De zoon zit in de 3e klas van de middelbare school. Basisschool, successen in de sport. Vanaf de middelbare school tellen alleen vrienden, op school slecht gedrag - arrogantie, steeds zwakkere schoolresultaten. De nachtmerrie begon vanaf de derde klas - niets dan collega's, vertrekt. Ik voelde alcohol en ontdekte dat mijn beste vriend mijn zoon gebruikte en overtuigde om drugs te gebruiken. Nadat ze met de ouders van deze vriend hebben gesproken, ontmoeten de jongens elkaar niet, ze zijn verboden. Ik werd de ergste vijand van mijn zoon. Ik ben geduldig, soms lukt het me om zijn vertrouwen en gunst te winnen, we hebben bijvoorbeeld de vakantie samen doorgebracht met skiën. Nu wil hij zich echter niet voorbereiden op het basisexamen, hij is doof voor mijn verzoeken, hij doet er alles aan om me te plagen, hij koos zelfs voor het humaniora-profiel van de middelbare school, hoewel we allemaal weten dat hij beter is in wetenschap. Ik weet niet wat ik moet doen, ik heb met de leraar gesproken, ze zei dat de zoon erg gevoelig en prikkelbaar is, dat je zachtaardig voor hem moet zijn. En dat is het ... ik huil 's nachts, omdat het jammer is voor de baby, maar ik ben gewoon hulpeloos. Ik praat en praat, het lijkt me dat hij iets begreep, en zo dadelijk - hij zal niet studeren, hij zal zien hoeveel punten hij zal krijgen en dan zal hij een school kiezen. De leraren mogen hem niet, hij heeft iedereen vervreemd, ik schaam me om naar consultaties te gaan, want hoewel hij niet zo goed leert, heb ik nog nooit iets goeds over hem gehoord. Net als zijn capriolen, is het voor anderen een grap, en voor mijn zoon is het een reden voor verwerpelijk gedrag, bijvoorbeeld zonnebloem eten tijdens de les. Hij bezoekt een zeer goede, rigoureuze gymzaal, maar hij wilde het nooit veranderen. Hij negeert me, daagt me uit. Hij zegt dat hij me nergens voor nodig heeft, dat hij het alleen aankan. Hij liegt de hele tijd, in alles - lessen, collega's. De vader van de zoon is ook hulpeloos. We hebben allebei een hogere opleiding. Het kan met elk probleem bij ons terecht. Het doet dit echter zelden en met tegenzin. Hij is enig kind, we houden heel veel van hem, maar we zijn hulpeloos. Mijn grootmoeder was waarschijnlijk geestelijk ziek - ze heeft zelfmoord gepleegd (menopauze), misschien is mijn zoon ziek? Hij gaat niet naar een dokter, we zijn naar psychologen geweest, ik heb van twee dames gehoord dat de leraren hem pijn deden, en de senior psycholoog zei dat mijn zoon een rotzooi is die me manipuleert, ik zou hem streng moeten straffen ... Het werkt niet, zoals ik hem verbied er zijn echt Danteese scènes. Als ik de computer pak, zegt hij dat het hem niet kan schelen en stelt voor dat ik alles meeneem wat hij heeft. Hij speelt drums, hij is muzikaal behoorlijk begaafd, hij traint elke dag, maar hij wil niet naar de muziekschool, want dat heeft geen zin. Hij is erg geheimzinnig, ik kan niets doen om hem open te maken, hij zegt dat ik alles van hem weet en hij heeft niets te verbergen, maar ik snijd mezelf overal. Hij is slim, weet alles beter, accepteert geen van onze redenen. In gesprekken is zijn argument schreeuwen en grofheid, hij laat ons niet praten, of hij gaat naar zijn kamer en begint te drummen. Als iets niet lukt, reageert het op ons. Ik schrijf vandaag omdat ik niet meer weet wat ik moet doen, ik ging het huis uit, ging zondag naar mijn werk, ik huil en schrijf. Om 10.30 uur ging hij naar zijn vriend om zijn notitieboekjes te halen omdat hij ziek was, de moeder van de vriend liet hem niet binnen, zei dat zijn zoon sliep en toen gingen ze weg. Mijn zoon maakte ruzie met mij zonder reden, nu kwam een vriend bij hem op bezoek en gingen ze ergens heen. Hij zal geen achterstallige onderwerpen voorschrijven, want er is nergens, morgen op school zullen de leraren me schrijven dat hij zich niet heeft voorbereid, hij zal terugkomen en hij zal er ophef maken en zo ziet het eruit. WAT TE DOEN?
Mevrouw Manuelo, u vraagt zich af of uw zoon geestelijk ziek is. Op basis van bovenstaande beschrijving van het gedrag van de zoon is er geen reden om aan te nemen dat hij lijdt aan schizofrenie enz. Het lijkt er echter op dat hij terughoudend is om zich aan de regels te houden. In therapie die gericht is op het veranderen van personageschema's, wordt het een vast schema genoemd: 'Onvoldoende zelfbeheersing en zelfdiscipline.' regels, regels of beperkingen. Uw volgende vraag is wat u in deze situatie moet doen? Het lijkt erop dat de onderwijsmethoden die u heeft gekozen niet effectief zijn. Het is de moeite waard om uzelf af te vragen waarom ze niet effectief zijn? Bent u inconsequent? Excuseert u niet te veel Beschermt u uw zoon tegen de gevolgen van zijn gedrag en neemt u de gevolgen voor uzelf? Heeft u te veel een hekel aan zijn aanstootgevende gedrag zonder enige consequenties te nemen? Daarom zou het uiterst belangrijk zijn om professionele hulp te zoeken om tot in detail te trainen kind en hoe je niet moet handelen als slachtoffer van agressief kindergedrag. Im zoon hoe ouder het wordt, hoe moeilijker het wordt. Er is nog een moment in de tijd. Ik kan duidelijk zien dat je niet zonder professionele hulp kunt.
Onthoud dat het antwoord van onze expert informatief is en geen vervanging is voor een bezoek aan de dokter.
Barbara KosmalaHoofd van de kliniek voor psychotherapie en persoonlijke ontwikkeling "Empathy", psycholoog, gecertificeerd en gecertificeerd psychotherapeut http://poradnia-empatia.pl
.jpg)
