Scheidingsangst is een aandoening waarbij de patiënt buitengewoon bang is voor scheiding van zijn dierbaren. Afscheidingsangst wordt ook geassocieerd met aanhoudende gedachten over het uitmaken met dierbaren, maar ook met lichamelijke kwalen. Deze entiteit komt voornamelijk voor bij kinderen, maar verlatingsangst komt ook voor bij volwassenen. Hoe weet u of u verlatingsangst heeft? Wat zijn de symptomen?
Scheidingsangst is een soort angststoornis - een van de meest voorkomende problemen waarmee psychiaters worden geconfronteerd. Entiteiten als paniekaanvallen of claustrofobie zijn vrij algemeen bekend, maar er zijn veel verschillende psychische stoornissen die verband houden met het angstgevoel van de patiënt. Verlatingsangst is een van de minder bekende - hoewel relatief vaak voorkomende - angststoornissen.
Luister naar verlatingsangst. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.
Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt
Wat is verlatingsangst?
In de Engelstalige literatuur wordt verlatingsangst soms afgekort als SAD, wat is afgeleid van de Engelse naam "verlatingsangststoornis". De essentie van verlatingsangst is dat de patiënt angst ervaart in situaties waarin hij of zij afscheid zou nemen - zelfs voor een zeer korte periode - met iemand die dicht bij hem staat. Het optreden van een dergelijk fenomeen is zeker begrijpelijk voor ouders - in de vroege levensfasen (meestal rond de leeftijd van 9-11 maanden) begint de baby te reageren met huilen, woede of prikkelbaarheid wanneer de ouder, meestal de moeder, uit het zicht verdwijnt. In dit stadium van hun ontwikkeling kunnen peuters ook verlegen worden en contact met vreemden vermijden.
Inderdaad, de fase van verlatingsangst op een bepaald punt in het leven van een kind is op de een of andere manier een natuurlijk verschijnsel, maar alleen zolang deze angst geen pathologische intensiteit bereikt. Benadrukt moet ook worden dat als de angst om van de ouders te scheiden een natuurlijk stadium van de ontwikkeling van een kind vormt, deze angsten na verloop van tijd (verschillend voor verschillende kinderen, meestal tussen de 3 en 5 jaar), gewoon verdwijnen. In de loop van verlatingsangst is het echter anders: het kind wordt volwassen en toch ervaart hij nog steeds onaangename kwalen als hij op het punt staat een tijdje afstand te doen van zijn dierbaren.
Volgens verschillende auteurs komt verlatingsangst voor bij kinderen met een andere frequentie, maar over het algemeen wordt geschat dat zelfs 5% van alle pediatrische patiënten er last van kan hebben. Net als bij andere soorten angststoornissen, komt verlatingsangst vaker voor bij meisjes dan bij jongens. Symptomen van verlatingsangst kunnen optreden bij meerderejarigen, maar het is ook mogelijk dat de ongemakken die met deze aandoening gepaard gaan pas verschijnen als het kind opgroeit en de tienerjaren ingaat.
Lees ook: Therapeutische sprookjes: rol en typen. Therapeutische sprookjes voor kinderen en volwassenen Alpacotherapie voor kinderen en volwassenen. Principes en effecten van therapie in de omgeving van alpaca's 9 tips om een verlegen kind aan te moedigenDe oorzaken van verlatingsangst
Afscheidingsangst wordt veroorzaakt door de gecombineerde werking van drie groepen factoren: biologisch, psychologisch en omgevingsfactoren. De biologische basis van verlatingsangst zou verband houden met de genen die door patiënten worden geërfd - er is een merkbaar grotere neiging tot het optreden van verlatingsangst bij die kinderen in wier familie iemand (vooral moeder of vader) zelf aan enkele angststoornissen leed. Kinderen van wie de ouders aan andere soorten psychische stoornissen lijden, zoals depressie, hebben ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van SAD.
Bij psychologische factoren die het ontstaan van verlatingsangst beïnvloeden, zijn er vooral problemen met de juiste reactie van de psyche van de patiënt op de angst die hij voelt. Onvermogen om goed te reageren op onaangename emoties en de bijbehorende emotionele overgevoeligheid kunnen leiden tot het optreden van verschillende angststoornissen, waaronder verlatingsangst.
Aan de andere kant zijn er onder de omgevingsfactoren die de oorzaak kunnen zijn van verlatingsangst, verschillende problemen die verband houden met ouderlijke zorg, maar niet alleen. Deze angststoornis kan worden bevorderd door zowel een teveel aan zorg van de zorgverleners als een gebrek aan aandacht voor de kleine persoon. De ziekte van een ouder, verlies van baan of scheiding van echtgenoten kan ook leiden tot verlatingsangst bij het kind. Er wordt ook op gewezen dat verlatingsangst kan optreden in verband met het meemaken van een catastrofe of na deelname aan een ongeval (bijvoorbeeld een auto-ongeluk). Het risico van dit probleem neemt ook toe wanneer het kind het slachtoffer wordt van intimidatie door leeftijdsgenoten en wanneer de jonge patiënt een vorm van huiselijk geweld ervaart.
Aanbevolen artikel:
Het vermogen om contacten te leggen - iedereen heeft het, maar het effect hangt af van ...Symptomen van verlatingsangst
Afscheidingsangst - zoals je gemakkelijk kunt raden - komt voornamelijk voor in situaties waarin een patiënt die dit probleem ervaart, op het punt staat afstand te doen van iemand in de buurt. Een voorbeeld van zo'n situatie kan zijn dat de ouder naar zijn werk gaat of - al is het maar even - naar de winkel. De patiënt kan ook symptomen van verlatingsangst ervaren wanneer hij of zij het huis verlaat - voor kinderen is dit vooral het geval wanneer ze naar school gaan.
Afscheidingsangst kan zich anders manifesteren, afhankelijk van de leeftijd van het kind dat dit probleem ervaart. De kleinste kinderen, die zien dat hun voogd hen zal verlaten, kunnen erop reageren met prikkelbaarheid, woede-uitbarstingen of huilen. Oudere kinderen kunnen er alles aan doen om bij hun ouders te blijven - ze kunnen bijvoorbeeld klagen over bepaalde somatische problemen (bijvoorbeeld buikpijn) om niet naar school te gaan.
Verschillende problemen zijn kenmerkend voor verlatingsangst, zoals:
- ongerechtvaardigde angst om afscheid te nemen van de voogd - wat belangrijk is, deze angst verschijnt niet alleen wanneer er een tijdelijke scheiding is, maar ook bij de gedachte aan een dergelijke mogelijkheid;
- frequente angst voor overlijden of een ernstige ziekte door een naaste;
- nachtmerries, waarvan het onderwerp de scheiding met dierbaren betreft - kinderen kunnen bijvoorbeeld dromen dat ze zullen worden ontvoerd en dus gescheiden van hun dierbaren.
Tijdens de verlatingsangst kunnen patiënten ook verschillende somatische aandoeningen ervaren. Net als het gevoel van angst kunnen ze direct ontstaan in verband met de scheiding, maar ook bij het voorstellen van een dergelijke mogelijkheid. Dit soort fysieke symptomen van verlatingsangst kunnen zijn:
- hoofdpijn,
- buikpijn,
- slaap stoornis,
- misselijkheid,
- braken,
- fotofobie,
- pijn op de borst,
- duizeligheid.
Afscheidingsangst: herkennen
Angststoornissen in de vorm van verlatingsangst worden voornamelijk gediagnosticeerd op basis van de identificatie van problemen die kenmerkend zijn voor deze persoon. Benadrukt moet echter worden dat het vermoeden van verlatingsangst de arts niet ontslaat van het stellen van een grondige diagnose bij de patiënt. Deze noodzaak houdt verband met het feit dat patiënten met SAD vaak naast elkaar bestaande psychische stoornissen hebben. Onder de individuen die vaker voorkomen bij mensen die lijden aan verlatingsangst, zijn er b.v. depressieve stoornissen, ADHD en bipolaire stoornis.
Afscheidingsangst bij volwassenen
Tot voor kort werd aangenomen dat verlatingsangst puur een psychische stoornis van het kind was en dat de diagnose nodig was voordat de patiënt 18 jaar oud was. Dit betekende dat de patiënt de symptomen van verlatingsangst op volwassen leeftijd kon behandelen, maar het begin van de stoornis moet hebben plaatsgevonden voordat hij volwassen was. Momenteel is deze visie veranderd en kan verlatingsangst worden vastgesteld bij mensen die op elk moment in hun leven symptomen ontwikkelen die kenmerkend zijn voor deze persoon.
Scheidingsangst die op elk moment in het leven optreedt, kan de kwaliteit ervan zeker aanzienlijk verslechteren, maar het kan vooral bij oudere patiënten merkbaar zijn. Een volwassene met verlatingsangst kan verlatingsangst ervaren, zowel met hun partner als met hun kinderen. Dit type probleem kan op een unieke manier het functioneren van de patiënt verstoren - volwassenen met SAD kunnen bijvoorbeeld vermijden om naar het werk te gaan, wat een duidelijke impact kan hebben op het functioneren van hun relaties of hele gezinnen.
Scheidingsangst: behandeling
Behandeling van verlatingsangst is gebaseerd op psychotherapeutische interventies. Het is niet mogelijk om één specifiek type therapie aan te duiden dat de patiënt kan helpen verlatingsangst te overwinnen - bij sommige patiënten worden de beste resultaten behaald door cognitieve therapie, voor anderen helpt cognitieve gedragstherapie. Psycho-educatie speelt ook een uiterst belangrijke rol bij het verlichten van de symptomen van verlatingsangst.
Farmacologische behandeling wordt soms toegepast bij mensen met SAD, maar het is echt zeldzaam. Patiënten die aan verlatingsangst lijden, worden soms aangeraden antidepressiva te gebruiken (bijv. Uit de SSRI-groep), maar een dergelijke behandeling is alleen voorbehouden aan degenen met de meest ernstige symptomen van angst en voor degenen bij wie niet-farmacologische behandelingsmethoden niet de verwachte resultaten opleveren. .
Bronnen:
1. A. Figueroa, C. Soutullo, Y. Ono, K. Saito, Angststoornissen: verlatingsangst; on-line toegang: http://iacapap.org/wp-content/uploads/F.2-SEPARATION-ANXIETY-300812.pdf
2. C.Carmasii et al., Scheidingsangststoornis in het DSM-5-tijdperk, Journal of Psychopathology 2015; 21: 365-371; on-line toegang: http://www.jpsychopathol.it/wpcontent/uploads/2015/12/09_Art_ORIGINALE_Carmassi1.pdf
