Necrose: wat is het? Soorten necrose

Necrose wordt gedefinieerd als de dood van een fragment van een levend organisme onder invloed van schadelijke factoren zoals trauma, ischemie, hypoxie, toxines, chemische agentia, bacteriën, virussen, straling, evenals lage of hoge temperaturen. Wat zijn de oorzaken en soorten necrose? Welke weefsels worden het vaakst aangetast?

Inhoudsopgave

1. Necrose: welke veranderingen vinden plaats in de cel?
2. Trombotische necrose
3. Necrose
4. Kaasnecrose
5. Enzymnecrose
6. Gangreen (gangreen)
7. Fibrineuze necrose

Necrose (necrose) wordt gekenmerkt door het feit dat het zowel cellen selectief als cellen van een bepaald deel van het lichaam kan beïnvloeden. Bovendien stimuleert het de ontstekingsreactie van naburige cellen, wat resulteert in fagocytose en verwijdering van necrotische massa.

Luister naar de oorzaken en soorten necrose. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Necrose: welke veranderingen vinden plaats in de cel?

De volgende veranderingen treden microscopisch op in de cel - aanvankelijk neemt het in omvang toe, de mitochondriën zwellen op, de celkern lost geleidelijk op, als gevolg van de verstoring van de ionenpomp, de cel hoopt natrium en water op en de celorganellen vallen uiteen. In de laatste fase lost de cel op.

Macroscopisch dood weefsel is homogeen, dof en gelig. Bovendien kan de kleur veranderen als er bovendien verrottende processen plaatsvinden.

Trombotische necrose

Het meest voorkomende type necrose is trombotische necrose, het resultaat van weefselischemie. Het is typerend voor infarcten in alle vaste organen behalve de hersenen. Als gevolg van de schadelijke factor worden structurele en enzymatische eiwitten van de cel gedenatureerd.

Bovendien kan een geleidelijke desintegratie van de celkern en cytoplasmatische organellen als gevolg van enzymatisch katabolisme worden waargenomen.

Deze necrose wordt gekenmerkt door de al lang bestaande schaduw van dode cellen in de vorm van eosinofiele banden of bollen. Waarschijnlijk vindt hier het proces van eiwitcoagulatie plaats in een sterk verzuurde omgeving, wat zich vertaalt in remming van de lytische activiteit van enzymen.

Deze aandoening duurt meestal enkele dagen, waarna het dode weefsel steeds meer water begint op te nemen en gefragmenteerd raakt. Leukocyten verschijnen op de plaats van necrose en de enzymen die in hun lysosomen aanwezig zijn, leiden tot de vertering van dode cellen. In de volgende stap verwijderen macrofagen dode celmassa's door fagocytose.

Necrose

Bij diffuse necrose, als gevolg van enzymatische vertering van cellen en weefsels, wordt dood weefsel omgezet in een dichte massa. Deze necrose betreft beschadigde cellen van het centrale zenuwstelsel door hypoxie.

Het kan ook voorkomen in het beloop van virale hepatitis, in het slijmvlies (vooral van de maag en de twaalfvingerige darm - dan gaat het vooraf aan de zweervorming) en bij lokale bacteriële en schimmelinfecties, aangezien deze micro-organismen een sterke stimulus zijn die ontstekingscellen aantrekt.

Opgelost dood weefsel wordt uiteindelijk verwijderd door fagocyten. Het komt echter heel vaak voor dat het necroseproces wordt geïnitieerd door een acute ontsteking - dan wordt het gevormde dode weefsel gemengd met een grote hoeveelheid neutrofielen en heeft het de vorm van een gele vloeistof, pus genaamd.

Kaasnecrose

Kaasnecrose is een specifiek type trombotische necrose die optreedt bij ziekten zoals:

• tuberculose
• syfilis
• de ziekte van Hodgkin
• sommige kankers

Het wordt gevormd in celrijke, niet-gevasculariseerde of slecht gevasculariseerde weefsels en weefsels die met toxines zijn behandeld.

De naam "cheesy" is te danken aan het macroscopische uiterlijk van de necrose, die de vorm aanneemt van witte, broze massa die lijkt op witte kaas. Microscopisch bestaan ​​de gebieden met necrose uit gefragmenteerde of opgeloste cellen met een korrelige amorfe structuur.

Hier wordt het necrotische weefsel volledig vernietigd - de contouren van de cellen zijn niet te onderscheiden. Bovendien is er in de loop van tuberculose sprake van granulatie, terwijl bij syfilis de necrotische massa's minder broos zijn door onvolledige vertering van elastische vaatvezels.

Enzymnecrose

De enzymatische necrose van vetweefsel treft meestal het peripancreatische vetweefsel en treedt meestal op tijdens acute pancreatitis.

Vervolgens ontsnappen geactiveerde pancreasenzymen uit de kliercellen en pancreaskanalen, die leiden tot de vertering van het pancreasparenchym en het omringende vetweefsel.

De vetzuren die vrijkomen uit vetweefsel binden zich met calcium, wat leidt tot de vorming van zeer karakteristieke kalkwitte gebieden (het zogenaamde verzepingsproces).

Bovendien kunnen bij deze necrose ontstekingsinfiltraten en bloedingen aanwezig zijn.

Gangreen (gangreen)

Gangreen, ook wel bekend als gangreen, is necrose waarbij het rotproces plaatsvindt. Het ontwikkelt zich als gevolg van een infectie met anaërobe bacteriën van het geslacht Clostridium. Er zijn twee soorten gangreen - droog en nat.

In droog gangreen wordt het ischemische, necrotische weefsel gemummificeerd (gedehydrateerd) - dit vereist geschikte omgevingsomstandigheden, en meer precies, droge lucht en de juiste vochtigheid.

Necrotisch veranderd weefsel is eerst bleek en wordt vervolgens zwart door de aanwezigheid van ijzersulfiden die tijdens het rotproces worden gevormd. Een voorbeeld van droog gangreen komt veel voor bij mensen met vergevorderde diabetes, de zogenaamde diabetische voet.

Het wordt veroorzaakt door atherosclerose en microangiopathie, wat resulteert in ischemie. Bovendien wordt superinfectie met rottende bacteriën zeer snel toegevoegd.

Nat gangreen komt voor in weefsels die erg vochtig en warm zijn en in contact komen met de externe omgeving (bijv. Darmen, longen, huid). Het komt voor in de vorm van gangreen van de darm tijdens het draaien of gangreen van de tandpulp.

In de draaiing van de darmen wordt bijvoorbeeld de uitstroom van veneus bloed geblokkeerd en wordt constant arterieel bloed toegevoerd. Uiteindelijk ontwikkelt zich hemorragische necrose en zetten de anaërobe bacteriën in de darm het rotproces op gang.

Een specifiek type gangreen is gasgangreen, dat vooral voorkomt bij vuile, gescheurde wonden. Het wordt veroorzaakt door bacteriën die gas kunnen produceren - Clostridium perfringens, Clostriudium oedematiens en Clostridium oedematis maligni.

Het resulterende gas verspreidt zich door het weefsel in de vorm van bellen - dit versnelt de verspreiding van gasgangreen. Interessant is dat het onderhuidse weefsel en de spieren vol zitten met bellen van bedorven gas en bloederig exsudaat. Kenmerkend is hier ook het optreden van knetteren onder druk.

Fibrineuze necrose

Het laatste type necrose is fibrineuze necrose. Het wordt gevormd als resultaat van specifieke immuunreacties waarbij antigeen-antilichaamcomplexen zich ophopen in de arteriële wand. Dit gebeurt in de loop van veel auto-immuunziekten, waaronder multinodulaire arteritis.

Kenmerkend voor dit type necrose is de aanwezigheid van fibrinoïde - een amorfe, lichtroze structuur, een afzetting bestaande uit immuuncomplexen en fibrine die uit het lumen van de bloedvaten komen.