Intracraniële hematomen, complicaties na hersenletsel

Intracraniële hematomen zijn de meest ernstige complicaties na hersenletsel, bijvoorbeeld als gevolg van een ongeval. Permanente lichaamsverlamming, coma en zelfs de dood kunnen het gevolg zijn van de ophoping van bloed in de hersenen. Hematomen komen meestal voor als gevolg van traagheidsblessures, d.w.z. die waarbij er een snelle verandering in snelheid was, bijvoorbeeld wanneer een hoofd tegen een stilstaand obstakel werd geraakt. Ontdek welke soorten hersenhematomen zijn en hoe u kunt herkennen of ze zijn opgetreden.

Intracranieel hematoom - ook bekend als intracraniële hematomen - is een hematoom dat wordt gevormd in een beperkt deel van de binnenkant van de schedel als gevolg van een hoofdletsel. De gevolgen van letsel aan het gesloten hoofd kunnen zich uiten in de vorm van druk op de hersenen als gevolg van schade aan de bloedvaten in de schedel en intracraniële bloedingen. Afhankelijk van de locatie van het gevormde hematoom ten opzichte van de dura mater (een van de hersenvliezen) en de hersenen, worden epidurale, subdurale en intracerebrale hematomen onderscheiden.

Hoor over intracraniële hematomen. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.

Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt

Epiduraal hematoom

Epiduraal (epiduraal) hematoom is een bloeding in de ruimte tussen het schedelbot en de dura mater. Met elke minuut neemt de hoeveelheid bloed in de epidurale ruimte toe en wordt er meer druk uitgeoefend op de hersenen, waardoor de meningeale slagader scheurt. Een kenmerkend symptoom van epiduraal hematoom is het zogenaamde opheldering van het bewustzijn, d.w.z. aanvankelijk verliest de patiënt het bewustzijn, daarna krijg ik het enkele tientallen minuten (of zelfs enkele uren) terug, en dan val ik weer flauw. De opbouw van een epiduraal hematoom gaat ook gepaard met andere symptomen, zoals:

• dilatatie van de pupil aan de zijkant van de laesie,
• parese van de paravomotorische zenuw en toenemende parese van de helft van het lichaam (meestal voorafgegaan door Jackson-type convulsies (de zogenaamde epileptische aanval - convulsies zijn beperkt tot slechts bepaalde spiergroepen. Ze kunnen zich bijvoorbeeld verspreiden vanuit de vingers en geleidelijk het hele ledemaat bedekken of, bijvoorbeeld, vanuit de mondhoeken naar het midden van het gezicht) ),
• misselijkheid,
• braken,
• fractuur van het schedelbot in het temporaal-pariëtale gebied.

Patiënten met epiduraal hematoom hebben onmiddellijke chirurgische behandeling nodig. Als u dit niet doet, kan dit leiden tot een hersencoma. Als het hematoom klein is, volstaat het om te gaan liggen en medicijnen te nemen om de opbouw van intracraniële druk te voorkomen. In ongeveer de helft van de gevallen is echter tussenkomst en operatie van een neurochirurg vereist. Epiduraal hematoom is een complicatie van ongeveer 10% van ernstig hoofdletsel.

Subduraal hematoom

Een subduraal hematoom treedt op wanneer veneus bloed zich opstapelt tussen de dura mater en de arachnoïde (arachnoïde) en aderen in de hersenen kan breken. Het komt het vaakst voor bij zeer ernstig hoofdletsel, vooral bij die waarbij de botten van de schedel zijn gebroken.

De symptomen kunnen zeer divers zijn en zijn afhankelijk van de locatie van het hematoom. Deze omvatten hoofdpijn, parese, spraak- en loopstoornissen, slaperigheid, verminderd bewustzijn of toevallen. De behandeling is voornamelijk gebaseerd op chirurgische ingrepen. De behandeling van complicaties in de vorm van parese en spraakstoornissen is op haar beurt hetzelfde als bij een beroerte.

Het gevolg van een kneuzing van de hersenen kan ook een subarachnoïdale bloeding zijn, waarbij bloed in de ruimte tussen de arachnoïde en de dura mater terechtkomt. Symptomen zijn dezelfde als bij subarachnoïdale bloeding als gevolg van scheuring van een hersenaneurysma, d.w.z. plotselinge pijn in de achterkant van het hoofd met braken, nekstijfheid, vaak met bewustzijnsverlies en convulsies, en verminderde oogbeweging (paravermische zenuwverlamming).

Intracerebrale hematoom

Intracerebrale hematoom - of hemorragische beroerte - is goed voor ongeveer 20% van alle traumatische hematomen. In dit geval wordt bloed verzameld in de hersenen, vooral rond de basis van de frontale en temporale lobben.

Een intracerebrale hematoom gevormd in het cerebellum (in de achterste holte van de schedel) is vooral gevaarlijk omdat het op het ademhalingscentrum van de hersenstam drukt, wat een directe bedreiging voor het leven vormt.

De late gevolgen van hersenletsel zijn onder meer: ​​recidiverende meningitis en encefalitis, hersenabces, posttraumatische epilepsie en posttraumatisch syndroom.