De angst voor neoplastische ziekten wordt ongetwijfeld versterkt door het feit dat ze gepaard gaan met enorm lijden en een langdurige, zware behandeling. Ondanks het feit dat de meesten van ons minstens één keer in ons leven iemand met kanker of hun dierbaren hebben ontmoet, weten we niet altijd hoe we moeten praten met degenen die zojuist een mislukte diagnose hebben gehoord of die een behandeling ondergaan.
75% van de Polen gelooft dat kanker de meeste angst veroorzaakt bij patiënten - volgens het rapport van de campagne "Allow for support", geïnitieerd door Actavis Polska. Waar komen deze zorgen vandaan en waarom is het, ondanks de prevalentie van het probleem, voor de meesten van ons moeilijk om met iemand met kanker te praten?
Kanker: begrijp de emoties van de patiënt
Oncologische diagnose is een moment van crisis voor zowel de zieken als hun naasten. Geen wonder dat de patiënt veel nieuwe emoties en gedragingen ontwikkelt die aanvankelijk moeilijk te begrijpen en te accepteren zijn door mensen die dicht bij hem staan. In een dergelijke situatie moet men zich realiseren dat dit vaak onbegrijpelijke gedrag niets meer is dan afweermechanismen die de patiënt activeert om de crisis het hoofd te bieden en zich aan te passen aan de nieuwe situatie. De meest voorkomende afweermechanismen die naar voren komen als reactie op een bedreigende situatie zijn:
- ontkenning - de patiënt ontkent het bestaan van de ziekte;
- onderdrukking - de patiënt verwoordt het gebrek aan angst of angst, omdat hij op alles is voorbereid;
- ontkenning - de zieke wil niets weten over zijn ziekte, wil vergeten dat hij ziek is;
- projectie - de patiënt brengt angst over naar een ander orgaan dan degene die is aangetast door de neoplastische ziekte;
- rationalisatie - de patiënt zoekt naar redelijke argumenten voor de waargenomen symptomen of gebeurtenissen om hun ware oorzaak voor zichzelf te verbergen.
Het kan geen kwaad om over kanker te praten
Het is normaal dat we in alledaagse gesprekken de voorkeur geven aan aangenamere en gemakkelijkere onderwerpen die met het leven te maken hebben, dan over ernstige problemen als kanker, die we associëren met ongeluk en de dood. Afgezien van zorgen over het leven van een zieke persoon, weten we misschien niet hoe we ons moeten gedragen in contact met een geliefde.
Waar moet ik aan denken als ik met een kankerpatiënt praat?
- Bied ondersteuning. Stel de patiënt gerust van uw bereidheid om te helpen als u echt wilt helpen. Als een zieke weigert te helpen, oefen dan geen druk op hem uit. Zeg gewoon in welke situaties het op u kan rekenen.
- Luister naar wat de zieke zegt. In een situatie waarin u niet weet hoe u een gesprek moet beginnen, laat de persoon die ziek is eerst spreken. Luister goed en zorg ervoor dat u de bedoelingen van de patiënt goed begrijpt. Geef geen advies of probeer het gesprek niet te beheersen. Geef de zieke een kans om zijn emoties te onthullen.
- Wees eerlijk. Druk uw gevoelens duidelijk en eerlijk uit. Formuleer je gedachten met de 'ik'-boodschap, bijvoorbeeld' Ik maak me zorgen als je niets zegt '.
- Vermijd niet om over uw eigen angst te praten. Op deze manier laat je de persoon zien dat hun angst niet geïsoleerd is.
- Onderschat de angst van de zieke niet. Als de patiënt rechtstreeks over zijn angsten spreekt, onderschat dan niet het beeld van de ziekte die een geliefde heeft. Sommige patiënten zijn beledigd als de gesprekspartner hun angsten negeert en ze besluit met de stelling: "Overdrijf het niet, alles komt goed, we gaan snel ergens heen". Maak geen opmerkingen als: "Je ziet er helemaal niet ziek uit."
- Concentreer u niet alleen op de ziekte. Probeer je zoals gewoonlijk te gedragen als je in contact bent met de zieke. Ga verder met de onderwerpen die je altijd samen hebt besproken, vraag hem om advies over zaken die voor jou belangrijk zijn. Laat de zieke voelen dat er niets is veranderd in uw relatie. Let tegelijkertijd goed op de gesprekspartner, als u merkt dat een van de door u gekozen onderwerpen niet bij hem past, ga dan niet verder.
- Zorg ervoor dat de patiënt bereid is anderen over zijn toestand te informeren. Als de patiënt heeft besloten dat hij of zij niemand over zijn toestand wil informeren, respecteer dan zijn beslissing, maar vertel ook hoe u over deze beslissing denkt. U kunt wijzen op de voordelen van het vergroten van het aantal mensen dat om hulp kan worden gevraagd. Zet de patiënt echter niet onder druk om van gedachten te veranderen.
- Wees gewoon. Het is belangrijk om samen met de patiënt te kunnen zwijgen. Stilte mag niet beschamend zijn. Af en toe kan het onophoudelijke geklets de persoon vermoeien of irriteren. Het komt wel eens voor dat een moment van stilte emoties beter uitdrukt dan een constant gesprek. Vaak kan de aanraking of glimlach alleen al meer dan veel woorden uitdrukken.
