ZIEKTEN VAN DE TWAALFVINGERIGE DARM: ONTSTEKING, ZWEREN, REFLUX

Duodenogastrische reflux

Duodenogastrische reflux is een functionele aandoening van het maagdarmkanaal. Het alkalische gehalte van de twaalfvingerige darm samen met de galzouten, in plaats van naar de dunne darm te gaan, gaat terug naar de maag. Daar vermengt het zich met spijsverteringszuren en is het giftig voor het slijmvlies van dit orgaan.

Symptomen: reflux manifesteert zich door pijn in de bovenbuik die gepaard gaat met braken via de gal.

Oorzaken: waarschijnlijk stoornissen in het werk van de zenuwen die de twaalfvingerige darm en de galwegen bereiken (daarom komt reflux vaak voor bij patiënten na verwijdering van de galblaas).

Diagnose: wordt gesteld op basis van radio-isotopentests (de zogenaamde Hida-test). De patiënt eet een maaltijd die een isotoopmarker bevat, die de inhoud van de twaalfvingerige darm kleurt, wat dan zichtbaar is op de later gemaakte röntgenfoto. Te zien is of de inhoud van de twaalfvingerige darm terugkeert naar de maag. De bilitec-test kan ook nuttig zijn. Het is een maat voor de hoeveelheid gal in de maag gedurende de dag. Het wordt uitgevoerd met een sonde (ingebracht via de neus in de maag onder plaatselijke verdoving) die is aangesloten op een recorder van Walkman-formaat. Als gal zich terugtrekt uit de twaalfvingerige darm, zal het opmerken dat de hoeveelheid in de maag toeneemt.

Therapie: reflux wordt meestal behandeld met geneesmiddelen die de gastro-intestinale peristaltiek versnellen, de afscheiding van maagsappen remmen en galzuurzouten neutraliseren. Reflux wordt relatief zelden operatief behandeld.

Ontsteking van de twaalfvingerige darm

Het gaat vaak vooraf aan zweren in de twaalfvingerige darm.

Symptomen: meestal zijn dit plotselinge en vrij scherpe pijn in de bovenbuik, soms uitstralend naar de wervelkolom.

Oorzaken: de meest voorkomende symptomen zijn het gevolg van zuurgraad, stress en het gebruik van bepaalde medicijnen, zoals salicylaten, antireumatica. Ze veroorzaken hyperemie, zwelling en zelfs lichte schade aan het slijmvlies van de twaalfvingerige darm, d.w.z. erosies. Als u de waarschuwingssignalen negeert, kunnen de wonden groter of dieper worden. De ziekte wordt chronisch of leidt tot zweren.

Diagnose: diagnose wordt gesteld op basis van gastroscopie. Gastroscopie is gebaseerd op het feit dat een endoscoop in de twaalfvingerige darm wordt ingebracht (via de mondholte, slokdarm en maag) onder lokale anesthesie van de keelholte of, vaker, onder korte anesthesie. Het is een soort vezeloptische sonde waarmee u zeer nauwkeurig de wanden van de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm kunt zien. Gastroscopie stelt de gespecialiseerde arts in staat elke wond te lokaliseren en op maat te maken.

Therapie: het belangrijkste bij ziekten die het spijsverteringsstelsel aantasten, is een licht verteerbaar dieet dat de reconstructie van het beschadigde slijmvlies mogelijk maakt. Het is ook belangrijk om sigaretten en alcohol volledig op te geven en medicijnen te nemen die de afscheiding van maagsappen remmen of zoutzuur neutraliseren.

Zweren in de twaalfvingerige darm

De zweer bevindt zich meestal in de darmbol, het deel dat zich het dichtst bij de maag bevindt. De ziekte verergert in de herfst en de lente, d.w.z. tijdens periodes van seizoensgebonden slecht humeur en verzwakking van het lichaam.

Symptomen: acute epigastrische pijn, die ongeveer 2 uur na een maaltijd optreedt. Zweren zijn vaak 's nachts voelbaar. Dit zijn de zogenaamde hongerpijnen. De symptomen kunnen gepaard gaan met braken, misselijkheid en brandend maagzuur.

Oorzaken: stress, onregelmatige maaltijden, sigaretten en alcohol. Door langdurige nerveuze spanning worden er te veel spijsverteringssappen in de maag geproduceerd en kunnen duodenale sappen deze niet neutraliseren. Als u onregelmatig eet en de spanning verlicht door nog een sigaret te roken, leidt dit tot lokale ischemie van het slijmvlies van de twaalfvingerige darm. Dan wordt het vatbaar voor de werking van maagzuren, die zijn wanden beginnen te verteren. Het effect van zo'n proces is erosie. Na verloop van tijd kan de erosie de grootte van een peperkorrel of een kersenpit bereiken. De oorzaak van een maagzweer kan ook een infectie zijn met een van de subtypes van de bacteriestam,helicobacter pylori. Er zijn onder andere door contact met zijn gastheer, bijvoorbeeld tijdens een kus.

Diagnose: het is gebaseerd op gastroscopie. Aanwezigheid helicobacter pylori kan worden bevestigd met een test die in de apotheek verkrijgbaar is (de zogenaamde over-the-counter helicotest). Het meest nauwkeurige is echter het histopathologische onderzoek van het slijmvliesgedeelte.

Behandeling: duurt gewoonlijk 6 - 12 weken. U moet absoluut stoppen met roken en alcohol en uw dieet veranderen; Eet vijf lichte maaltijden per dag en vermijd hete kruiden. De arts schrijft ook medicijnen voor die de maagzuursecretie remmen en antibiotica.

Complicaties: de meest voorkomende is bloeding, die optreedt wanneer de zweer zich dicht bij een bloedvat bevindt en groter wordt, opengaat en inwendige bloedingen veroorzaakt. Dit manifesteert zich door een plotselinge malaise, zwakte, stoffig braken en teerachtige ontlasting. Dan is een endoscopische procedure nodig, d.w.z. het inbrengen van een sonde met een optische vezel en een set microtools in het duodenum. Zweren worden geïnjecteerd met middelen die het bloeden stoppen. Dit gebeurt meestal zonder verdoving.

Het negeren van de voorgeschreven behandeling kan ook leiden tot perforatie van de maagzweer en het uitstorten van de maaginhoud in de peritoneale holte - de zogenaamde acute peritonitis. Dan is een snelle operatie noodzakelijk. De perforatieplaats wordt gehecht en de peritoneale holte wordt gereinigd. Dit type complicatie is vaak levensbedreigend.