Hypercholesterolemie is een te hoog cholesterolgehalte in het bloed. Onvoldoende voeding kan leiden tot hypercholesterolemie, maar ook tot diverse ziekten, zoals bijvoorbeeld schildklier- of nieraandoeningen. Hypercholesterolemie veroorzaakt mogelijk geen symptomen en gaat tegelijkertijd gepaard met een aanzienlijk gezondheidsrisico - het bevordert hart- en vaatziekten, zoals ischemische aandoeningen of een hartaanval.
Inhoudsopgave
- Hypercholesterolemie: oorzaken
- Hypercholesterolemie: symptomen
- Hypercholesterolemie: diagnose
- Hypercholesterolemie: behandeling
- Hypercholesterolemie: preventie
Helaas is hypercholesterolemie geen zeldzaam fenomeen - het komt voor bij maximaal 6 op de 10 volwassen patiënten. De incidentie van deze lipidenstoornis neemt toe met de leeftijd - het hoogste percentage patiënten met hypercholesterolemie wordt waargenomen in de groep ouderen.
Over de hele wereld - ook in Polen - zijn hart- en vaatziekten nog steeds de belangrijkste doodsoorzaak bij patiënten. Veel verschijnselen, zoals verslavingen (bijv. Roken), lage lichamelijke activiteit of lipidenstoornissen (dyslipidemieën), kunnen bijdragen aan deze ziekten. Een van de meest voorkomende vormen van dyslipidemie bij patiënten is hypercholesterolemie, d.w.z. de toestand van verhoogde bloedcholesterolspiegels.
Hoor over hypercholesterolemie. Dit is materiaal uit de cyclus GOED LUISTEREN. Podcasts met tips.Schakel JavaScript in om deze video te bekijken en overweeg om te upgraden naar een webbrowser die HTML5-video ondersteunt
Hypercholesterolemie: oorzaken
Vanwege de oorzaken van hypercholesterolemie zijn er twee soorten van deze lipidenstoornis. De eerste hiervan is primaire hypercholesterolemie, deze categorie omvat multigene hypercholesterolemie (waarvan het optreden onder meer wordt begunstigd door een inadequaat dieet) en, minder vaak dan de bovengenoemde, hypercholesterolemie in het gezin.
Hypercholesterolemie wordt gedefinieerd als secundair wanneer lipidenstoornissen optreden tijdens een andere ziekte. Voorbeelden van eenheden waarin het cholesterolgehalte in het bloed verhoogd kan zijn, zijn:
- nierfalen
- Hypothyreoïdie
- anorexia
- leverproblemen geassocieerd met cholestase
- Cushing-syndroom
Secundaire hypercholesterolemie kan ook optreden in verband met de inname van bepaalde medicijnen - voorbeelden van preparaten die kunnen bijdragen aan het optreden van dergelijke lipidestoornissen zijn onder meer thiazidediuretica, glucocorticosteroïden en progestagenen.
Hypercholesterolemie: symptomen
De meest voorkomende vorm van hypercholesterolemie (polygene hypercholesterolemie) leidt in het algemeen - afgezien van laboratoriumafwijkingen - niet tot enig ongemak bij patiënten. In het geval van secundaire hypercholesterolemie kunnen patiënten op hun beurt symptomen van deze ziekten krijgen, die hebben geleid tot een verhoging van het cholesterolgehalte in het bloed.
De situatie is echter anders voor familiaire hypercholesterolemie, waarbij patiënten al enkele specifieke gezondheidsproblemen kunnen ontwikkelen. Een typisch symptoom van deze vorm van hypercholesterolemie kan het optreden van geelzucht zijn, bijvoorbeeld rond de oogleden of gewrichtspezen.
Wij raden aan
Auteur: Time S.A
Bedenk dat een goed gekozen dieet de concentratie van "slecht" cholesterol verlaagt en helpt bij de strijd tegen hart- en vaatziekten. Profiteer van JeszCoLubisz - het innovatieve voedingssysteem van de gezondheidsgids en geniet van een individueel geselecteerd plan en constante zorg van een diëtist. Zorg voor uw gezondheid en verklein het risico op atherosclerose, hartaanval of beroerte.
Meer te weten komenHypercholesterolemie: diagnose
De diagnose hypercholesterolemie wordt gesteld op basis van een bloedonderzoek. Een specifieke test die het lipidengehalte in het bloed bepaalt, is het lipidenprofiel, waarin de concentraties van onder andere totaal cholesterol of LDL-cholesterol.
Het is algemeen aanvaard dat hypercholesterolemie kan optreden wanneer het LDL-cholesterolgehalte in het bloed van de patiënt hoger is dan 115 mg / dL (> 3 mmol / L).
Gezien het bovenstaande kunnen patiënten verrast zijn als hun LDL-cholesterolwaarden lager zijn en nog steeds de diagnose hypercholesterolemie wordt gesteld. Deze situatie is geen fout van de medici en houdt verband met het feit dat de bovengenoemde waarden gelden voor de diagnose van hypercholesterolemie bij mensen die niet belast zijn met bijkomende risicofactoren voor hart- en vaatziekten.
Bij diabetespatiënten kan bijvoorbeeld een LDL-concentratie in het bloed van minder dan 100 mg / dL worden verwacht, terwijl het bij patiënten met een vastgestelde ischemische hartziekte mogelijk is om deze lipidefractie te verlagen tot minder dan 70 mg / dL. Dit is waar de verschillen in de criteria voor het diagnosticeren van hypercholesterolemie bij verschillende patiënten vandaan komen.
Bij de diagnose van dyslipidemie is de bepaling van het cardiovasculaire risico van de patiënt ook erg belangrijk - dit kan worden gedaan door de patiënt in te delen in de juiste risicogroep volgens de SCORE-schaal (Systematic COronary Risk Evaluation).
Hypercholesterolemie: behandeling
De eerder genoemde noodzaak om het risico op hart- en vaatziekten in te schatten, is niet alleen belangrijk voor de diagnose van hypercholesterolemie, maar ook om te bepalen welke behandeling - en of überhaupt - een patiënt nodig heeft.
Bij een lichte overmaat van het cholesterolgehalte in het bloed, met een gelijktijdig laag cardiovasculair risico, krijgen patiënten vooral een levensstijlverandering aangeboden. Het omvat dieetveranderingen: om het cholesterolgehalte te verlagen, moet u uw consumptie van verzadigde vetten en transvetten beperken en deze vervangen door onverzadigde vetten. Naast het aanpassen van het dieet, is het verhogen van de intensiteit van lichamelijke activiteit ook van groot belang bij het verlagen van een verhoogd cholesterol.
Farmacologische behandeling kan worden voorgeschreven aan patiënten met hypercholesterolemie met een significant verhoogd cholesterolgehalte in het bloed, evenals met een significant cardiovasculair risico. Bij de behandeling van hypercholesterolemie worden preparaten uit verschillende groepen gebruikt, maar de basisgeneesmiddelen bij dit probleem zijn statines (zoals bijvoorbeeld atorvastatine of rosuvastatine). Andere middelen die worden gebruikt om het cholesterol te verlagen zijn:
- ionenuitwisselingsharsen (bijv. colestyramine)
- ezetimibe (een geneesmiddel dat de opname van cholesterol uit het maagdarmkanaal vermindert)
- PCSK9-remmers (zoals bijvoorbeeld evolocumab - dit is een van de nieuwere preparaten die worden gebruikt bij de behandeling van hypercholesterolemie, ze worden subcutaan toegediend en verlagen het cholesterol in de LDL-fractie)
Patiënten met hypercholesterolemie krijgen mogelijk een behandeling met slechts één geneesmiddel aangeboden en kunnen combinatietherapie voorgeschreven krijgen op basis van het gelijktijdig gebruik van verschillende geneesmiddelen. Een andere methode voor het behandelen van hypercholesterolemie, die tot nu toe niet is genoemd, is LDL-aferese, d.w.z. de procedure voor extracorporale verwijdering van cholesterolverbindingen uit het bloed van de patiënt. Het gebruik van deze procedure is echter beperkt en wordt over het algemeen alleen uitgevoerd bij die patiënten met extreem hoge cholesterolwaarden in het bloed (zoals bij sommige vormen van familiaire hypercholesterolemie).
Hypercholesterolemie: preventie
Gelukkig kunnen hypercholesterolemie en het daarmee samenhangende risico op hart- en vaatziekten worden voorkomen. De belangrijkste in dit geval zijn voldoende lichaamsbeweging en een dieet dat bestaat uit het beperken van het gehalte aan verzadigd vet en bewerkte transvetten in voedsel - deze lipidenverbindingen hebben de grootste invloed op het risico op hypercholesterolemie. Het is ook belangrijk om voor een goed lichaamsgewicht te zorgen en stimulerende middelen zoals sigaretten of alcohol te vermijden.
Bronnen:
- Catherine Anastasopoulou, polygene hypercholesterolemie, Medscape; on-line toegang: http://emedicine.medscape.com/article/121424-overview
- Interna Szczeklik 2016/2017, Praktische geneeskunde
