Rectale kanker: oorzaken, symptomen, behandeling

Rectale kanker is verantwoordelijk voor 25% van de gevallen van colorectale kanker, de tweede belangrijkste doodsoorzaak door kanker in Polen. Het duurt vele jaren voordat de tumor zich ontwikkelt, maar wordt vaak te laat ontdekt voor een effectieve behandeling. Ontdek wat de preventiemethoden, oorzaken, symptomen en behandelingen zijn voor endeldarmkanker.

Inhoudsopgave:

1. Rectale kanker: risicofactoren
2. Rectale kanker: symptomen
3. Rectale kanker: een diagnose
4. Rectale kanker: behandeling
5. Rectale kanker: preventie

Rectale kanker treft meestal mannen boven de 60 jaar. De methoden om de vroege stadia te behandelen zijn effectief en screeningtests zijn betrouwbaar, dus het is de moeite waard om jezelf regelmatig te controleren.

Het onderzoek is niet minder belangrijk dan colonoscopie bij de detectie van endeldarmkanker per rectum. Colorectale kanker, waaronder endeldarmkanker, komt veel voor en is gevaarlijk in een vergevorderd stadium, dus u kunt de symptomen die het kan veroorzaken niet negeren en als het zich voordoet, dient u medisch advies in te winnen.

Het is de moeite waard eraan te denken dat endeldarmkanker en anale kanker twee totaal verschillende ziekten zijn - deze neoplasma's, hoewel ze dicht bij elkaar liggen, hebben verschillende risicofactoren, microscopische structuur en dus behandelingsmethoden.

Rectale kanker en darmkanker zijn kankerachtige ziekten van de dikke darm. Ze verschijnen als gevolg van ongecontroleerde, snelle vermenigvuldiging van cellen van dit orgaan, meestal is het startpunt het slijmvlies - epitheel, daarom worden deze neoplasma's adenocarcinomen genoemd in termen van hun histologische structuur.

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Rectale kanker: risicofactoren

Rectale kanker kan worden veroorzaakt door verschillende oorzaken, waaronder:

• genetische aanleg en het optreden van dit neoplasma bij familieleden, vooral op jonge leeftijd, lopen mensen die lijden aan de zogenaamde familiaire polyposis, gekenmerkt door de aanwezigheid van veel poliepen in de dikke darm, een bijzonder risico; het risico is dat sommigen van hen kanker kunnen worden; Bovendien zijn mutaties bekend die het herstel van cellen die een neoplastische transformatie ondergaan of hun vermenigvuldiging bevorderen, bekend zijn, en ze dragen ook aanzienlijk bij aan de ziekte, in dergelijke gevallen spreken we van de zogenaamde familieziekten;

• de aanwezigheid van een neoplastisch gerelateerd genetisch syndroom, bijvoorbeeld Turcot's syndroom, Gardner's syndroom;

• lijdt aan de zogenaamde inflammatoire darmziekte - de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa;

• levensstijl: roken, zwaarlijvigheid, onjuiste voeding - uboro-mica, rijk aan calorieën, rijk aan bewerkte voedingsmiddelen en transvetten, en gebrek aan fysieke activiteit;

• de aanwezigheid van poliepen, in dit geval hangt het risico af van hun aantal, grootte en histologische structuur;

• eerdere kanker;

• Sommigen zien ook de oorzaken van endeldarmkanker bij onregelmatige stoelgang (obstipatie), wat bewijst dat bepaalde gifstoffen in de ontlasting lange tijd inwerken op het slijmvlies en neoplastische transformatie bevorderen, maar deze theorie is niet volledig bevestigd.

Rectale kanker: symptomen

Enkele van de symptomen van deze kanker zijn vergelijkbaar met die veroorzaakt door kanker in andere delen van de dikke darm, ze zijn:

• bloed in de ontlasting
• verandering in het ritme van de stoelgang - afwisselend constipatie en diarree of langdurig een van deze,
• buikpijn,
• winderigheid.

Late symptomen zijn onder meer:

• gewichtsverlies
• gebrek aan eetlust
• Bloedarmoede,
• fecale incontinentie.

Symptomen die meer typerend zijn voor endeldarmkanker zijn:

• anale bloeding
• verandering in de vorm en grootte van de ontlasting (zogenaamde "potloodontlasting"),
• druk op de ontlasting, waarna het onmogelijk is om deze te passeren.

Er moet aan worden herinnerd dat de ernst en het optreden van individuele symptomen voornamelijk afhangt van het stadium van de tumor, maar ook van de bijbehorende ziekten.

Als de kanker ver genoeg gevorderd is om uit te zaaien, wordt deze meestal aangetroffen in de sacrale, interne iliacale en oppervlakkige inguinale lymfeklieren, vervolgens in andere organen, eerst in de lever, daarna in de botten, longen en hersenen.

Lees ook:

Levator ani-syndroom: oorzaken, symptomen en behandeling

Proctologist: wat doet proctologie?

Wat betekent rectale pijn?

Rectum (rectum) is het uiteinde van de dikke darm, een verlengstuk van de sigmoïde colon, en eindigt met de anus. Binnen het gebied wordt water opgenomen, uitwerpselen worden gevormd en opgeslagen, het rectum is ook betrokken bij de ontlasting.

Net als de hele dikke darm is het rectum bekleed met een slijmvlies met een enkellaags cilindrisch epitheel dat slijmbekercellen bevat die verantwoordelijk zijn voor de productie van slijm. De binnenste laag van het rectum vormt talrijke transversale en longitudinale plooien.

De spierlaag is dieper gelegen, met cirkelvormige en longitudinale banden van de gladde spier, het is verantwoordelijk voor het verplaatsen van de voedselinhoud. Van buitenaf wordt het rectum gedeeltelijk bedekt door het peritoneum en gedeeltelijk door de adventitia.

Rectale kanker: een diagnose

Er zijn veel tests die de voorlopige diagnose van kanker mogelijk maken, afhankelijk van de gerapporteerde aandoeningen, beslist de arts welke nodig zijn en wanneer deze moet worden uitgevoerd.

Een deel van de tests behoort tot de zogenaamde screeningstests die worden uitgevoerd bij gezonde, asymptomatische mensen om kanker vroegtijdig op te sporen.

De basis van diagnostiek is vingeronderzoek (per rectum), het maakt palpatie van het rectum mogelijk, het is belangrijk omdat het de meeste kankers van dit deel van de dikke darm detecteert.

Laboratoriumtests zijn onder meer:

• fecale occult bloedtest (er wordt een lichte bloeding in de dikke darm vastgesteld)
• bloed CEA-test, gebruikt bij ziektemonitoring in plaats van diagnose

Op het gebied van endoscopisch onderzoek wordt rectoscopie gebruikt om rectale kanker op te sporen, waardoor de binnenkant van het hele rectum en delen van de sigmoïde kunnen worden bekeken.

Colonoscopie maakt op zijn beurt de visualisatie van de hele dikke darm mogelijk, waardoor mogelijke neoplasmata ook in andere delen van dit orgaan worden gedetecteerd, en is de basisscreeningsmethode.

Met beide methoden kunt u de verdachte laesies extraheren.

Beeldvormingstests zijn voornamelijk een contrastinfusie, het bestaat uit het toedienen van een contrastmiddel aan de dikke darm en het maken van een reeks röntgenfoto's, evenals computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming van de buik en het bekken om de voortgang van de tumor te beoordelen - mogelijke infiltratie van andere organen en de aanwezigheid van metastasen.

Endoscopische echografie wordt minder vaak gebruikt, waardoor het mogelijk is om te controleren hoe diep de tumor in de rectumwand dringt. Het is de moeite waard eraan te denken dat bevestiging van de diagnose alleen mogelijk is na de histopathologische evaluatie van de genomen monsters.

Rectale kanker: behandeling

De behandelingsmethode hangt af van het stadium van de tumor. Als het klein is, beperkt tot de poliep in het lumen van het orgel, kun je het alleen verwijderen (alleen of met een klein fragment van het slijmvlies) tijdens rectoscopie, colonoscopie (dit is gereserveerd voor andere delen van de dikke darm) of open chirurgie.

Meestal is het echter nodig om een ​​groter gedeelte, het gehele rectum of zelfs een deel van de sigmoïde colon te verwijderen (de zogenaamde anterieure of abdominocerebrale amputatie van het rectum), de procedure strekt zich uit tot het verwijderen van lymfeklieren.

Deze operatie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie en eindigt meestal met het aanleggen van een stoma of "kunstmatige anus" op de huid van de buik. Dit is de plaats waar het uiteinde van de dikke darm passeert, waardoor de ontlasting in de zak wordt afgevoerd.

Afhankelijk van de omvang van de operatie en verdere behandelplannen kan de stoma tijdelijk of permanent zijn.

Hoewel chirurgie de steunpilaar van de behandeling van endeldarmkanker is, worden ook vaak chemotherapie en radiotherapie gebruikt, de laatste wordt vooral bij deze kanker gebruikt.

Deze therapieën kunnen zowel vóór de operatie worden gebruikt om de omvang van de kanker te verkleinen als om een ​​succesvolle operatie te vergemakkelijken, als na een operatie om resterende kankercellen te verwijderen, dit wordt combinatietherapie genoemd.

In de meest geavanceerde gevallen - uitgebreide infiltratie van aangrenzende organen en de aanwezigheid van talrijke metastasen, wordt palliatieve behandeling gebruikt om niet te genezen, maar alleen om de zieke te verlichten.

In de afgelopen jaren zijn nieuwe methoden van chirurgische behandeling steeds vaker gebruikt, dit is het gebruik van laparoscopie bij chirurgische ingrepen, die de hersteltijd verkort, maar is gereserveerd voor kleine, gemakkelijk toegankelijke neoplasmata, omdat in het geval van kanker de prioriteit ligt bij het verwijderen van het maximale aantal weefsels waarin het kan rollen. het neoplastische proces ontwikkelt zich.

In het geval van farmacotherapie is de nieuwigheid moleculaire therapie, monoklonale antilichamen, d.w.z. preparaten die werken op receptoren die alleen op tumorcellen aanwezig zijn, waardoor ze worden vernietigd met maximale bescherming van gezonde weefsels.

Lees ook:

Colostoma: wanneer is een kunstmatig rectum nodig?

Anale fissuur: wat is het en hoe wordt het behandeld?

Anoscopie: proctologisch onderzoek van het anale kanaal

Rectale kanker: preventie

Helaas neemt de incidentie van colorectale kanker, inclusief endeldarmkanker, toe, dus het is belangrijk om de principes van preventie te leren en toe te passen. De methoden om te voorkomen dat u deze kanker oploopt, zijn afhankelijk van de risicofactoren van het optreden ervan. Het gemakkelijkst aan te brengen zijn:

• een passend dieet op basis van fruit en groenten (vezelhoudende voedingsmiddelen), mager vlees en zuivelproducten;
• regelmatige fysieke activiteit;
• roken en alcohol drinken beperken;
• constipatie vermijden.

Deze methoden verminderen het risico op de ziekte, maar ze zorgen er niet voor dat het niet verder gaat, dus screening moet regelmatig worden uitgevoerd.

Een daarvan is colonoscopie, die ten minste eenmaal per 10 jaar aan alle 55-plussers wordt aanbevolen.

Momenteel financiert het Screeningsprogramma een once-in-a-lifetime colonoscopie voor mensen tussen 55 en 64 jaar. Deze test detecteert kanker en poliepen in de dikke darm, inclusief het rectum.

Qua profylaxe werkt rectoscopie ook, maar het heeft bij kankerscreening niet zo'n belangrijke plaats als colonoscopie (omdat we daarin alleen het laatste deel van de dikke darm waarnemen).

Af en toe worden ook fecaal occult bloedonderzoek (bij voorkeur jaarlijks) en de eerder genoemde rectoscopie (ongeveer elke 5 jaar) gebruikt.

Het is de moeite waard om te benadrukken dat geen van de methoden bij screening op darmkanker zo effectief en betrouwbaar is als colonoscopie.

Voor familieleden met kankergerelateerde genetische syndromen begint de screening eerder, worden controles vaker uitgevoerd en is soms zelfs preventieve verwijdering van de hele dikke darm nodig.

Evenzo wordt geïntensiveerd oncologisch toezicht gebruikt bij patiënten met inflammatoire darmaandoeningen, degenen die eerder kanker hebben gehad en degenen bij wie poliepen uit de dikke darm zijn verwijderd.

Rectale kanker treft meestal mannen boven de 60 jaar. De methoden om de vroege stadia te behandelen zijn effectief en screeningtests zijn betrouwbaar, dus het is de moeite waard om jezelf regelmatig te controleren. Niet minder belangrijk dan colonoscopie bij de opsporing van endeldarmkanker is rectaal onderzoek.

Colorectale kanker, waaronder endeldarmkanker, komt veel voor en is gevaarlijk in een vergevorderd stadium, dus u kunt de symptomen die het kan veroorzaken niet negeren en als het zich voordoet, dient u medisch advies in te winnen.