Kanker van de eileider is een van de zeldzaamste kwaadaardige tumoren die de vrouwelijke geslachtsorganen aantasten. Het is er in verschillende soorten en omdat de symptomen laat verschijnen, is het moeilijk om een diagnose te stellen. Wat zijn de oorzaken en symptomen van kanker aan de eileider? Wat is de behandeling en wat is de prognose?
Inhoudsopgave
- Eileiderkanker: oorzaken
- Eileiderkanker: symptomen
- Eileiderkanker: diagnose
- Eileiderkanker: behandeling
- Eileiderkanker: prognose
Kanker van de eileider (lat. carcinoom oviducticarcinoom van de eileider) is een zeldzaam kwaadaardig neoplasma - een van de zeldzaamste kankers van het vrouwelijke voortplantingssysteem, de incidentie is 0,14-1,8% en de incidentie is ongeveer 3,6 / 1.000.000 vrouwen. Het wordt meestal gediagnosticeerd in de 4e-6e. decennium van het leven - de gemiddelde leeftijd bij aanvang is 55 (17-88 jaar).
Kwaadaardig neoplasma van de eileider groeit, zoals de naam al doet vermoeden, in de eileider - het orgaan dat de eierstok met de baarmoederholte verbindt, en is ook betrokken bij het transport van het ei en is de plaats waar bevruchting het vaakst plaatsvindt.
Eileiderkanker: oorzaken
Omdat deze vorm van kanker zeer zeldzaam is, zijn de oorzaken ervan niet volledig bekend. Ze worden beïnvloed door genetische, hormonale en reproductieve factoren, zoals bij eierstokkanker.
Bekende risicofactoren zijn onder meer mutaties in de BRCA1- en BRCA2-genen - ze verhogen het risico op voorkomen tot 120 keer en 10 jaar eerder dan bij de rest van de populatie.
Bovendien lopen vrouwen die nooit zijn bevallen, nooit borstvoeding hebben gegeven en geen voorbehoedsmiddelen hebben gebruikt, een hoger risico om de ziekte te ontwikkelen.
Primaire onvruchtbaarheid komt voor in 70% van de gevallen van deze kanker.
De significante invloed van roken, gewicht, ras, opleiding, endometriose en eerdere bekkenontsteking is echter niet bevestigd.
In 10-27% van de gevallen komt kanker van de eileider bilateraal voor. Volgens de eileider theorie van de vorming van eierstokkanker, wordt het beschouwd als een voorloper van verandering van slecht gedifferentieerde sereuze kanker van het peritoneum, de eierstok en de eileider.
Kanker van de eileider: typen
De meest voorkomende vorm van kanker van de eileider is papillair adenocarcinoom.
Andere soorten rivierkreeft:
- endometrioïde kanker
- duidelijke cel
- van het overgangsepitheel
- slijm,
- gemengd
ze zijn erg zeldzaam.
Vaker dan de primaire tumor van de eileider is er infiltratie van de eileider door eierstokkanker of endometriumkanker, metastase van gastro-intestinale neoplasmata en borstkanker.
Deze tumor kan zich verspreiden door intraperitoneale verspreiding, lymfatische of bloedvatroutes, of door lokale infiltratie.
Eileiderkanker: symptomen
Helaas is dit neoplasma in de vroege stadia van ontwikkeling meestal asymptomatisch, vergelijkbaar met eierstokkanker. Alleen in de volgende stadia van vooruitgang kunnen klinische symptomen worden waargenomen. De meest voorkomende zijn:
- abnormale vaginale bloeding in ongeveer 50% van de gevallen - vooral na de menopauze en tussen menstruaties
- ascites
- een gevoel van volheid en zwaarte in de buik
- urgentie om te plassen
- constipatie
- lichte koorts
- gewichtsvermindering
- benen pijn
- onder rug pijn
- bekkenpijn
- pijn tijdens geslachtsgemeenschap
In minder dan 15% van de primaire neoplasmata komt de karakteristieke Latzka-triade voor:
- overvloedige, waterige afscheiding
- koliek buikpijn geassocieerd met bloeding en vaginale afscheiding
- voelbaar door de buikwandtumor van het kleinere bekken
Eileiderkanker: diagnose
De diagnose is gebaseerd op een medisch interview, risicofactoranalyse, gynaecologisch onderzoek en cytologie.
Het resultaat van het uitstrijkje kan wijzen op de aanwezigheid van neoplastische cellen in maximaal 23% van de tubaire neoplasma's.
Daarom zou de volgende stap moeten zijn om te doen:
- colposse-test
- biopsie van het cervicale kanaal
- slijtage van de baarmoederholte (curettage)
In het geval van een negatief resultaat van het histopathologische onderzoek van het materiaal uit de baarmoederhals en de baarmoederholte, moet de diagnose worden verlengd met een abnormaal cytologisch resultaat.
De volgende stap zou moeten zijn om beeldvormende tests uit te voeren. De echografie van de bekkenorganen is het eerste onderzoek dat het vaakst wordt uitgevoerd. Het gebruik van de Doppler-methode kan nuttig zijn. De differentiële diagnose in het echobeeld moet het volgende omvatten:
- abces
- ovariumtumor
- buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Computertomografie, magnetische resonantie, positronemissietomografie en PET-CT zullen meer gedetailleerde tests zijn die we uitvoeren om de diagnose te verifiëren, het stadium van de tumor te beoordelen, de operabiliteitscriteria te bepalen en de behandeling te volgen.
We kunnen ook het serumniveau van de tumormarker CA-125 meten. De verhoogde concentratie kan echter ook optreden tijdens de menstruatie en zwangerschap en kan gepaard gaan met milde ovariële veranderingen. De beoordeling van CA125 is nuttig bij het stellen van de diagnose en bij het volgen van de respons op de behandeling en bij het toezicht na de behandeling.
Ook is het mogelijk een oriënterende laparoscopie of laparotomie (open buikoperatie) uit te voeren, waarbij materiaal voor histopathologisch onderzoek kan worden afgenomen.
De definitieve diagnose van primaire eileiderkanker wordt meestal vastgesteld tijdens een operatie of nadat het eindresultaat van het histopathologische onderzoek is verkregen. De zeldzaamheid van deze ziekte en de diagnostische problemen van proliferatieve veranderingen in de eileider in de vroege stadia van de ziekte, maken het moeilijk om een juiste preoperatieve diagnose te stellen.
Het stadium van de tumor wordt bepaald volgens de klinische classificatie van FIGO - hierdoor is het mogelijk om de prognose en verdere behandeling te beoordelen en het verloop van de ziekte te vergelijken met andere gevallen.
Eileiderkanker: behandeling
Chirurgie is de steunpilaar van de behandeling van tumoren in de eileiders. De omvang van de operatie hangt af van het stadium van de kanker en van de reproductieve plannen van de vrouw.
Bij een laag stadium van de ziekte bij een jonge vrouw die vruchtbaarheid wil behouden, is een spaarzame operatie mogelijk. In de overige gevallen wordt echter een grote operatie uitgevoerd, waarbij de baarmoeder met de eileiders en eierstokken, de grotere net-, bekken- en peraortale lymfeklieren worden verwijderd en een peritoneale biopsie wordt uitgevoerd vergelijkbaar met eierstokkanker. In het geval van gevorderde ziekte worden primaire of secundaire cytoreductieve procedures uitgevoerd om zoveel mogelijk neoplastische laesies te verwijderen.
Chemotherapie is de voorkeursbehandeling bij adjuvante therapie. De keuze van medicijnen hangt af van het beginstadium van de ziekte, het histologische type tumor, de leeftijd van de patiënt en haar voortplantingsplannen.
Het is onwaarschijnlijk dat stralingstherapie wordt gebruikt bij de behandeling van deze kanker.
Eileiderkanker: prognose
Helaas kunnen er binnen 2-3 jaar na het einde van de behandeling recidieven van kanker optreden. Hoofdzakelijk buiten het bekken gelegen: groter net, borst, hartzakje.
De gemiddelde overleving na vijf jaar is ongeveer 44-59% van de patiënten, dit hangt af van het stadium van de kanker.
Wanneer primaire eileiderkanker wordt vergeleken met eierstokkanker, vertoont de eerste een grotere neiging om de retroperitoneale ruimte te bezetten en metastasen op afstand te ontwikkelen.
Het wordt echter in een vroeger stadium van ontwikkeling gediagnosticeerd, vanwege de symptomen die het veroorzaakt en de patiënt dwingt om gynaecologische controle te ondergaan,
-na-5-sposobw.jpg)
