De diagnose van multiple sclerose is niet altijd gemakkelijk, maar de geneeskunde heeft veel technieken om u te helpen een juiste diagnose te stellen. Welke tests kunnen MS diagnosticeren?
Diagnose van multiple sclerose (sclerose multiplexMS) is moeilijk op basis van alleen symptomen, dus specialisten wenden zich tot specialistische tests. Beeldvormingstests worden gebruikt bij de diagnose van MS, maar ook bij het onderzoek van het hersenvocht of de analyse van de zogenaamde opgeroepen potentieel. Er is zelfs een speciale classificatie die helpt bij de diagnose van multiple sclerose - artsen helpen in dit geval, de zogenaamde McDonald's criteria.
Hoor welke tests multiple sclerose kunnen diagnosticeren. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt
MS-diagnose: McDonald's-criteria
Het International Panel on MS Diagnosis, voorgezeten door W. McDonald, publiceerde in 2001 het zogenaamde McDonald's criteria. Minder dan 10 jaar later, in 2010, werd de diagnostische classificatie voor multiple sclerose gemoderniseerd. De belangrijkste aanname van deze criteria is dat om MS te diagnosticeren, het vereist is dat ziektegerelateerde veranderingen zich in de tijd en in de ruimte hebben verspreid. In het geval van tijdelijke verspreiding bedoelen we dat bij patiënten pathologische veranderingen in het zenuwstelsel op verschillende tijdstippen optreden. Met ruimtelijke diffusie bedoelen we dat de veranderingen in de structuren van het zenuwstelsel veroorzaakt door multiple sclerose op meer dan één locatie plaatsvinden.
De diagnose multiple sclerose volgens de criteria van McDonald's kan worden gesteld door verschillende veranderingen bij patiënten te identificeren. De eenvoudigste situatie is wanneer de patiënt ten minste twee MS-terugvallen heeft en de neurologische symptomen die daarbij optreden, afkomstig zijn van twee verschillende foci (dit betekent dat de aandoeningen van de patiënt verband houden met defecten in ten minste twee delen van het zenuwstelsel, d.w.z. die pathologieën kunnen bijvoorbeeld betrekking hebben op de structuren van de hersenen en het ruggenmerg). In dit geval kan de diagnose van de ziekte zelfs zonder aanvullende tests worden gesteld.
Een iets andere situatie kan zich voordoen wanneer een patiënt twee aanvallen van de ziekte heeft, maar zijn symptomen komen van één ziektefocus - dan zijn voor de diagnose van MS al beeldvormende tests vereist. Multiple sclerose kan worden vastgesteld wanneer MRI typische pathologieën voor multiple sclerose vertoont op ten minste twee locaties in het zenuwstelsel.
Lees ook: Multiple sclerose (MS) en neuroborreliose Multiple sclerose bij kinderen Multiple sclerose (MS) en zwangerschapMS-diagnose: beeldvormende tests
Magnetische resonantiebeeldvorming is een beeldvormende test die de veranderingen in verband met multiple sclerose kan visualiseren. Ziekte-uitbraken gerelateerd aan b.v. Met demyelinisatie die optreedt in de loop van MS, kunnen ze voorkomen op verschillende locaties van het zenuwstelsel, maar er zijn bepaalde gebieden waar het optreden ervan een specifieke indicatie van MS kan zijn. De subcorticale, periventriculaire en subtentoriale zones van de hersenen worden beschouwd als de gebieden waarin het optreden van laesies typisch is tijdens het verloop van multiple sclerose, en veranderingen in het ruggenmerg zijn ook vrij karakteristiek voor deze eenheid.
MS-diagnose: onderzoek van het hersenvocht
Cerebrospinale vloeistof wordt verkregen door een lumbaalpunctie. Momenteel wordt het onderzoek van de samenstelling ervan minder vaak gebruikt bij de diagnose van multiple sclerose, hoewel het onderzoek van deze stof soms de diagnose van multiple sclerose ondersteunt. Bij MS-patiënten kunnen tijdens het onderzoek van het hersenvocht verschillende afwijkingen worden vastgesteld: het eiwitgehalte kan verhoogd zijn of het aantal leukocyten kan verhoogd zijn, maar deze veranderingen zijn niet echt de kenmerken van het hersenvocht tijdens het beloop van deze ziekte. De belangrijkste factor bij de diagnose van multiple sclerose is de detectie van een verhoogde hoeveelheid van een van de antilichaamfracties in de vloeistof - de zogenaamde gamma-globuline. Zowel hun verhoogde hoeveelheid in het geteste materiaal kan worden gedetecteerd, als de vloeistof kan worden onderzocht door elektroforese. In de laatste van de genoemde onderzoeken, in het geval van multiple sclerose, de aanwezigheid van de zogenaamde oligoklonale banden.
Aanbevolen artikel:
Multiple sclerose (MS): oorzaken, typen, symptomen, behandelingMS-diagnose: ander onderzoek
Bij de bespreking van de diagnose multiple sclerose kan men niet anders dan het onderzoek noemen, dat kan worden uitgevoerd zonder het gebruik van gespecialiseerde neuroimaging-apparatuur of andere geavanceerde instrumenten. We hebben het over een neurologisch onderzoek - het speelt een fundamentele rol, want hier begint het hele diagnostische proces van multiple sclerose. Een neuroloog kan te weten komen over verschillende aandoeningen bij een patiënt, zoals stoornissen in gevoel en evenwicht of verhoogde spierspanning. Het is deze arts - als hij afwijkingen bij de patiënt constateert - bestelt ook andere, meer geavanceerde tests.
Bij de diagnose van MS, naast de reeds genoemde tests, de zogenaamde elektrofysiologische studies. Ze bestaan uit het analyseren van de zogenaamde evoked potentials, bijv. visuele of somatosensorische evoked potentials, kunnen worden beoordeeld. Tijdens dergelijke tests worden individuele zintuigen gestimuleerd met verschillende stimuli, waardoor het mogelijk wordt om de snelheid van signaaloverdracht in de structuren van het zenuwstelsel te beoordelen. In de loop van multiple sclerose - vanwege demyeliniserende processen - de snelheid van informatieoverdracht binnen zenuwcellen kan afnemen.
MS-diagnose: differentiële diagnose
Zoals eerder vermeld, is er geen enkele specifieke studie die de aanwezigheid van multiple sclerose bij een patiënt duidelijk kan bevestigen. Daarom is een van de voorwaarden voor de diagnose MS het uitsluiten van andere mogelijke oorzaken van de symptomen van de patiënt. De differentiële diagnose van multiple sclerose houdt rekening met een aantal verschillende aandoeningen, de belangrijkste voorbeelden zijn:
- infectieziekten van het zenuwstelsel (zoals de ziekte van Lyme of syfilis)
- sarcoïdose
- systemische lupus erythematosus
- leukodystrofieën
- Devic's ziekte
- MELAS-team
- neoplastische ziekten van het CZS (ontwikkelen zich in de schedelholte of in de structuren van het wervelkanaal)
- spondylose
- vitamine B12-tekort
- CADASIL-team
- vasculaire misvormingen
- veranderingen die verband houden met het voorkomen van talrijke ischemische foci in de structuren van het centrale zenuwstelsel
Aanbevolen artikel:
Multiple sclerose (MS) en neuroborrelioseTijd is belangrijk bij de behandeling van MS
Magdalena Fac-Skhirtladze, secretaris-generaal van PTSR, zegt dat het belang van de snelle implementatie van geschikte therapie bij de behandeling van multiple sclerose is. De verklaring is opgenomen tijdens de wetenschappelijke conferentie "Fysiotherapie voor gezondheid".
We ontwikkelen onze website door advertenties weer te geven.
Door advertenties te blokkeren, staat u ons niet toe waardevolle inhoud te creëren.
Schakel AdBlock uit en vernieuw de pagina.
Aanbevolen artikel:
Polish Multiple Sclerosis Society: zodat niemand zonder steun komt te zitten!-objawy-co-robi-w-przypadku-hipotermii.jpg)
