensen verschillende gradaties van spraakstoornissen hebben - meestal licht en zelfs onmerkbaar.
Hoor over spraakstoornissen. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.
Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt
Spraakstoornissen: typen
Verschillende specialisten hebben vaak verschillende meningen over dit onderwerp, wat eigenlijk te classificeren is als een spraakstoornis. Onder dergelijke problemen kan men onder andere onderscheiden spraakvloeiendheidsstoornissen, spraakarticulatiestoornissen en stoornissen die verband houden met stememissie zelf. Sommige wetenschappers behandelen al deze problemen als spraakstoornissen, terwijl anderen vinden dat problemen met betrekking tot stememissie moeten worden uitgesloten van klassieke spraakstoornissen.
Een van de meest voorkomende stoornissen bij het spreken van vloeiendheid is stotteren. Patiënten die met dit fenomeen worstelen, kunnen enkele lettergrepen van verschillende woorden herhalen, maar soms ook hele woorden of zelfs grotere fragmenten van zinnen herhalen. Kenmerkende kenmerken van stotteren zijn ook ongebruikelijk langere uitingen van verschillende woorden, evenals het optreden van langere pauzes tussen de opeenvolgende woorden van een bepaalde patiënt. De andere meest voorkomende soorten spraakstoornissen zijn:
- dysartrie
- mutisme
- lisp
- apraxie van spraak
- dysprosodie
- alalia
- dyslalia
- afonie
- dysfonie
- anarthria
- toespraak afasie
- oligofasie
- parafasie
Spraakstoornissen: oorzaken
Er zijn beslist meer oorzaken van spraakstoornissen dan er soorten van dit probleem zijn. Dit komt doordat zowel aangeboren afwijkingen (zoals een gespleten gehemelte) als ziektes of psychische problemen die in de loop van het leven worden ervaren tot spraakproblemen kunnen leiden. Onder de mogelijke oorzaken van spraakstoornissen worden de volgende onderscheiden:
- mentale retardatie
- schade aan spraakgerelateerde hersenstructuren (bijvoorbeeld als gevolg van een beroerte of de ontwikkeling van een tumor van het centrale zenuwstelsel)
- neurologische aandoeningen (bijv. amyotrofische laterale sclerose, de ziekte van Huntington)
- schade aan de spieren (of hun zenuwen) die verband houdt met de vorming van spraak
- kankers die zich ontwikkelen in de mond, nek of keel
- slechthorendheid
- larynxaandoeningen (gerelateerd aan bijvoorbeeld het verschijnen van knobbeltjes in dit orgaan, de ontwikkeling van tumoren of ziekten als gevolg van overmatig gebruik van de stem),
- psychische problemen (bv. stotteren kan leiden tot ernstige stress, sommige spraakstoornissen kunnen ook verband houden met psychische stoornissen, zoals schizofrenie, autisme of dementie)
Spraakstoornissen: zijn ze een ernstig probleem?
Wat de gevolgen van spraakstoornissen zullen zijn, hangt voornamelijk af van het moment van optreden bij de patiënt. Bij kinderen zou spraakverlies een punt van zorg moeten zijn - het kan het eerste symptoom van autisme zijn.
In tegenstelling tot wat het lijkt, is stotteren vaak een probleem van groot belang. Mensen die dit fenomeen ervaren, kunnen zo in verlegenheid worden gebracht dat ze proberen het spreken zoveel mogelijk te vermijden. Dit kan zowel gelden voor spreken in het openbaar, maar ook - in de meest extreme situaties - voor het vermijden van communicatie met andere mensen in het algemeen. Stotteren kan niet alleen leiden tot complexen - kinderen kunnen bijvoorbeeld het slachtoffer worden van uitgelachen worden door leeftijdsgenoten. Het optreden van een dergelijke situatie kan op zijn beurt weer tot verdere problemen leiden, zoals depressieve stoornissen of angststoornissen.
Over het algemeen mogen spraakstoornissen niet worden onderschat. Een voorbeeld is mutisme, dat wil zeggen een toestand waarin de patiënt niet spreekt ondanks het feit dat zijn spraakapparaat volledig naar behoren functioneert. Het meemaken van een zeer stressvolle gebeurtenis kan bijvoorbeeld tot mutisme leiden. De verschijning van dit probleem bij een kind kan erop wijzen dat het uitzonderlijke schade heeft geleden - een van de meest ingrijpende voorbeelden hiervan is bijvoorbeeld seksueel misbruik tegen minderjarigen. Dit is de reden waarom spraakstoornissen niet lichtvaardig moeten worden opgevat, en er moet naar hun oorzaken worden gezocht.
Spraakstoornissen: behandeling
Als het mogelijk is om de oorzaak van spraakstoornissen te vinden - wat bijvoorbeeld het verschijnen van poliepen van de stemplooien bij een persoon met stememissiestoornissen kan zijn - dan is het mogelijk om een causale behandeling van spraakstoornissen te implementeren.
In andere gevallen - bijvoorbeeld wanneer een kind last heeft van articulatiestoornissen of stotteren - moet in eerste instantie hulp worden gezocht bij een logopedist. Therapie met een dergelijke specialist kan vervelend en langdurig zijn, maar het kan zeker helpen om de verwachte resultaten te bereiken in termen van het verbeteren van de spraak van de patiënt. Soms - vooral wanneer psychische problemen tot spraakstoornissen hebben geleid - kan een bezoek aan een psycholoog of psychotherapeut nuttig zijn. Het is vermeldenswaard dat een logopedist geen specialist is die alleen met kinderen bezocht kan worden. De hulp van een logopedist kan bijvoorbeeld ook nuttig zijn voor patiënten na een herseninfarct, bij wie het dankzij spraakherstel - zelfs gedeeltelijk - mogelijk is om de gevolgen van deze ziekte ongedaan te maken.
Over de auteur
