Cardiogeen flauwvallen kan erg gevaarlijk zijn, omdat het soms een symptoom kan zijn van een ernstige hartaandoening. Ontdek wanneer u cardiogene syncope kunt vermoeden, waardoor deze wordt veroorzaakt en hoe u deze kunt diagnosticeren en behandelen.
Inhoudsopgave
- Cardiogene syncope: oorzaken
- Kenmerken van cardiogene syncope
- Diagnostics cardiogene syncope
- Behandeling van cardiogene syncope
- Eerste hulp bij flauwvallen
Cardiogene syncope - veroorzaakt door hart- en vaatziekten zijn zeldzaam, maar erg gevaarlijk. De belangrijkste mechanismen van cardiale syncope zijn een sterke afname van het slagvolume, verminderde slagvolume-expansie, aritmieën of een obstructie van de uitstroom van bloed uit het hart.
Basisdiagnostiek is gebaseerd op een medisch onderzoek, ECG, specialist dient te worden uitgevoerd door een cardioloog en omvat onder meer: echocardiografisch onderzoek, Holter ECG, minder vaak invasief onderzoek. De steunpilaar van de behandeling van cardiogene syncope is de bepaling van de oorzaak en de behandeling ervan.
Syncope is een volledig verlies van bewustzijn als gevolg van een verstoring van de bloedtoevoer naar de hersenen, het begint plotseling en verdwijnt meestal vrij snel. De oorzaken van deze aandoening zijn divers en vanwege hun oorsprong is flauwvallen onderverdeeld in:
- reflexief
- veroorzaakt door orthostatische hypotensie
- cardiogeen
- neurogeen
De meest voorkomende zijn reflex syncope, ze worden onder andere veroorzaakt door langdurig staan, hoge omgevingstemperatuur of emotionele stress. Dit type bewusteloosheid wordt niet geassocieerd met een specifieke ziekte en is niet ernstig.
Cardiogene oorzaken komen minder vaak voor, maar zijn meestal van organische oorsprong, dat wil zeggen dat ze een symptoom zijn van een hart- of vaatziekte. Daarom moet de diagnose hart- en vaatziekten worden gesteld bij terugkerende syncope of bij symptomen die gepaard gaan met symptomen. Door de juiste diagnose te stellen, kunt u ze meestal behandelen en toekomstige afleveringen voorkomen.
Cardiogene syncope: oorzaken
Flauwvallen treedt op wanneer de behoefte van het lichaam aan zuurstof of voedingsstoffen toeneemt. Om aan deze behoefte te voldoen, moet het bloedvolume dat door het hart wordt gepompt of de hartslag worden verhoogd. Als een van deze mechanismen niet werkt, gaat u flauw. Hetzelfde gebeurt wanneer de vraag constant blijft, maar een plotselinge toestand vermindert het volume van het verpompte bloed of de frequentie van het werk.
De oorzaken van cardiogene syncope kunnen zijn:
- hartinfarct
- aritmieën: ventriculaire aritmieën, minder vaak atriale aritmieën
- channelopathieën, of aangeboren defecten van ionentransporters, elektrische ziekten van het hart
- impulsgeleidingsstoornissen in het hart - atrioventriculaire blokken
- verstoring van impulsvorming door de sinusknoop in het hart
- longembolie
- klepdefecten, vooral aortastenose
- hypertrofische cardiomyopathie
- atriale myxoom - een goedaardige tumor die de bloedstroom in het hart verstoort
- pulmonale hypertensie
- myocarditis
- aangeboren afwijkingen van de kransslagaders
- arteriële ziekten zoals de ziekte van Kawasaki
Sommige van de genoemde ziekten zijn aangeboren en komen daarom vaker voor bij kinderen, daarom moet syncope bij kinderen worden gediagnosticeerd door een kindercardioloog. De meeste van de bovengenoemde ziekten hebben ook andere symptomen die de diagnose van cardiologische aandoeningen mogelijk maken.
Kenmerken van cardiogene syncope
Een cardiale oorzaak van syncope is waarschijnlijker als u een voorgeschiedenis heeft van een hartaandoening (bijv. Ischemische hartziekte), bewustzijnsverlies tijdens inspanning of als u pijn op de borst of hartkloppingen heeft gehad.
Andere factoren die deze kans vergroten zijn:
- leeftijd ouder dan 60
- mannelijk geslacht
- flauwvallen bij het liggen
- of een plotseling begin
Bovendien wordt het onderscheid tussen cardiogene en neurogene oorzaken vergemakkelijkt door de afwezigheid van aanvallen, onvrijwillig urineren en de zogenaamde epileptische aura.
Diagnostics cardiogene syncope
De meeste cardiogene oorzaken van syncope zijn gevaarlijk voor de gezondheid en het leven en worden tegelijkertijd met succes behandeld, daarom richt de diagnose van bewustzijnsverlies zich op het zoeken naar de oorzaken in de bloedsomloop.
Het stellen van de diagnose van een ziekte die tot syncope leidt, begint met een interview, medisch onderzoek, het is erg belangrijk om de bloeddruk te meten en een ECG uit te voeren.Met deze diagnose kunt u in eerste instantie het cardiovasculaire systeem beoordelen en de noodzaak van onmiddellijke actie beoordelen.
De basisevaluatie moet ook laboratoriumtests omvatten om bloedarmoede, elektrolytstoornissen of onjuiste bloedglucosespiegels - bloedsuiker - uit te sluiten.
Als deze tests geen afwijkingen van de norm laten zien, worden specialistische tests uitgevoerd, die poliklinisch kunnen worden uitgevoerd.
De arts die verantwoordelijk is voor de diagnose en behandeling van cardiogene en reflexsyncope is een cardioloog of kindercardioloog, in het geval van neurogene oorzaken een neuroloog. Een meer gedetailleerde beoordeling van het verlies van bewustzijn omvat:
- röntgenonderzoek van de borst
- echocardiografisch onderzoek om mogelijke structurele defecten op te sporen - klepdefecten, disfunctie van de hartspier of harttumoren
- ECG-recorder, d.w.z. een continue opname, die het vaak mogelijk maakt om het hartritme te beoordelen tijdens flauwvallen en om te bepalen of ziekten van het geleidingssysteem de oorzaak zijn van syncope
- implantatie van ILR - een apparaat dat continu het elektrische werk van het hart bewaakt en in geval van flauwvallen kan het worden geregistreerd en later worden geverifieerd door een arts. Dit is handig omdat Holter-tests gedurende 24 uur worden uitgevoerd en ECG's meestal niet worden verkregen tijdens syncope, omdat deze episodes vrij zeldzaam zijn.
- maak een ECG als het bewustzijnsverlies verband hield met lichamelijke activiteit
- soms ook een elektrofysiologische test, die het mogelijk maakt om de elektrische activiteit van het hart en het mogelijke optreden van gevaarlijke aritmieën nauwkeurig te beoordelen
De uitgebreide diagnose van syncope kan ook het zoeken naar andere dan typische cardiologische oorzaken omvatten, in welk geval het volgende wordt uitgevoerd:
- computertomografie van het hoofd of EEG op zoek naar neurogene oorzaken
- Doppler-echografie van halsslagaders en vertebrale slagaders
- tilt-test als reflex-syncope wordt vermoed
Behandeling van cardiogene syncope
De diagnose hartziekte als oorzaak van flauwvallen vereist constante zorg en cardiologische behandeling. Afhankelijk van de diagnose wordt een spoedbehandeling in het ziekenhuis uitgevoerd bij:
- hartaanval - coronaire angioplastiek (ballonvaren en stentplaatsing),
- longembolie behandeling in het ziekenhuis en medicijnen "het bloed verdunnen"
- Hartchirurgie is vaak nodig voor hartklepaandoeningen en tumoren
Een andere therapeutische optie is ablatie van de sites die verantwoordelijk zijn voor de aritmie. In het geval van een sinusknoopziekte, dat wil zeggen als het hart niet goed pulsen genereert of verzendt, is een pacemaker vereist.
Als het bewustzijnsverlies gepaard ging met een hartstilstand en een ernstige verstoring van het hartritme, zoals ventriculaire aritmie, dan is het soms nodig om een cardioverter-defibrillator te implanteren - een speciale pacemaker. Hetzelfde geldt voor aangeboren kanalopathieën, die een risico op hartstilstand kunnen opleveren.
Bij minder ernstige ziekten zijn poliklinische behandeling en effectieve farmacologische behandeling mogelijk. De exacte procedure en de modus zijn afhankelijk van de geïdentificeerde oorzaak.
Eerste hulp bij flauwvallen
De getuige van bewustzijnsverlies is verplicht de zieke te helpen. Allereerst moet u het bewustzijn en de ademhaling controleren. Als de gewonde niet ademt, bel dan om hulp - tel. 112 en start cardiopulmonale reanimatie: hartmassage en reddingsinhalaties in het schema 30: 2. Terwijl de ademhaling behouden blijft, wordt de bewusteloze persoon in een veilige zijligging geplaatst, om hulp geroepen en wordt de patiënt gecontroleerd.
Het is ook de moeite waard om voor frisse lucht te zorgen en het ademen te vergemakkelijken, bijvoorbeeld door de kraag van een overhemd los te knopen of deze uit een benauwde kamer te dragen. Na weer bij bewustzijn te zijn gekomen, is het noodzakelijk om de gewonde persoon geleidelijk rechtop te zetten terwijl u derden beveiligt.
Over de auteur
Lees meer artikelen van deze auteur
-s-czste-u-dzieci-gdy-rosn.jpg)
