Nierneoplasmata zijn een brede groep ziekten met verschillende cursussen. Het belangrijkste probleem dat moet worden opgelost bij de diagnose van nierkanker, is de aard van de gedetecteerde laesie - goedaardig of kwaadaardig. Wat zijn de meest voorkomende soorten nierkanker? Wat zijn de symptomen van nierkanker? Hoe worden niertumoren gediagnosticeerd en behandeld?
Inhoudsopgave:
- Niertumoren - algemene informatie
- Niertumoren - oorzaken
- Niertumoren - symptomen
- Niertumoren - diagnose
- Niertumoren - behandeling
- Goedaardige neoplasmata van de nier
- Kwaadaardige neoplasmata van de nier
Niertumoren kunnen goedaardig of kwaadaardig zijn. Het beheer en de prognose van nierkanker verschillen afhankelijk van het type kanker dat wordt gediagnosticeerd. Goedaardige neoplasmata van de nier baren meestal niet veel zorgen en vereisen in veel gevallen alleen observatie. Het vermoeden van een kwaadaardige niertumor vereist echter een grondige diagnose en snelle implementatie van de behandeling.
Niertumoren - algemene informatie
De diagnose van een neoplastische laesie baart patiënten gewoonlijk grote zorgen. Bij nierkanker is dat niet anders: een dergelijke diagnose gaat gepaard met onzekerheid over de noodzaak om diagnostische tests te ondergaan en het behandelingsproces.
Het is echter de moeite waard om te weten dat nierkanker een groep van meer dan een dozijn ziekten is met een zeer divers verloop en prognose. Er zijn geen universele methoden om nierkanker te diagnosticeren of te behandelen; elk geval wordt afzonderlijk behandeld, afhankelijk van het type laesie, het stadium van de ziekte en de aanwezigheid van mogelijke complicaties.
Nierneoplasmata zijn onderverdeeld in twee hoofdgroepen: goedaardige en kwaadaardige gezwellen.
- Kenmerkende kenmerken van goedaardige tumoren zijn een trage groei en een goede scheiding van de omliggende weefsels. Voorbeelden van goedaardige neoplasmata van de nier zijn: eosinofiel adenoom (Latijn: oncocytoom), angiomyolipoom (Latijn: AML) en papilloma. Goedaardige tumoren vormen geen metastasen op afstand in andere organen. Veel goedaardige niertumoren behoeven alleen regelmatige observatie. Het verwijderen van een goedaardige tumor kan aangewezen zijn wanneer de tumor groot wordt of klinische symptomen veroorzaakt.
- Kwaadaardige neoplasmata van de nier worden gekenmerkt door een agressiever verloop. Hun cellen vermenigvuldigen zich sneller en vallen nabijgelegen structuren binnen. Kwaadaardige tumoren zijn ook in staat om metastasen op afstand te vormen. Het meest voorkomende maligne neoplasma van de nier bij de volwassen populatie is nierkanker. De meest voorkomende nierkanker bij kinderen is foetaal nefroblastoom, ook bekend als de Wilms-tumor.
Bij de diagnostiek van nierkanker is het noodzakelijk om de belangrijkste vraag te beantwoorden: is het een goedaardige of een kwaadaardige laesie? De aard van het gedetecteerde neoplasma is de belangrijkste factor die verdere behandelingsprocedures bepaalt.
De belangrijkste diagnostische instrumenten bij nierneoplasmata zijn beeldvormende tests: echografie, computertomografie en magnetische resonantiebeeldvorming van de buikholte. In sommige gevallen is het ook nodig om aanvullende tests uit te voeren.
Goedaardige en kwaadaardige tumoren hebben kenmerken die hun eerste differentiatie in beeldvormende tests mogelijk maken. Helaas is het in sommige gevallen onmogelijk om een betrouwbare diagnose te stellen uitsluitend op basis van beeldvormende tests. Dan is een histopathologisch onderzoek van het tumorfragment noodzakelijk. Het materiaal voor het onderzoek kan worden verkregen tijdens een biopsie of als resultaat van een tumorverwijderingsoperatie.
Als u het type specifieke nierkanker kent, kunt u het meest optimale type procedure kiezen.
De twee basale therapeutische routes bij nierkanker zijn: conservatieve behandeling (observatie, mogelijk symptomatische behandeling) en chirurgische behandeling (chirurgische ingrepen in verschillende mate van omvang).
In sommige gevallen is ook minimaal invasieve chirurgische behandeling mogelijk. Een voorbeeld van een dergelijke therapie is het sluiten (zogenaamde embolisatie) van de bloedvaten die de tumor voeden.
Lees ook: Kanker: goedaardig of kwaadaardig?
Niertumoren - oorzaken
Waarom ontstaan niertumoren? In de meeste gevallen weten we het antwoord op deze vraag niet. Aan de basis van de ontwikkeling van nierkanker ligt de ongecontroleerde vermenigvuldiging van cellen. In veel gevallen is het een genetisch bepaald fenomeen.
Sommige niertumoren kunnen optreden als onderdeel van andere ziektesyndromen. Zo kan bijvoorbeeld in de loop van het von Hippel-Lindau-syndroom een heldercellig carcinoom van de nier ontstaan. Het is een genetische aandoening die leidt tot de ontwikkeling van verschillende soorten kanker (voornamelijk hemangiomen van het centrale zenuwstelsel, nierkanker en bijniertumoren).
Aan de andere kant is nierangiomyolipoom een laesie die typerend is voor een andere genetisch bepaalde ziekte - tubereuze sclerose.
Er moet echter aan worden herinnerd dat, hoewel niertumoren zich kunnen ontwikkelen in de loop van genetische aandoeningen, de meeste spontaan en zonder associatie met andere syndromen verschijnen.
Lees ook: Kanker en genen. Erfelijke neoplasmata. Controleer of u risico loopt
Onderzoek naar risicofactoren voor nierkanker richt zich primair op de meest voorkomende kwaadaardige niertumor: nierkanker. Het is bewezen dat de factoren die het risico op het ontwikkelen van nierkanker verhogen, onder meer zijn: roken, zwaarlijvigheid, hoge bloeddruk en langdurige dialyse.
Niertumoren - symptomen
Veel nierkankers veroorzaken geen klinische symptomen, vooral niet in de vroege stadia van de ziekte. Een groot deel (zelfs 60-70%) van de veranderingen in de nieren wordt bij toeval gedetecteerd, bijvoorbeeld tijdens een echografisch onderzoek van de buik bij andere indicaties.
Een per ongeluk gedetecteerde, asymptomatische orgaantumor wordt in de geneeskunde incidentaloom genoemd. Visualisatie van dit soort veranderingen vereist een beslissing over wat er vervolgens moet gebeuren. Afhankelijk van de grootte en kenmerken van de tumor bij beeldvorming, kan alleen observatie of start van de behandeling aangewezen zijn.
De symptomen van nierkanker treden meestal op als gevolg van een toename van de tumorgrootte. Een van de meest voorkomende symptomen is pijn in de zijkant van de romp of in de lumbale regio.
Een tumor van aanzienlijke omvang kan in de buikholte worden gepalpeerd. In sommige gevallen is het ook mogelijk om de omtrek van de buik te vergroten.
De groei van elke tumor is het resultaat van de intensieve vermenigvuldiging van tumorcellen. Als gevolg van dit proces heeft het tumorweefsel een grote behoefte aan voedingsstoffen die met het bloed worden aangevoerd.
De aanwezigheid van bloedvaten in een niertumor kan bloed in de urine veroorzaken. Dit symptoom wordt hematurie genoemd. Bloed in de urine is met het blote oog te zien - we hebben het over macrohematurie.
Kleine hoeveelheden bloed kunnen ook in de urine terechtkomen, die niet van kleur verandert en alleen door microscopisch onderzoek kan worden opgespoord. Deze situatie wordt microhematurie genoemd.
Tumorbloeding is een bijzonder veel voorkomend symptoom van nierangiomyolipoom. Chronisch verlies van zelfs een kleine hoeveelheid bloed in de urine kan bloedarmoede (bloedarmoede) veroorzaken. In extreme gevallen kan het bloeden in de tumor hevig worden, waardoor plotseling een groot volume bloed verloren gaat. Zo'n situatie vereist altijd een snelle interventie.
Een van de belangrijke functies van de nier is het reguleren van de bloeddruk. Dit proces wordt gemedieerd door renine, een hormoon dat in de nier wordt aangemaakt. Renine is een van de factoren die verantwoordelijk zijn voor de stijging van de bloeddruk. De ontwikkeling van nierkanker kan de regulering van de reninesecretie verstoren en leiden tot de ontwikkeling van arteriële hypertensie.
De meest voorkomende nierkanker is nierkanker. Het is een vorm van kanker die specifieke klinische symptomen kan veroorzaken. Aangezien nierkanker de neiging heeft om de aderen te infiltreren en samen te drukken, kunnen de symptomen verband houden met obstructie van de veneuze uitstroom (vooral vanuit het onderlichaam).
Veneuze bloedstagnatie in de onderste ledematen kan zich uiten door hun zwelling. Een kenmerkend symptoom bij mannen is ook varicocele.
Niermaligniteiten kunnen systemische symptomen veroorzaken. Dit zijn de zogenaamde "Rode vlaggen", die de noodzaak van oncologische diagnostiek aangeven. De meest voorkomende symptomen van vergevorderde kanker zijn onverklaarbaar gewichtsverlies, de aanwezigheid van chronische koorts of lichte koorts en een gevoel van constante zwakte.
Niertumoren - diagnose
Beeldvormingstests zijn het belangrijkste diagnostische hulpmiddel voor de diagnose van nierkanker. De structuur van de nieren wordt meestal beoordeeld door echografisch onderzoek (USG) van de buikholte. Meestal wordt tijdens dit onderzoek eerst een niertumor zichtbaar gemaakt.
Nierneoplasmata hebben veel kenmerken die hun differentiatie bij echografisch onderzoek mogelijk maken. De arts die het onderzoek uitvoert, neemt nota van de scheiding van de tumor van het nierparenchym, het uiterlijk en de aard van het tumorweefsel en de aanwezigheid van verkalking of necrose in de structuur. De aard van de bloedtoevoer naar de neoplastische laesie is ook erg belangrijk.
Een handig hulpmiddel voor het beoordelen van de bloedstroom is Doppler-echografie. Soms wordt angiografie ook gebruikt om de tumorvaten te visualiseren. Als echografie onzeker is over het type laesie, kan het nodig zijn om aanvullende beeldvormende tests uit te voeren - computertomografie of magnetische resonantiebeeldvorming van de buikholte.
De belangrijkste vraag die de arts die beeldvormende tests interpreteert, moet beantwoorden, is het type laesie dat wordt gedetecteerd. Sommige neoplasmata hebben zo'n karakteristiek uiterlijk dat hun beoordeling niet moeilijk is. Helaas zijn beeldvormende tests van de nieren in veel gevallen niet voldoende om een tumor in een goedaardige of kwaadaardige categorie te classificeren.
Het is ook de moeite waard om te weten dat er gevallen zijn van naast elkaar bestaande goedaardige en kwaadaardige neoplasmata in één nier. Om deze reden is het in sommige gevallen nodig om de diagnose te verdiepen om een betrouwbare diagnose te krijgen.
Het onderzoek dat de aard van de gedetecteerde verandering bepaalt, is een microscopisch onderzoek (histopathologisch onderzoek) van het tumorweefsel. Het materiaal voor onderzoek kan op twee manieren worden verkregen: door percutane biopsie of door chirurgische tumor excisie.
Biopsie is een minder invasieve test, maar brengt het risico van een vals-negatief resultaat met zich mee (wanneer weefsel wordt verzameld met een naald, is het mogelijk om het tumorgebied te "missen"). Onderzoek van het materiaal dat tijdens de operatie wordt verkregen, maakt het daarentegen mogelijk om de hele tumor te evalueren, niet alleen de fragmenten ervan.
Niertumoren - behandeling
Bij het plannen van de behandeling van nierkanker zijn er veel factoren waarmee u rekening moet houden. De belangrijkste hiervan is natuurlijk het type tumor dat wordt gedetecteerd. Bijkomende factoren zijn onder meer de grootte van de tumor, de aanwezigheid van klinische symptomen en de algemene gezondheidstoestand van de patiënt. Goedaardige gezwellen hebben vaak geen behandeling nodig - in veel gevallen is alleen regelmatige observatie aan te raden.
De noodzaak om ze te verwijderen kan optreden wanneer de tumor aanzienlijk groeit of klinische symptomen veroorzaakt (bijv. Pijn).
De belangrijkste behandeling voor kwaadaardige niertumoren is een operatie. Tumorverwijderingschirurgie wordt ook uitgevoerd in gevallen van "verdachte" neoplasmata waarvan de aard (goedaardig of kwaadaardig) moeilijk te beoordelen is met beeldvormende tests.
Afhankelijk van het type en de grootte van de tumor, worden twee basistypen operaties uitgevoerd: conservatieve of radicale nefrectomie. Nefrectomie sparen betekent het verwijderen van de tumor samen met het aangrenzende deel van het nierparenchym. Het doel is echter om zoveel mogelijk actief niervolume achter te laten.
Bij radicale nefrectomie is het noodzakelijk om de tumor samen met de hele nier te verwijderen. In sommige situaties kan het ook aangewezen zijn om ander nabijgelegen kankerweefsel te verwijderen (bijv. Omringend vet, lymfeklieren of bijnieren).
Sommige niertumoren hebben mogelijk een aanvullende behandeling nodig (bijvoorbeeld met medicamenteuze behandeling). In het geval van geselecteerde laesies (vooral klein en correct geplaatst), is het mogelijk om minimaal invasieve behandelingstechnieken te gebruiken.
Een voorbeeld van een dergelijke therapie is cryoablatie, d.w.z. vernietiging van het tumorweefsel met behulp van zeer lage temperaturen. Een andere procedure die bij sommige nierkankers wordt gebruikt, is embolisatie van de tumorvaten.
Embolisatie is het inbrengen van een speciale stof in de bloedvaten, waardoor het vaatlumen zich sluit. Zo wordt de bloedtoevoer geblokkeerd en sterft het ischemische tumorweefsel. Vasculaire embolisatie van de tumor wordt bijvoorbeeld gebruikt bij de behandeling van angiomyolipoom.
Goedaardige neoplasmata van de nier
- eosinofiel adenoom (oncocytoom) van de nier
Renaal eosinofiel adenoom is ook bekend als een oncocytoom. De naam van oncocytoom komt van de karakteristieke tumoropbouwende cellen - oncocyten. Oncocytoom is een goedaardige nierziekte.
Desalniettemin kan het in beeldvormende onderzoeken moeilijk zijn om onderscheid te maken van kwaadaardige tumoren. Bovendien hebben oncocytomen in sommige gevallen naast elkaar bestaande foci van nierkanker. Om deze reden is een vermoedelijk oncocytoom een indicatie voor chirurgische verwijdering van de laesie. Een bepaalde diagnose van dit neoplasma wordt meestal verkregen door postoperatief histopathologisch onderzoek.
- nieradenoom
Nieradenoom bevindt zich meestal in de cortex (buitenste deel) van dit orgaan. Adenomen zijn een van de meest voorkomende goedaardige niertumoren. Adenomen zijn meestal klein van formaat en veroorzaken zelden klinische symptomen; ze worden vaak per ongeluk gedetecteerd bij beeldonderzoeken van de buikholte.
Afhankelijk van de grootte van het adenoom kan alleen observatie of chirurgische verwijdering aangewezen zijn.
- nier urotheel papilloma
Nierpapillomen zijn tumoren die zich ontwikkelen in het epitheel van de urinewegafvoerkanalen. Het epitheel langs de urinewegen wordt urothelium genoemd - vandaar de naam urotheelpapilloma. De structuren van de nier waar papillomen kunnen ontstaan, zijn de kelken en het nierbekken. Papillomen zijn goedaardige laesies, maar hun groei kan niettemin klinische symptomen veroorzaken - urineretentie, hematurie en urineweginfecties. In dergelijke gevallen moeten de papillomen mogelijk worden verwijderd.
- nier angiomyolipoom
Nierangiomyolipoom is een goedaardige tumor, samengesteld uit drie soorten weefsel: vaat-, spier- en vetweefsel. Een van de belangrijke kenmerken van angiomyolipomen is de aanwezigheid van een dicht netwerk van bloedvaten in het tumorweefsel. De rijke bloedtoevoer kan bloedingen veroorzaken (soms van hoge intensiteit).
Momenteel wordt aangenomen dat kleine angiomyolipomen alleen regelmatige observatie vereisen. Bij grote wijzigingen kan het raadzaam zijn deze te verwijderen. Een van de methoden voor de behandeling van angiomyolipomen is embolisatie (sluiting) van de bloedvaten die de tumor voeden.
- andere goedaardige neoplasmata van de nier
De meest voorkomende goedaardige neoplasmata van de nier worden hierboven vermeld. Het is echter goed te weten dat er ook andere goedaardige tumoren in de nieren kunnen ontstaan. Onder hen zijn fibromen, lipomen, neuromen, fibromen en de zogenaamde tumoren van het glomerulaire apparaat (de structuur van de nier die verantwoordelijk is voor de productie van renine, een hormoon dat de bloeddruk reguleert).
De meeste van deze veranderingen zijn asymptomatisch en vereisen alleen periodieke controle. Als klinische symptomen optreden of de tumor aanzienlijk groot is, kan verwijdering aangewezen zijn.
Kwaadaardige neoplasmata van de nier
- nierkanker
Nierkanker is de meest voorkomende kwaadaardige tumor van dit orgaan. Nierkanker vormt ongeveer 3% van alle maligne neoplasmata die bij volwassenen worden gediagnosticeerd. De meest voorkomende symptomen van nierkanker zijn pijn in de lumbale regio en bloed in de urine. In meer gevorderde stadia van de ziekte kunnen ze gepaard gaan met plotseling gewichtsverlies, koorts en duidelijke zwakte.
Sommige nierkankers (vooral die van een laag stadium) zijn asymptomatisch - dergelijke tumoren kunnen volledig bij toeval worden opgespoord. De belangrijkste methode om nierkanker te behandelen is het operatief verwijderen van de tumor met een geschikte marge van gezond weefsel. In sommige gevallen wordt aanbevolen om adjuvante therapie toe te passen (immunotherapie, chemotherapie).
De prognose van nierkanker hangt af van het stadium van de ziekte op het moment van diagnose. Het histologische type van de tumor is ook belangrijk. Kenmerkend voor nierkanker is de aanwezigheid van paraneoplastische syndromen, d.w.z. symptomen die het gevolg zijn van de ontwikkeling van de tumor in het lichaam.
Voorbeelden van paraneoplastische syndromen die optreden tijdens nierkanker zijn hypercalciëmie (verhoging van de calciumspiegels in het bloed), hypertensie en anemie. Paraneoplastische syndromen kunnen het eerste symptoom zijn van nierkanker.
- foetaal nefroblastoom - Wilms-tumor
Foetale nierziekte, ook bekend als Wilms-tumor of nefroblastoom, is de meest voorkomende kwaadaardige nierkanker die wordt aangetroffen bij pediatrische patiënten. Foetale nierziekte treft meestal kinderen tussen de twee en vijf jaar.
Het eerste symptoom van een nefrotische tumor is meestal de aanwezigheid van een tumor in de buik. Bij de behandeling van foetale nefroma worden chemotherapie en chirurgie gebruikt (in geselecteerde gevallen gecombineerd met radiotherapie).
De behandelingsresultaten bij de meeste foetale nefromen zijn erg goed: het genezingspercentage wordt geschat op 90%. Vroegtijdige opsporing van kanker en snelle implementatie van de behandeling vergroten de kans dat de therapie effectief is.
- andere kwaadaardige gezwellen van de nier
Hoewel nierkanker de meest voorkomende nierkanker is, kan dit orgaan de plaats zijn van andere maligniteiten. Een voorbeeld is kanker van het nierbekken, dat ontstaat in het epitheel van de urinewegen.
Sarcomen en lymfomen komen veel minder voor in de nieren. Er moet ook rekening worden gehouden met de mogelijkheid van tumormetastasen uit andere organen (meestal zijn dit metastasen van borst- en longkanker).
Lees ook:
- Nieren: structuur en functies
- Nierpijn - oorzaken, symptomen en behandeling van nierpijn
- Nierblessures (afgebogen, gebarsten, gekneusde nier) - classificatie, symptomen, behandeling
- Beweegbare (migrerende) nier - oorzaken, symptomen en behandeling
- Nierfalen - symptomen en behandeling
- Nierziekte ontwikkelt zich in het geheim
Bibliografie:
- Borkowski A. Diagnostische procedure bij patiënten met niertumoren en de invloed ervan op de behandelmethode. Gids voor huisartsen. 2003; 4 (10): 92-95.
- "Niertumoren" W. Pypno, Borgis - Postępy Nauk Medycznych s1 / 2014, pp. 54-55
- "Epidemiologie en risicofactoren voor nierkanker" W.Chow et.al. Nat Rev Urol. 2010 mei; 7 (5): 245-257 - online toegang
- "Wilms-tumor." Davidoff AM Adv Pediatr. 2012; 59 (1): 247-67 - onlinetoegang
- "Goedaardige nierneoplasmata bij volwassenen: bevindingen van cross-sectionele beeldvorming" S.Prasad et.al. American Journal of Roentgenology. 2008; 190: 158-164
Lees meer artikelen van deze auteur
.jpg)
